De auteur verplaatst een en ander op analoge wijze naar een wereld die in de greep is van een pandemie waar geen vaccin tegen bestand is: in een stad aan de westkust van de Verenigde Staten (Los Angeles?) wachten rijkelui vanop een wolkenkrabber op een legerhelikopter om te ontsnappen naar het hangarschip “New Frontier” in open zee, de ark van Noë voor de elite. Beneden in de straten proberen massa’s arme en wanhopige mensen te ontkomen aan de terreur van nietsontziende gangs, in een jungle van chaos en wetteloosheid. De uitdrukking “grensoverschrijdend gedrag” heeft hier geen betekenis meer als grenzen zijn verdwenen.

We maken kennis met de twee hoofdpersonages uit het verhaal: Colin Lowe en Will Adams. Eerstgenoemde is de rijkste techgoeroe ter wereld, Will was chef op de juridische afdeling van het IT-bedrijf van Colin. Zij zijn elkaars tegenpolen. Niet alleen karakterieel maar ook en vooral qua maatschappijvisie en mensbeeld. In een breder perspectief verpersoonlijken zij als het ware de grote ideologische tegenstellingen in onze hedendaagse maatschappij.

Brad, de zoon van Colin, heeft zich aangesloten bij een van de vele gangs die dood en verderf zaaien, veelal enkel om het plezier. Op een avond pleegt hij met zijn handlangers een barbaarse overval op het huis van Will en vermoordt diens dochter Amy. Will confronteert Colin met de feiten op het Rateiland waar deze laatste zich achter dikke muren heeft verschanst. Zonder resultaat evenwel. Ook de politie is niet dadelijk coöperatief, gelet op de status van Colin. Hij besluit dan maar om zelf het heft in handen te nemen en blijkt daarbij over meer mensen en middelen te beschikken dan zijn tegenstanders ooit hadden kunnen vermoeden…

De vier andere verhalen, “Versnipperaar”, “Cicaden”, “Serum” en “Zwart Paard” zorgen met “Rateiland” voor vijf zéér uiteenlopende beschouwingen over een toekomstige wereld. Een wereld die helemaal niet zo veraf is als het lijkt. Een pandemie, een zoektocht naar onsterfelijkheid, ontspoorde technologische ontwikkelingen, de afwezigheid van moraal, hypnose als moordwapen: we lijken slechts een stap verwijderd van het meedogenloze en griezelige maatschappijbeeld dat Nesbø met z’n onnavolgbaar vakmanschap schetst in deze dystopische vertellingen. Met veelvuldig gebruik van rauwe en ruwe taal, bruut geweld en zelfs horror. Zijn schrijfstijl bulkt van prachtige zinnen, overigens ook uitstekend vertaald. De verhalen zijn vergelijkbaar met een bloedstollende actiefilm waarin men totaal wordt meegezogen. Verbluffend zijn de plotwendingen die geen duidelijke richting aangeven. En dat maakt dat je het boek steeds weer oppakt om te weten te komen hoe het verder afloopt…

Marc De Bock