5 juni 2023
Fulltime avonturier
Over alles achterlaten en de zoektocht naar de ultieme vrijheid
Tamar Valkenier werkte als recherchepsycholoog bij de politie tot zij op haar 28e haar baan opzegde, alles achterliet, om een leven als nomade te beginnen. Zij bezorgt de lezer een verslag van dat nieuwe, vrije leven.
Onvoorbereid, ook fysisch niet, vertrekt zij in het voorjaar van 2015 voor een fietstocht doorheen Europa naar Istanboel. Daarbij wordt zij in de Balkan geconfronteerd met het nog steeds smeulende conflict tussen Bosnië en Servië en bezoekt zij Srebrenica waar, onder het oog van de Nederlandse militairen, de grootste genocide sedert de Tweede Wereldoorlog plaats vond.
Deze eerste tocht bezorgt haar voorgoed de smaak van het zwerven. In Australië wordt zij meer en meer verslaafd aan de vrijheid en het avontuur. Met paard, kameel en hond legt zij gedurende vier maanden 1600 km af doorheen Mongolië, een land, weids en leeg, waar de weinige bewoners zonder moderne middelen en luxe in de steppe hun bestaan vinden. Zij voelt zich comfortabel en helemaal thuis in de absolute wildernis, “in een cultuur die zo ver van de mijne ligt”.
Met een ezel maakt zij een trektocht van 600 km door Jordanië. Samen met een vriendin, een ervaren globetrotter, trekt zij door het hooggebergte van Nieuw-Zeeland, “waar de natuur de beste therapie is voor vermoeide en verwarde zielen”.
Onderweg krijgt zij opvallend veel hulp van de plaatselijke bevolking die haar leert paardrijden, een fiets herstellen, omgaan met kameel en ezel, een jurt opzetten, jagen met een adelaar. Bij tegenslagen is een helpende hand nooit ver weg. Trekkers die zij toevallig ontmoet, worden vrienden en soms voor lange tijd medereizigers.
De lezer hoeft geen gedetailleerd reisverslag te verwachten. De auteur heeft geen reisgids geschreven. Zij stelt zelf dat zij in haar boek eerder verslag doet van haar innerlijke reis, van haar gevoelens en hoe zij zich herstelt van de dagelijkse beslommeringen inherent aan een geprogrammeerd leven in Nederland. Zij streeft ernaar zo weinig mogelijk te bezitten want “die spullen nemen een plekje in je hoofd en daar moet je constant aan denken”. Zij is een van de weinige mensen die alles durven opgeven om een droom te verwezenlijken.
Het langzame reizen brengt haar tot rust. Het geeft de gelegenheid één te worden met de natuur en zich onder te dompelen in de plaatselijke gemeenschappen want “schildpadden kunnen je meer van de weg vertellen dan hazen”.
Uit dit alles mag de lezer niet besluiten dat Tamar een eenzaat is. Zij kan wel perfect alleen zijn, maar heeft ook af en toe behoefte aan contact met mensen of dieren “omdat samen zoveel meer is dan alleen”.
Het boek is erg vlot geschreven en de korte hoofdstukjes bevorderen het leesgemak. Het mist wel grondigheid en het verslag van de diverse reizen komt eerder oppervlakkig over. Elke reis zou zeker één boek kunnen vullen. Al bij al vrijblijvende vakantielectuur.
Ignace Claessens
Meer van Ignace Claessens
Ignace Claessens
