2 februari 2024
Laat me nu toch niet alleen
Eind 1973 maakt het publiek voor het eerst kennis met ‘Laat me nu toch niet alleen.’ Vijftig jaar later haalt Johan Ral dit liedje terug uit het collectief geheugen met een boekje en het verhaal rond deze klassieker uit de Vlaamse popgeschiedenis.
Is het een liefdeslied, het einde van een droom en overleven na de pijnlijke breuk met zijn jeugdliefde Danielle? “In de eerste plaats was die tekst een noodkreet, ook naar mijn publiek. Want ik had wel veel kansen gekregen, maar wij roeiden ook op tegen een vijandige wereld. Met onze elektrische Vlaamse rock vloekten wij toen in de tempels van de kleinkunst. Wij speelden vooral in jeugdclubs. Moesten opboksen tegen het kleinkunstmonopolie van het Davidsfonds”, aldus Johan Verminnen.
Op de flaptekst lees je lovende commentaren van Jan Hautekiet, Jean Delvaux en Kris Wauters (Clouseau). Ikzelf ben in 1973 pas 16 jaar en ben nogal kieskeurig in mijn muziekkeuze. Niet Miel Cools maar wel Zjef Vanuytsel, niet Willem Vermandere maar wel Wim De Craene. Het mag dus allemaal wel een beetje rebels zijn. Maar dan komt Johan Verminnen en hij schopt inderdaad tegen de schenen van sommige parochiezaalzangers. Mijn generatie is nog maar net ‘de gitaar rond het kampvuur’ en nonkel Bob ontgroeid. De meesten lonken naar het buitenland en dat is o.a. het V.K. met The Beatles, in 1970 net uit elkaar of denken eventjes mee te kunnen drijven op de wolkjes van Woodstock. Dat is niet makkelijk in een Vlaanderen rond de kerktoren. Ik begin dus enthousiast en vooral nostalgisch aan het werkje van Johan Ral.
Het boekje is een tijdsbeeld geworden en een eerbetoon aan al die getalenteerde, door hun passie voor muziek gedreven pioniers, die met durf en doorzettingsvermogen en een neus voor zaken de weg hebben bereid voor wie vandaag met muziek bezig is.
Johan Ral geeft een bijna encyclopedisch en chronologisch beeld van het verhaal van een lied dat vijftig jaar na datum nog steeds ontroert. Ongelofelijk hoe de schrijver wellicht na veel speurwerk de hand heeft kunnen leggen op namen, medewerkers, musici en beeldmateriaal. Hij legt verbanden tussen het nummer en wat of wie er zoal Johan inspireerde.
Sterker nog, de echte muziekkenner of professionele uitvoerder zal in het nummer het tweede deel van Layla (Eric Clapton) en zelfs het eenvoudig akkoordenschema van Hey Jude (The Beatles) makkelijk herkennen.
Laat me nu toch niet alleen gaat een eigen leven leiden en wordt meermaals vertaald. In The Passion, een muzikaal evenement rond het lijdensverhaal van Jezus Christus zingt Anita Meyer in de rol van Maria het als een gospelsong.
Samen met Jo Lemaire koppelt Johan het lied aan Ne me quitte pas van Jacques Brel. Begin 1995 komt Clouseaus Laat me nu toch niet alleen op single uit. Het wordt in Nederland een gigantische hit en dus niet verwonderlijk dat men daar denkt dat het lied origineel van de gebroeders Wauters stamt. Tijdens corona gebeurt er iets wonderlijks. Johan Verminnen neemt een single op met Peter Koelewijn, met daarop van elk één nummer. De dan zeventig respectievelijk tachtigjarige rockers zingen Je wordt ouder papa en ook… Laat me nu toch niet alleen. Plots zien we onlangs ook Pommelien Thijs aan het werk met haar eigen moderne versie.
Wie het ook brengt of herwerkt, Johan citeert zijn groot idool Jacques Brel: “Een lied moet gezongen worden, dus niet alleen door de eerste uitvoerder of auteur ervan. Je moet het kunnen loslaten. Als het maar blijft voortleven.”
Ook al is dit boekje klein van formaat en is het geïllustreerd met talloze zwart-wit foto’s die een boeiende periode in onze muziekgeschiedenis weergeven, het is eigenlijk een naslagwerk waaraan heel wat opzoekingswerk aan is vooraf gegaan. De schrijver Johan Ral is niet over een nacht ijs gegaan en ik heb veel bijgeleerd.
Maar toch mis ik iets! Dit is duidelijk geen biografie van Johan Verminnen. Het gaat uiteraard in de eerste plaats over het lied Laat me nu toch niet alleen. Ik had dus graag wat meer geweten over de mens Johan zelf. Wat bracht hem ertoe om na een valse start en eigenlijk een beetje hopeloos met dit nummer terug op de rails te komen. Hoe dacht en denkt hij over de wereld rondom hem? Wat inspireerde hem? Ik was ooit op een intiem concert in een luxe hotel in Brugge en dat bleef bij tot vandaag. Het was nota bene op een winterse zondagochtend en Johan moest meteen na het optreden nog even snel zijn dochtertje Pauline ophalen bij de jeugdbeweging. De mens Johan Verminnen: wereldburger, cultuurfanaat, filosoof, dromer of gewoonweg één van onze beste barden?
https://youtu.be/_e7W4hkoXVg
Michel Ackaert
Meer van Michel Ackaert
https://youtu.be/_e7W4hkoXVg
Michel Ackaert
