11 maart 2021
Meer. Hoe overvloed de wereld juist duurzamer en welvarender maakt
Ik heb zin om de kortste recensie aller tijden te schrijven: ‘Dit is een goed boek, lees het, en voel het pessimisme wegstromen’. Einde.
Maar misschien is dit toch iets té kort en té ongenuanceerd.
Helemaal nieuw is de inhoud van dit boek voor mij niet, omdat ik voor ‘Kritisch lezen’ ook al een eerdere uitgave over ecomodernisme besprak, grotendeels van dezelfde auteurs, met name filosofen, schrijvers, journalisten die zich al lang onderdompelen in de wetenschap. Was ik bij de lectuur van dat boek uit 2017 nog verwonderd en verrast over hun standpunten, dan kan ik nu stellen dat ik naar optimisme neig. Het boek verzamelt zestien essays van acht Nederlanders en twee Belgen verdeeld over vier hoofdstukken: Milieu en duurzaamheid, Groei en ontwikkeling, Landbouw en Natuur, Leven en Vrijheid. De titels van de bijdragen beginnen allemaal met ‘meer’.
Helemaal nieuw is de inhoud van dit boek voor mij niet, omdat ik voor ‘Kritisch lezen’ ook al een eerdere uitgave over ecomodernisme besprak, grotendeels van dezelfde auteurs, met name filosofen, schrijvers, journalisten die zich al lang onderdompelen in de wetenschap. Was ik bij de lectuur van dat boek uit 2017 nog verwonderd en verrast over hun standpunten, dan kan ik nu stellen dat ik naar optimisme neig. Het boek verzamelt zestien essays van acht Nederlanders en twee Belgen verdeeld over vier hoofdstukken: Milieu en duurzaamheid, Groei en ontwikkeling, Landbouw en Natuur, Leven en Vrijheid. De titels van de bijdragen beginnen allemaal met ‘meer’.
Opvallend is de betrokkenheid van de auteurs. Ze willen het beste voor iedereen. De hele wereldbevolking heeft recht op een goed leven. Dat komt heel duidelijk naar voor in hun afzonderlijke bijdragen die samen een mooi, alomvattend geheel vormen. Werkelijk zo goed als alle aspecten van de huidige problemen waar we mee kampen, komen aan bod. Opmerkelijk en boeiend daarbij is dat de vooruitgangsoptimisten pleiten voor meer overheid. Armoede bestrijden en duurzame technologie mogelijk maken staan bovenaan hun agenda.
Alle onderwerpen aankaarten zou wel tot een héél lange recensie leiden. Laat ik er één auteur uitpikken. De keuze is snel gemaakt, ik kies voor een van de twee Belgen, de bekendste: Maarten Boudry. Verguisd door sommigen, maar immer interessant om lezen. De altijd gedreven, vurige Boudry charmeert me in zijn essay ‘Meer liefdadigheid’ met zijn voelbaar betrokken pleidooi voor ‘Effectief Altruïsme’ en Give Well, een organisatie die uitvlooit aan welk goed doel je geld het best is besteed. Hij is waarlijk oprecht, al geloof ik hem enkel niet wanneer hij schrijft dat ik tot de 1% superrijken behoor.
Het andere essay waar hij voor tekent, kreeg de titel ‘Meer vernuft’. Met meer technologie kunnen we een duurzame toekomst vrijwaren, stelt hij. De grootste hindernis voor een daadkrachtig klimaatbeleid zijn niet de klimaatsceptici die hardnekkig ontkennen dat er een probleem is, maar de activisten die alleen oplossingen aanvaarden die binnen hun eigen ‘minder, minder’- ideologie passen. Rommelen in de marge met zonnepanelen en windmolens zullen uiteindelijk leiden tot noodzakelijke, drastischere maatregelen.
Het andere essay waar hij voor tekent, kreeg de titel ‘Meer vernuft’. Met meer technologie kunnen we een duurzame toekomst vrijwaren, stelt hij. De grootste hindernis voor een daadkrachtig klimaatbeleid zijn niet de klimaatsceptici die hardnekkig ontkennen dat er een probleem is, maar de activisten die alleen oplossingen aanvaarden die binnen hun eigen ‘minder, minder’- ideologie passen. Rommelen in de marge met zonnepanelen en windmolens zullen uiteindelijk leiden tot noodzakelijke, drastischere maatregelen.
Zet uw van een groot en open vizier voorziene bril op en lees dit boek. Het laatste essay ‘Meer betutteling’ gaat over voeding met als subtitel ‘Suiker is slecht voor u’. Interessant om weten is dat voedsel dat het meest vroegtijdige sterfgevallen veroorzaakt eveneens het meest slecht is voor het milieu. Een geïnformeerd mens is een vrijer mens…
Het boek telt slechts 214 pagina’s en leest vlot. Het boek verdient veel en nog méér lezers. En bedenk, het is nooit verboden om van mening te veranderen. Dat ga ik nu ook doen, want ik ga eindigen met een clichézin waarvan ik gezworen had dat ik er nooit ofte nooit een bespreking zou mee eindigen: Dit is een echte aanrader!
Meer van Sophia De Wolf
Het boek telt slechts 214 pagina’s en leest vlot. Het boek verdient veel en nog méér lezers. En bedenk, het is nooit verboden om van mening te veranderen. Dat ga ik nu ook doen, want ik ga eindigen met een clichézin waarvan ik gezworen had dat ik er nooit ofte nooit een bespreking zou mee eindigen: Dit is een echte aanrader!
