Ik werd geboren in wat toen nog een moederhuis heette tussen nonnetjes binnen de oude stadswallen van Brugge. Het gebouw stond aan de rand van een Brugs reitje en heden toon ik nog steeds met trots waar dat precies gebeurde in juli 1957. Mijn vader, een zeer gedreven ambtenaar bij de Post pendelde dagelijks naar het verre Brussel waar men een vreemde taal sprak en mijn moeder nam resoluut, daar was niks tegen in te brengen, zelf de beslissing om haar job tijdelijk op te geven. Ze zou haar kind zelf opvoeden! Zo ging dat in 1957 maar dat zou heel snel veranderen; aldus Korneel De Rynck.

Dit rijk geïllustreerd boek is een leuke, soms chronologische opsomming van vooral materiële zaken en faciliteiten die het dagelijkse leven in die periode anders, moderner en steeds beter probeerden te maken. Het maakte allemaal deel uit van mijn eigen jeugd en dat is een beetje pijnlijk, soms heel herkenbaar. Van de Renault Dauphine (foto blz. 233), de eerste auto van mijn vader, en de VW-kever van de buurman tot ‘Baas in eigen buik’ van de dolle mina’s, het is pure nostalgie. Ik ga nadien op zoek naar het deuntje van kapitein Zeppos (trailer voor het boek!), de kinderliedjes van nonkel Bob en tante Terry maar ik mis iets. Ieder hoofdstuk behandelt een ander aspect van de toenmalige samenleving: ‘Eten en drinken, wonen, huishouden, seksualiteit…’ en die zijn onderverdeeld in soms heel banale onderwerpen zoals patatten of pasta, een wc binnen, ça-va-seul, maandverbanden en een lelijke antenne op het dak. Ik ben in dit soort historische werken echter vooral geboeid door de werk- en leefomstandigheden en hoe de mensen met elkaar omgingen in een sterk veranderde gezinssituatie, een overaanbod aan werk in zowat alle sectoren en wat de gevolgen waren van steeds meer vrije tijd. Welke plaats kreeg vrijheid van meningsuiting en denken in die periode? Ik althans heb er niet zo’n goeie herinneringen aan en precies daar had ik graag iets meer over gelezen in dit boek.

Nogmaals, ik zit een beetje op mijn honger want ik mis vooral het ruime kader waarin al die veranderingen, maar niet altijd verbeteringen, hebben plaats gevonden. Wat was de verstikkende invloed van de katholieke kerk en de vingerwijzingen van de goegemeente op de seksualiteit? Welke politieke partijen en belangengroepen waren er aan zeg en stuurden die maatschappij? Of er nu SOLO in de braadpan ging of boter en later zelfs olijfolie, de Koude Oorlog en de collectieve angst voor weer een nieuwe (kern)oorlog zal mijn ouders zeker slapeloze nachten hebben gekost na een dagtripje naar EXPO 58 met ondergetekende in de kinderwagen. Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan de Cubacrisis in 1962 toen er weeral heel wat Belgen niet meer zo zeker waren van altijd beter, leuker en meer verlofdagen aan de Belgische kust. Sunlight zeep werd meteen weer gehamsterd en dat heb ik jaren na de Sixties nog ondervonden in die nieuwe badkamer die plots verscheen in ons bijna afbetaald rijhuisje. Die angsten, die onzekerheden en heel zeker ook onderdeel van de Sixties, daar vind ik weinig van terug in dit boek.

Korneel De Rynck (1986) maakte het uiteraard niet zelf mee, maar heeft zich goed gedocumenteerd. De citaten, situaties en getuigenverklaringen heb ik zeker gesmaakt en ook de foto’s brengen gebruiken, voorwerpen en vooral mensen uit mijn eigen verleden terug. Het is het soort boek dat ik graag zelf had geschreven en ik ga dit werk zeker in de familie laten rondgaan; ook de jongsten! Bijna revolterend, provocerend en vooral eigenzinnig durf ik zelfs regelmatig nog eventjes teruggrijpen naar toen om te bewijzen dat het echt zo snel niet moet gaan in een gezonde maatschappij. Tijdens De Golden Sixties tussen 1958 en 1973 ging het blijkbaar razendsnel vooruit als je er zelf bij was.  Als ik om me heen kijk merk ik dat het de laatste 5 jaar zonder twijfel toch nog veel sneller kan dan toen; geen geruststelling voor deze zonet gepensioneerde ‘Old School’ lezer met nog een telefoon aan een kabel. Telefonische commentaar op deze recensie? Ik ben gelukkig niet altijd thuis!

Zelf besluit Korneel De Rynck: “De golden sixties brachten een ongekende welvaart, en wat daarbij hoorde: luxeproblemen. Het was niet al goud wat er blonk.” (blz. 315)

Michel Ackaert