14 september 2024
Zijn geur na de regen. Het intense geluk dat een huisdier een mens kan brengen
De auteur is gymleraar, journalist en alpinist. In deze laatste hoedanigheid schreef hij eerder over alpinisme en de band tussen mens en natuur. Hij is vooral ook een dierenvriend en een groot hondenliefhebber.
Wie een hond gehad heeft, ermee opgegroeid is en ermee opgetrokken heeft, kan zich een leven zonder hond moeilijk indenken. De auteur verlangde sinds zijn prille jeugd naar een hond maar deze wens viel thuis op een koude steen. Hij zocht dan overal honden op: bij buren, kennissen en vrienden.
Toen zijn hond, een labrador, stierf speelde hij met de idee een nieuwe hond te nemen. Een hond adopteren houdt een risico in. Je overleeft het dier gemakkelijk. Een hond heeft nu eenmaal een beperkte levensduur, afhankelijk van het ras. Een hond nemen betekent dan ook dat je hem verliest. Je moet daar steeds rekening mee houden.
In een opwelling besluit de schrijver dan toch opnieuw een hond te nemen. Bij de aanblik van een nest van twaalf Berner Sennenpuppy’s gaat hij door de knieën en een maand later wordt Ubac zijn nieuwe huisgenoot. Ubac beheerst al vlug zijn ganse leven en verstoort ook zijn sociale contacten, wat de auteur blijkbaar niet erg vindt.
Mensen die niet van honden houden worden onverbiddelijk aan de kant gezet. In zijn vriendin Mathilde vindt hij een zielsverwant. Beiden zijn verzot op honden en al vlug komen er nog twee honden bij: een zandkleurig Labradorteefje Cordée (de auteur is nu eenmaal ook alpinist) en een dochter van Ubac, die de naam Frison krijgt.
Het boek leest als een waar liefdesverhaal, een ode aan de hond. De liefde voor Ubac, het plezier met hem te vertoeven, met hem te wandelen door de natuur en met hem te spelen in de sneeuw en het water, spat van elke pagina. De schrijver en zijn vriendin weten heel goed dat zij een neiging tot antropomorfisme hebben, dat zij soms aan hun dieren menselijke gevoelens toeschrijven. Ze beschouwen hun honden teveel als hun gelijken.
Wat zich van bij het begin aankondigt voltrekt zich ook. In 2017 sterft Ubac, 13 jaar oud, wat een respectabele leeftijd is voor een Berner Sennenhond. De schrijver en zijn vriendin zijn ontroostbaar. Hun verdriet is immens, onvatbaar en wordt als ziekelijk ervaren bij wie nooit een hond verloren heeft.
De vergankelijkheid ligt steeds op de loer, zowel voor mens als dier. Ieder ogenblik is waardevol en moet ten volle geleefd worden.
Het boek zal zeker in de smaak vallen bij hondenmensen. Wie geen genegenheid koestert voor de beste en trouwste vriend van de mens, gelieve zich te onthouden.
Ignace Claessens
Ignace Claessens
Vertaler: Jan Pieter van der Sterre
Met dit boek won Cédric Sapin-Defour de Prix Goncourt des Animaux.
Meer van Ignace Claessens
Met dit boek won Cédric Sapin-Defour de Prix Goncourt des Animaux.
