18 juni 2021
Het opengrenzenmanifest
Naima Charkaoui is politicologe en werkt rond mensenrechten, kinderrechten en diversiteit. In het besproken werk werpt zij de knuppel in het hoenderhok met betrekking tot de migratieproblematiek door een pleidooi te houden voor een opengrenzenbeleid.
Zij doet dit onder de vorm van een manifest, een bij uitstek politiek-ideologisch gemotiveerde tekst. Aldus geeft zij duidelijk aan dat zij haar persoonlijk standpunt verwoordt als bijdrage tot het netelige debat inzake migratie.
Een pleidooi voor open grenzen is taboe. Het vergt behoorlijk wat moed om dergelijk beleid te verdedigen. Weinigen wensen met dit denkbeeld vereenzelvigd te worden.
Een pleidooi voor open grenzen is taboe. Het vergt behoorlijk wat moed om dergelijk beleid te verdedigen. Weinigen wensen met dit denkbeeld vereenzelvigd te worden.
Het wordt nochtans stilaan duidelijk dat onze houding inzake migratie op haar grenzen botst. Zo kan het inderdaad niet verder. Kunnen wij nog langer onze ogen sluiten voor het lot van zoveel vluchtelingen? Hun hachelijke tocht te land en ter zee, de mishandelingen en ontberingen, de opsluiting in opvangkampen die steeds meer op concentratiekampen lijken.
Kunnen wij nog langer onze verantwoordelijkheid voor de oorzaken van migratie negeren? De mondiale ongelijkheid, de natuurrampen als gevolg van de door ons veroorzaakte klimaatverstoring, de conflicten in tal van Afrikaanse en Aziatische landen en de verregaande corruptie in deze landen, deels veroorzaakt door een amper begeleide, overhaaste en onvoorbereide dekolonisatie.
Niemand migreert voor het plezier. De meeste mensen verkiezen te wonen, te leven op de plaats, in het land waar zij geboren zijn.
Kunnen wij nog langer onze verantwoordelijkheid voor de oorzaken van migratie negeren? De mondiale ongelijkheid, de natuurrampen als gevolg van de door ons veroorzaakte klimaatverstoring, de conflicten in tal van Afrikaanse en Aziatische landen en de verregaande corruptie in deze landen, deels veroorzaakt door een amper begeleide, overhaaste en onvoorbereide dekolonisatie.
Niemand migreert voor het plezier. De meeste mensen verkiezen te wonen, te leven op de plaats, in het land waar zij geboren zijn.
De auteur heeft de verdienste dit alles nog eens duidelijk te stellen, ons te confronteren met onze verantwoordelijkheid, komaf te maken met de gewenning en apathie bij de zoveelste gruwelbeelden van mishandeling, van aangespoelde lichamen; met het wegzappen van gevoelens van empathie onder de motivering dat wij er toch niets aan kunnen doen… Dan sluiten wij immers iedere keer onze ogen.
Dat de Europese Unie flagrant tekortschiet in een menselijk migratiebeleid staat boven elke discussie. Doch niet alleen Europa verdient het om gekapitteld te worden. Wat doen andere vermogende landen? Welke bijdrage leveren de immens rijke Arabische landen zoals Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten, Qatar? Ofschoon dit voor de Westerse wereld geen excuus mag zijn om zelf de handdoek in de ring te werpen, mag dit ook wel eens aangestipt worden. Het is een mondiaal probleem dat zich niet beperkt tot West-Europa. De auteur gaat hier echter wel aan voorbij.
Een opengrenzenbeleid zal natuurlijk grote financiële offers vragen. Maar ook gesloten grenzen brengen thans hoge kosten met zich mee. Dit wordt soms te makkelijk vergeten.
Dat de Europese Unie flagrant tekortschiet in een menselijk migratiebeleid staat boven elke discussie. Doch niet alleen Europa verdient het om gekapitteld te worden. Wat doen andere vermogende landen? Welke bijdrage leveren de immens rijke Arabische landen zoals Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten, Qatar? Ofschoon dit voor de Westerse wereld geen excuus mag zijn om zelf de handdoek in de ring te werpen, mag dit ook wel eens aangestipt worden. Het is een mondiaal probleem dat zich niet beperkt tot West-Europa. De auteur gaat hier echter wel aan voorbij.
Een opengrenzenbeleid zal natuurlijk grote financiële offers vragen. Maar ook gesloten grenzen brengen thans hoge kosten met zich mee. Dit wordt soms te makkelijk vergeten.
De auteur beseft dat haar pleidooi niet met open armen zal onthaald worden. Het is ook niet haar bedoeling om de grenzen plots - van de ene op de andere dag - open te gooien. Het opengrenzenbeleid zal noodzakelijk stapsgewijze ingevoerd moeten worden, doch wel binnen een redelijke termijn.
Naima Charkaoui heeft de moed gehad om een erg controversieel standpunt in te nemen inzake migratie. Haar werk kan een verdienstelijk uitgangspunt zijn om de verzande discussie met betrekking tot de vluchtelingenproblematiek nieuw leven in te blazen. Want zoals nu kan het inderdaad echt niet verder...
Ignace Claessens
Meer van Ignace Claessens
