17 april 2024
De (un)happy single. Het zoetzure leven van kinderloze alleenstaanden
Het boek bestaat uit vier delen: Facts &Figures, 25 jaar ups en downs met mezelf, de vergeet-mij-nietjes van de maatschappij en één miljoen Vlaamse kiezers. De vier delen kunnen één na één worden gelezen maar ook door elkaar naar eigen keuze.
Toch geef ik iedereen de raad om eerst Een diverse groep die moeilijk in één term te vatten is te lezen (p.14-17), zo weet je als lezer direct wat/wie het onderwerp is van dit boek en of je er zelf bij hoort. De auteur vult de definitie ‘single’ ruim in en herdefinieert zo een begrip dat voor velen beperkt blijft tot de ‘alleenstaande ouder’, meestal zelfs ‘alleenstaande moeder’.
Een auteur met een handleiding
Wie intussen behoorlijk nieuwgierig werd naar de auteur bladert best direct door naar deel 2 en komt alles te weten. Bijna dan toch. Heerlijke lectuur, pittig en openhartig geschreven maar vooral toch hoe je als persoon meer bent dan alleen maar je genetische materiaal. De betere soapstorie over een man met een handleiding, zijn thuis, familie en buren. Zijn passie voor het songfestival, ABBA en politiek. Dit boek is een grote merci aan zijn ouders, de warme thuis waar Van Bedts al erg jong werd beschouwd als een zelfstandig denkend en doend kind.
Wie intussen behoorlijk nieuwgierig werd naar de auteur bladert best direct door naar deel 2 en komt alles te weten. Bijna dan toch. Heerlijke lectuur, pittig en openhartig geschreven maar vooral toch hoe je als persoon meer bent dan alleen maar je genetische materiaal. De betere soapstorie over een man met een handleiding, zijn thuis, familie en buren. Zijn passie voor het songfestival, ABBA en politiek. Dit boek is een grote merci aan zijn ouders, de warme thuis waar Van Bedts al erg jong werd beschouwd als een zelfstandig denkend en doend kind.
De vergeet-me-nietjes van de maatschappij
De titel van het derde deel verraadt de onverbloemde realiteit van de ‘single’, het vergeet-me-nietje van de maatschappij. Van Bedts zegt waar het over gaat, over de singles die “worstelen met betaalbaar wonen, beschouwd worden als evidente invallers op de werkvloer of voor de hand liggende Chinese vrijwilligers om overuren te kloppen en in ruil als laatste mogen kiezen wanneer ze hun verlof inplannen, …”, de meerkost van de vrije tijd, de zorg voor de ouders, de kater voor hun erfgenamen, … Zijn besluit is rauw: “Veel alleenstaanden flirten maandelijks met de armoedegrens en depressies. Velen moeten hemel en aarde verzetten om hun leven op de rails te houden. Dan is zwijgen of ontkennen geen optie meer!” De lezer is gewaarschuwd, in de volgende zes hoofdstukken wordt de realiteit gefileerd: fiscaliteit, betaalbaar wonen, job en huishouden, vrijetijdsbesteding, het levenseinde en daarna. De problematiek wordt onverbloemd en al eens cru neergeschreven.
De titel van het derde deel verraadt de onverbloemde realiteit van de ‘single’, het vergeet-me-nietje van de maatschappij. Van Bedts zegt waar het over gaat, over de singles die “worstelen met betaalbaar wonen, beschouwd worden als evidente invallers op de werkvloer of voor de hand liggende Chinese vrijwilligers om overuren te kloppen en in ruil als laatste mogen kiezen wanneer ze hun verlof inplannen, …”, de meerkost van de vrije tijd, de zorg voor de ouders, de kater voor hun erfgenamen, … Zijn besluit is rauw: “Veel alleenstaanden flirten maandelijks met de armoedegrens en depressies. Velen moeten hemel en aarde verzetten om hun leven op de rails te houden. Dan is zwijgen of ontkennen geen optie meer!” De lezer is gewaarschuwd, in de volgende zes hoofdstukken wordt de realiteit gefileerd: fiscaliteit, betaalbaar wonen, job en huishouden, vrijetijdsbesteding, het levenseinde en daarna. De problematiek wordt onverbloemd en al eens cru neergeschreven.
Behoor je tot intussen ook tot de singles zoals ik, en betaal je je belastingen zonder erbij stil te staan, dan zit je na het lezen van De melkkoe van de fiscus met een behoorlijke kater. Ik moet bekennen, dat ‘fiscaliteit’ niet direct mijn hobby is en ik er bijgevolg weinig van afweet, maar bij het lezen van dit zeer duidelijke én gedetailleerde hoofdstuk heb ik toch eens geslikt en opgeteld hoeveel wereldreizen – ik verkies reizen boven een dikke auto – ik al aan de fiscus gaf.
Mensen met kinderen en lange tenen zullen geshockt zijn bij het lezen van de vlijmscherpe analyse van de kinderbijslag. De knowhow van Van Bedts is echter zo groot dat zijn analyse en aangereikte oplossing zelfs door hen aanvaard zal worden. “Als kinderloze alleenstaande stel ik solidariteit met kinderen niet ter discussie, wel de manier waarop dit vandaag gebeurt.”
Omdat het mij nauw aan het hart ligt wil ik blijven stilstaan bij hoofdstuk 6 Geen happy end voor de single. Naast de hoge successierechten, de erflast, de meerkost (verblijf in een WZC) van het oud zijn gaat Van Bedts dieper in op de zorgvolmacht en de sociale familie, een verrassende en opmerkelijke invalshoek. Een persoonlijk verhaal schets de harde realiteit van een alleenstaande man zonder enige familie die het nalaat een zorgvalmacht op te stellen en zo aan zijn vrienden bepaalde ‘rechten’ te geven. Het verder uitwerken en uitbreiden van het concept ‘sociale familie’ zou alvast een oplossing bieden.
Eén miljoen vergeten Vlaamse kiezers
We stevenen af op de verkiezingen van 9 juni, daarna volgen in oktober de lokale en provinciale verkiezingen. Opmerkelijk is hoeveel aandacht er gegeven wordt door media én politieke partijen aan de vele ‘eerste’ kiezers. Geen woord over de ‘alleenstaande’ kiezer. De cijfers (Singles, de cijfers, p. 18-23) spreken nochtans voor zich. De vraag is hoeveel aandacht het beleid geeft aan een vergeten groep van 967.693 mensen, in electorale taal ‘kiezers’? Van Bedts besluit dat er actie moet komen. In de eerste plaats door de groep van alleenstaanden zelf, maar ook door de vele andere actoren en dan ligt er een hoofdrol weg voor de politiek. De auteur neemt alvast wat werk uit de handen van de politici die er wél voor willen gaan, hij stelt een reeks actiepunten voor: 10 + 1 om concreet te zijn.
We stevenen af op de verkiezingen van 9 juni, daarna volgen in oktober de lokale en provinciale verkiezingen. Opmerkelijk is hoeveel aandacht er gegeven wordt door media én politieke partijen aan de vele ‘eerste’ kiezers. Geen woord over de ‘alleenstaande’ kiezer. De cijfers (Singles, de cijfers, p. 18-23) spreken nochtans voor zich. De vraag is hoeveel aandacht het beleid geeft aan een vergeten groep van 967.693 mensen, in electorale taal ‘kiezers’? Van Bedts besluit dat er actie moet komen. In de eerste plaats door de groep van alleenstaanden zelf, maar ook door de vele andere actoren en dan ligt er een hoofdrol weg voor de politiek. De auteur neemt alvast wat werk uit de handen van de politici die er wél voor willen gaan, hij stelt een reeks actiepunten voor: 10 + 1 om concreet te zijn.
En dan is het nu aan ons. Aan de singles die ervoor willen gaan, aan de anderen die hen willen steunen (want worden we niet allemaal ooit een beetje single?), aan de politici. Aan die laatste geef ik alvast de raad om in dit boek te investeren, of je nu op een Vlaamse, federale of lokale lijst staat maakt niet uit voor elk van jullie zit er minstens één actiepunt in waar je de volgende jaren op kan inzetten. Veel opzoekwerk moet je alvast niet meer doen want dat deed deze auteur al voor jou.
Waarschuwing bij het lezen van dit boek
Weet dat je krijgt wat je al leest in de titel: een ongezouten analyse van een realiteit die we te weinig kennen. Weet dat je krijgt wat de cover afbeeldt. Een sprekende cover die ontworpen werd door de vijftienjarige Emiel Moelants!
Weet dat je krijgt wat je al leest in de titel: een ongezouten analyse van een realiteit die we te weinig kennen. Weet dat je krijgt wat de cover afbeeldt. Een sprekende cover die ontworpen werd door de vijftienjarige Emiel Moelants!
Als je als single wat ontdaan bent door de realiteit na het lezen, dan krijg je als uitsmijter wat touwtjes aangereikt om je eigen leven in handen te houden. Als je als gezin met kinderen wat ontdaan bent door de realiteit, dan moet je beseffen dat het boek alvast geen pleidooi is tégen gezinnen met kinderen.
Wat het zeker wél is, is een boek dat op de werktafel moet liggen van wie een rol speelt of wenst te spelen in onze samenleving. Vooral dus op de werktafel van de politicus, de huidige en de toekomstige. Ook aan wie aan het werk wil gaan in de sociale sector, raad ik dit boek aan. En als hogescholen (sociaal werk, zorg, rechtsleer,…) een aankoop willen doen voor hun bibliotheek dan zou ik voor dit boek gaan. Beter nog, waarom de auteur niet uitnodigen om een gastcollege te geven?
“Alleenstaand zijn is doorgaans geen keuze, geen zoete zonde die mensen zuur moet opbreken.” In De (un)happy single schrijft Raf Van Bedts niet alleen zijn eigen handleiding, maar ook die van elke zelfbewuste alleenstaande van vandaag en morgen.
Jacinta De Roeck
Meer van Jacinta De Roeck
Jacinta De Roeck
