6 september 2023
Ik wil dood maar eerst een bord tteokbokki
Baek Se-hee is een succesvolle, jonge directeur social media bij een uitgeverij. Ze heeft last van een vaag, niet extreem depressief, maar ook niet bepaald gelukkig gevoel. Ze wil heel graag mensen ontmoeten die hetzelfde voelen als wat zij ervaart. ‘Mensen die vanbuiten tiptop in orde lijken maar binnenin langzaam wegkwijnen waarbij de rottigheid wordt veroorzaakt door dat vage gevoel niet helemaal in orde te zijn maar ook niet in ellende te verkeren.’
Veel mensen in haar omgeving kunnen haar depressie niet begrijpen. Maar wat is een ‘acceptabele vorm’ van depressie? In een wereld waar men vooral de neiging heeft om te kijken naar de grootste successen of de zwaarste ellende worden mensen met een lichte depressie niet au sérieux genomen.
Om niet oeverloos op zoek te gaan naar lotgenoten, schreef ze dit logboek over de therapie die ze gevolgd heeft voor haar dysthymie: een staat van constante, lichte depressie.
Om niet oeverloos op zoek te gaan naar lotgenoten, schreef ze dit logboek over de therapie die ze gevolgd heeft voor haar dysthymie: een staat van constante, lichte depressie.
Het boek is een neerslag van de sessies bij haar therapeut waarbij ze na enkele sessies over een deel van de gesprekken reflecteert: 'Het is een hele geruststelling om een specialist te raadplegen. Zoals het ook geruststellender is wanneer een verpleger of dokter een wond verzorgt en zegt dat het wel goed komt, dan wanneer een leek dat doet. Hoewel we pas drie sessies hadden gehad en ik nog geen wereld van verschil voelde, besloot ik om ‘beter’ te worden te zien als een continu proces. Thuis zat ik nog vaak te piekeren, mezelf met anderen te vergelijken en mezelf uit te maken voor nietsnut, maar ik deed het minder meedogenloos dan voorheen.’
Naarmate de therapiesessies volgen, leert ze haar gedrag beter kennen en herkennen.
De therapeut geeft ook veel duiding en uitleg bij het gedrag waardoor je als lezer ook veel informatie krijgt over hoe iemand met een negatief zelfbeeld en geringe eigenwaarde zich kan gedragen en welke de onderliggende gedachten of gedragspatronen kunnen zijn: ‘Kunt u zich voorstellen hoe weinig ik op mijn eigen (boeken)smaak vertrouw om me daar zo druk over te maken. Alsof andermans oordeel over mij enig verschil maakt. Ik heb inderdaad weinig zelfvertrouwen en ben daarom overgevoelig voor de mening van mijn vriendin. En omdat ik niet sterk in mijn schoenen sta, zie ik alles wat tegen mij gezegd wordt als een aanval en maak ik alleen een onderscheid tussen goed en slecht, ondanks de vele manieren waarop je ernaar kunt kijken.’
De therapeut geeft ook veel duiding en uitleg bij het gedrag waardoor je als lezer ook veel informatie krijgt over hoe iemand met een negatief zelfbeeld en geringe eigenwaarde zich kan gedragen en welke de onderliggende gedachten of gedragspatronen kunnen zijn: ‘Kunt u zich voorstellen hoe weinig ik op mijn eigen (boeken)smaak vertrouw om me daar zo druk over te maken. Alsof andermans oordeel over mij enig verschil maakt. Ik heb inderdaad weinig zelfvertrouwen en ben daarom overgevoelig voor de mening van mijn vriendin. En omdat ik niet sterk in mijn schoenen sta, zie ik alles wat tegen mij gezegd wordt als een aanval en maak ik alleen een onderscheid tussen goed en slecht, ondanks de vele manieren waarop je ernaar kunt kijken.’
Hoewel het een neerslag is van de sessies die ze bij haar therapeut gevolgd heeft, zijn de dialogen in de tegenwoordige tijd geschreven waardoor de lezer het gevoel heeft mee in de therapieruimte te vertoeven.
Het stramien van het boek doet me ook denken aan een detectiveverhaal waarin de plot van het verhaal in de laatste hoofdstukken uit de doeken wordt gedaan.
Zo geeft de therapeut uitleg over zijn gevoelens bij het feit dat de auteur aan hem vroeg om de sessies te mogen opnemen waarbij hij eerst – zonder veel na te denken toestemde – maar tijdens de sessies toch vaker merkte dat hij meer op zijn woorden begon te letten. Hij schrijft: ‘Voor u ligt het verslag van een ontmoeting waarbij de ene imperfecte mens plaatsneemt tegenover de andere imperfecte mens, die in dit geval als therapeut fungeert. Ook die laatste maakt fouten en laat te wensen over, maar zo is het leven altijd al geweest: al onze levens – inclusief die van onze lezers – hebben de potentie om beter te worden en dat biedt troost. Ik hoop dat u (de lezer) gehoor zult geven aan een zekere stem die in u huist, maar die u wellicht over het hoofd hebt gezien. Want, ook al willen we dood, iets zegt ons dat we zin hebben in een bord tteokbokki’.
Zo geeft de therapeut uitleg over zijn gevoelens bij het feit dat de auteur aan hem vroeg om de sessies te mogen opnemen waarbij hij eerst – zonder veel na te denken toestemde – maar tijdens de sessies toch vaker merkte dat hij meer op zijn woorden begon te letten. Hij schrijft: ‘Voor u ligt het verslag van een ontmoeting waarbij de ene imperfecte mens plaatsneemt tegenover de andere imperfecte mens, die in dit geval als therapeut fungeert. Ook die laatste maakt fouten en laat te wensen over, maar zo is het leven altijd al geweest: al onze levens – inclusief die van onze lezers – hebben de potentie om beter te worden en dat biedt troost. Ik hoop dat u (de lezer) gehoor zult geven aan een zekere stem die in u huist, maar die u wellicht over het hoofd hebt gezien. Want, ook al willen we dood, iets zegt ons dat we zin hebben in een bord tteokbokki’.
Het is geen feel good boek met een happy end, maar wel een realistisch boek waarin de auteur hoopt om elke dag iets nieuws te leren en zichzelf iets beter te begrijpen.
Isabella Vanremoortele
Isabella Vanremoortele
Vertaald uit het Engels door Mattho Mandersloot.
Tteobokki is een populair Koreaans streetfood gerecht, met als belangrijkste ingrediënten tteok (rijstcakes), de pittige rode-peper pasta gouchujang en rode chili vlokken.
Meer van Isabella Vanremoortele
Tteobokki is een populair Koreaans streetfood gerecht, met als belangrijkste ingrediënten tteok (rijstcakes), de pittige rode-peper pasta gouchujang en rode chili vlokken.
