29 juni 2023
Troost
Het filmpje onderaan deze tekst is gemaakt door wijlen onze vriend Benn Deceuninck. Toen hij tentoonstelde met Ekster vzw in de Palfijn Passage in duo met filosoof Karel Boullart. Muziek van Arne Deforce.
De bladzijden die ik lees, willen of moeten. Die ik voor me krijg in druk of op een scherm. Ze zijn zodanig en dermate gevuld dat je nood krijgt aan de leegte van een blad, een vers wit blad. Met de leegte van de mogelijkheid en niet van de vaste overtuiging. Niet met een stand van zaken of een ander blad vol nieuwsbriefverbindingen. Nieuws als een ratrace, berichten die over elkaar struikelen.
Het blad met de leegte om iets te laten ontstaan. Om iets tevoorschijn te roepen in plaats van het schijnbare en het voorgeschrevene.
Het blad met de leegte om iets te laten ontstaan. Om iets tevoorschijn te roepen in plaats van het schijnbare en het voorgeschrevene.
Kalenders lopen sneller vol dan de programmaboekjes uit de cultuursector ons bereiken. Opleidingen overtroeven elkaar met locaties, inhoud, onverslijtbare herhalingen over elementen uit de container duurzaamheid. De consultants vieren hoogtij, de zee blijft onbedwingbaar.
De plannen vullen honderden schema's met verbanden, relaties, trajecten, doelstellingen, ambities.
Een blad dat je omslaat en op tafel legt en daarboven enkel de aarzelende punt met de vloeibaarheid van inkt. Een blad zonder lijnen: geen efficiënte nerven die de bodem uitputten, verdampen, opnemen. Mogelijkheid, geen uitdaging.
Een blad dat je omslaat en op tafel legt en daarboven enkel de aarzelende punt met de vloeibaarheid van inkt. Een blad zonder lijnen: geen efficiënte nerven die de bodem uitputten, verdampen, opnemen. Mogelijkheid, geen uitdaging.
De tijd en de stilte in de ademhaling van de zanger. Een cursor die even stil zou blijven willen staan en je vingers de tijd geeft, je ogen de kost, je gedachten rust. Schrappen als een palimpsest bewaren, niet als leegte verliezen.
Geen doelgerichtheid maar verglijden, glijden en niet vallen. Niet vallen voor het teveel in de aanbiedingen, het weerstaan aan een keuze. Bewonderen, bevoelen, bekijken maar niet willen hebben. De stille boekhandel, museumruimte, bosdreef. Fluisterende boekbladzijden met een spiegel die meer wit laat dan woordenrijen. Hoogstens. Een gedicht.
Geen doelgerichtheid maar verglijden, glijden en niet vallen. Niet vallen voor het teveel in de aanbiedingen, het weerstaan aan een keuze. Bewonderen, bevoelen, bekijken maar niet willen hebben. De stille boekhandel, museumruimte, bosdreef. Fluisterende boekbladzijden met een spiegel die meer wit laat dan woordenrijen. Hoogstens. Een gedicht.
Het feest enkel opvatten, bedenken maar nooit vieren. Het keerpunt waar de kernwoorden verandering en transitie nog niet zijn bereikt maar het oude bekende deuntje ten einde is gekomen. De pauze en rustig in je stoel blijven zitten, niet naar de aanschuivende rijen aan het buffet hollen. Omdat je gelaafd bent door het voorbije spektakel, er van nageniet, hoopvol uitkijkend naar de tweede helft.
De zomer is geen nieuw begin, hij wordt in de dagen van voorbereiding gemaakt en ontluikt reeds met de lente. Het keerpunt van een langste dag meemaken in een kamer vol schaduw. Een kamer met de bescherming van luiken, waar de warmte van voorgaande dagen nog hangt. Geduldig wachtend op een bries die afkoelt, ver van al het geraas. De energie opsparend, reculer pour mieux sauter. De teerdruppel valt, traag, maar valt.
In 2030 wordt het nog warmer.
Bekijk hier het filmpje.
Meer van Francis Geldof