12 juni 2024
Spectrum: de regenbooggemeenschap in de 21e eeuw
In mijn jongere jaren wist ik wat homo’s en lesbiennes waren, en biseksuelen, maar van pan, flex of fluïde had ik - voor zover het seksualiteit betreft - nooit gehoord. Wel leerde ik, toen ik in 1973 in Edinburgh op vakantie was, van een leuk Schots meisje dat queer een scheldwoord voor homo was.
Vandaag de dag blijk je je al tot de queers te mogen rekenen, als je je haar blauw, groen of paars hebt geverfd en je een neuspiercing hebt, waardoor het lijkt alsof je constant twee druppels aan je neus hebt hangen. Homoseksualiteit is geen vereiste meer en queer is niet langer een scheldwoord. Andere woorden, die in 1973 geen scheldwoord waren, zijn dat nu wel en elke dag komen er verboden woorden bij. U kunt beter zwijgen, als u de laatste instructies nog niet hebt ontvangen.
Een vaak vergeten groep
“Ik noem mezelf liever bi+, net als steeds meer mensen. Het is een inclusievere parapluterm voor mensen die zich bijvoorbeeld ook panseksueel, queer, homoflex of heteroflex noemen. Eigenlijk staat bi+ voor iedereen die niet monoseksueel is, en dus niet op één gender valt.” Aan het woord is Barbara Oud (30 jaar). Zij is voorzitter van Bi+ Nederland, ‘een organisatie die zich inzet voor deze grote maar vaak vergeten groep’, zo lees ik. Ik moet bekennen dat ik niet eens wist dat deze grote groep bestond. Of zou ik het vergeten zijn?
“Ik noem mezelf liever bi+, net als steeds meer mensen. Het is een inclusievere parapluterm voor mensen die zich bijvoorbeeld ook panseksueel, queer, homoflex of heteroflex noemen. Eigenlijk staat bi+ voor iedereen die niet monoseksueel is, en dus niet op één gender valt.” Aan het woord is Barbara Oud (30 jaar). Zij is voorzitter van Bi+ Nederland, ‘een organisatie die zich inzet voor deze grote maar vaak vergeten groep’, zo lees ik. Ik moet bekennen dat ik niet eens wist dat deze grote groep bestond. Of zou ik het vergeten zijn?
Begrijpt u het? [bron: homepagina van Bi+ Nederland (biplus.nl)]
Het boek Spectrum: De regenbooggemeenschap in de 21e eeuw bestaat uit twintig interviews - waaronder de hierboven geciteerde voorzitter van Bi+ Nederland - en negen hoofdstukken: Uit de kast, Maskers van masculiniteit, Terf tegen trans, Heilige huisjes, Kleur bekennen, Bewegingsvrijheid, De roze maffia, Hokjes denken en Oud en nieuw.
Auteur van het boek is Haroon Ali. Hij werd in 1983 in Nederland geboren en groeide op in een islamitisch gezin met een Pakistaanse vader en een Nederlandse moeder, zo lees ik bij Wikipedia. "In 2020 verscheen van zijn hand het non-fictieboek Half, over opgroeien tussen twee culturen. Ali schrijft over zijn botsende identiteiten als homoseksuele jongen in een islamitisch gezin. Toen hij in de dertig was, besloot hij terug te keren naar zijn vergeten vaderland, om zichzelf en zijn vader beter te begrijpen. Deze persoonlijke reis door Pakistan en zijn familieverleden verwerkte hij in het boek."
De auteur aan het woord
Tijd om Haroon Ali aan het woord te laten over zijn nieuwste boek. Ik citeer uit zijn Introductie.
“De afgelopen vijftien jaar interviewde ik talloze lhbtiq personen; bekend en minder bekend, in binnen- en buitenland. Buiten mijn journalistieke werk om heb ik met nog veel meer mensen gepraat over hun seksualiteit en/of genderidentiteit. Wat me altijd opvalt in die gesprekken is dat mensen vaak nog heel goed weten wanneer ze doorhadden dat ze ‘anders’ waren.
Anders dan andere kinderen op de basisschool, omdat ze als jongen niet van voetbal hielden of als meisje niet met poppen speelden. Anders dan andere tieners op de middelbare school, omdat ze fantaseerden over een klasgenoot van hetzelfde geslacht. Of anders dan andere volwassenen, omdat ze zich niet konden vinden in de maatschappelijke verwachtingen ten aanzien van mannen en vrouwen. Wie afwijkt van de norm, is al snel vreemd of lastig. En wat de massa niet begrijpt, wordt vaak gevreesd of gehaat. (…)”
Tijd om Haroon Ali aan het woord te laten over zijn nieuwste boek. Ik citeer uit zijn Introductie.
“De afgelopen vijftien jaar interviewde ik talloze lhbtiq personen; bekend en minder bekend, in binnen- en buitenland. Buiten mijn journalistieke werk om heb ik met nog veel meer mensen gepraat over hun seksualiteit en/of genderidentiteit. Wat me altijd opvalt in die gesprekken is dat mensen vaak nog heel goed weten wanneer ze doorhadden dat ze ‘anders’ waren.
Anders dan andere kinderen op de basisschool, omdat ze als jongen niet van voetbal hielden of als meisje niet met poppen speelden. Anders dan andere tieners op de middelbare school, omdat ze fantaseerden over een klasgenoot van hetzelfde geslacht. Of anders dan andere volwassenen, omdat ze zich niet konden vinden in de maatschappelijke verwachtingen ten aanzien van mannen en vrouwen. Wie afwijkt van de norm, is al snel vreemd of lastig. En wat de massa niet begrijpt, wordt vaak gevreesd of gehaat. (…)”
“Tussen juni 2021 en maart 2022 maakte ik voor de Volkskrant de interviewserie Alfabetsoep, waarin zeer uiteenlopende lhbtiq personen over hun levens vertelden. De geïnterviewden liepen vaak tegen dezelfde soort problemen aan in hun jeugd, meestal omdat ouders hun identiteit niet accepteerden. Ik wilde met deze serie de diversiteit van de regenbooggemeenschap en het brede spectrum van seksualiteit en genderdiversiteit laten zien. (…)”
“In de langere hoofdstukken duid ik samen met prominente activisten grotere onderwerpen die lhbtiq personen in de eenentwintigste eeuw bezighouden. (…) Ik begin met de oorsprong van het moderne lhbtiq-activisme en het daaruit voortvloeiende concept van de westerse coming-out, en of dat nog wel van deze tijd is. Daarna bespreek ik de complexe rol van masculiniteit in de homogemeenschap, en de frictie tussen conservatieve feministen en transgender vrouwen.”
Ho! Hoezo ‘conservatieve feministen’? Ik ruik hier een onwetenschappelijke, gender-ideologisch idee. Kan een stier een koe zijn? Kan een hengst een merrie zijn? Kan een ram een ooi zijn? U zegt ‘nee’. Maar kan een man, in navolging van de hier voor genoemde zoogdieren, dan ook geen vrouw zijn? In 1973 kon dat zeker niet, maar vandaag de dag kunt u dat niet ongestraft zeggen. In het hoofdstuk Terf tegen trans kunt u lezen, dat feministen zoals de schrijfster J.K. Rowling (die zich eraan stoorde dat steeds vaker het woord ‘vrouw’ vermeden werd) en de filosofe Kathleen Stock (die als lesbienne liet weten niet op ‘lesbiennes’ met een penis te vallen) vasthouden aan het idee dat er een biologisch verschil bestaat tussen mannen en vrouwen. En dat idee is - volgens de genderideologen - allang achterhaald. Tussen stier en koe, hengst en merrie, ram en ooi, man en vrouw bestaat er een heel spectrum, zo leert de genderideologie ons. Biologische tweedeling (zaadcelproducerend en eicelproducerend) is conservatief. Zoals een stier een koe is als hij zegt dat hij een koe is, zo is een man een vrouw als hij zegt dat hij een vrouw is. De man dient dan – met penis en al - toegelaten te worden tot vrouwenkleedkamers, vrouwenopvanghuizen, vrouwengevangenissen, vrouwendating sites, vrouwensporten enz.
Excuses voor het intermezzo. Het moest mij even van het hart. Nu is Haroon Ali weer aan de beurt:
“Ook onderzoek ik hoe de drie grote wereldreligies vandaag de dag omgaan met lhbtiq personen. Ik zal vervolgens uitleggen dat racisme nog steeds een probleem is in de community, en dat mensen met een beperking ook worden buitengesloten. Daarna beschrijf ik hoe het is om als queer persoon in de media te werken, en welke ervaringen zij hebben met homofobie en grensoverschrijdend gedrag. Ik eindig dit boek met de vraag hoe we nu verder moeten met al die labels, en de maatschappelijke weerstand daartegen. En hoe dichten we de generatiekloof in de regenbooggemeenschap?”
“Ook onderzoek ik hoe de drie grote wereldreligies vandaag de dag omgaan met lhbtiq personen. Ik zal vervolgens uitleggen dat racisme nog steeds een probleem is in de community, en dat mensen met een beperking ook worden buitengesloten. Daarna beschrijf ik hoe het is om als queer persoon in de media te werken, en welke ervaringen zij hebben met homofobie en grensoverschrijdend gedrag. Ik eindig dit boek met de vraag hoe we nu verder moeten met al die labels, en de maatschappelijke weerstand daartegen. En hoe dichten we de generatiekloof in de regenbooggemeenschap?”
“Dit boek is een reis zonder begin of eind. Er loopt wel een roze draad door de hoofdstukken en de interviews, van het verleden naar de toekomst, maar je kunt zelf kiezen in welke volgorde je leest. Je kunt bepaalde delen even overslaan, of juist terugbladeren, afhankelijk van je interesses en identiteit(en). Ik hoop vooral dat je mijn missie achter dit boek in het achterhoofd houdt: dat we samen door de pijn heen moeten om te kunnen genezen. Ik ben ervan overtuigd dat we als community alleen verder komen als we elkaar niet bevechten op kleine details of onhandige formuleringen. Laten we een openhartig gesprek proberen te voeren en daarin zoeken naar raakvlakken, zodat we samen kunnen opboksen tegen de echte vijand: de groeiende onverdraagzaamheid in de samenleving.”
De community moet samen opboksen tegen de groeiende onverdraagzaamheid in de samenleving??? Nederland ontwikkelde zich vanaf de jaren 1960 tot een land waar vrouwen dezelfde rechten kregen als mannen en homo’s en lesbiennes dezelfde rechten als hetero’s. In het eerste decennium van deze eeuw leek de emancipatie van vrouwen en homo’s zo goed als voltooid. Niet dat er geen discriminatie meer voorkwam, maar wetten stonden er niet meer in de weg, hooguit praktische bezwaren. De positie van vrouwen en homo’s kwam weliswaar onder druk te staan door de toegenomen invloed van de islam, maar niet gewanhoopt! De queers hebben zich na het bloedbad dat Hamas op 7 oktober 2023 aanrichtte, solidair verklaard met de Palestijnen. De community van queers en moslims kan nu samen gaan strijden tegen de groeiende onverdraagzaamheid in de samenleving.
Queers for Palestine
Tot slot nog een gewone identiteit
Haroon Ali komt in de interviews met hem die ik op YouTube heb gezien over als een sympathieke man en ik twijfel geen moment aan zijn goede bedoelingen. Maar ik word zo moe van al die ‘slachtoffers’ die zich niet gezien voelen, die een eind willen maken aan de discriminatie van bi-plussers, pangenders, agenders, genderfluïden, homoflexers en al die andere neo-identiteiten. Maar misschien kunt u er geen genoeg van krijgen. Voor u volgen enkele citaten uit het laatste interview in het boek. Mocht u daarna nog meer willen, koop dan Spectrum. De regenbooggemeenschap in de 21e eeuw.
Haroon Ali komt in de interviews met hem die ik op YouTube heb gezien over als een sympathieke man en ik twijfel geen moment aan zijn goede bedoelingen. Maar ik word zo moe van al die ‘slachtoffers’ die zich niet gezien voelen, die een eind willen maken aan de discriminatie van bi-plussers, pangenders, agenders, genderfluïden, homoflexers en al die andere neo-identiteiten. Maar misschien kunt u er geen genoeg van krijgen. Voor u volgen enkele citaten uit het laatste interview in het boek. Mocht u daarna nog meer willen, koop dan Spectrum. De regenbooggemeenschap in de 21e eeuw.
Amber Witsenburg (28 jaar) stond eerst namens het COC als voorlichter voor de klas om scholieren meer te leren over lhbtiq personen. Witsenburg is namelijk genderqueer en gebruikt de voornaamwoorden die/hen/diens. Maar Witsenburg is ook aseksueel. (…) Het lesgeven beviel zo goed, dat die nu de lerarenopleiding Engels doet aan de Universiteit van Amsterdam. (…) Witsenburg, die in Hoorn opgroeide en nog bij diens ouders woont, richtte eind 2019 ook de Nederlandse Organisatie Aseksualiteit (NOA) op, om misverstanden weg te nemen en meer erkenning te krijgen. "Met name in de geestelijke gezondheidszorg wordt aseksualiteit nog te vaak gezien als een afwijking, of als symptoom van een andere stoornis. Maar aseksualiteit is gewoon een identiteit, dus het is niet iets wat je moet willen genezen."
Uitsnede screenshot
Lees liever Mounk, Haidt, Shrier en Roberts!
Wie nieuwsgierig is naar de regenbooggemeenschap in de 21e eeuw moet Spectrum. De regenbooggemeenschap in de 21e eeuw zeker lezen. Wie ondertussen – net als ik - doodmoe wordt van alle nieuwe ‘genderidentiteiten’ raad ik het ten stelligste af. Lees dan liever The Identity Trap: A Story of Ideas and Power in Our Time (2023) van Yascha Mounk, The Anxious Generation: How the Great Rewiring of Childhood Is Causing an Epidemic of Mental Illness (2024) van Jonathan Haidt, Bad Therapy: Why the Kids Aren’t Growing Up (2024) van Abigail Shrier, of Gay Shame: The Rise of Gender Ideology and the New Homophobia (2024) van Garreth Roberts. Het zijn boeken die ik nog wil bespreken voor u.
Martin Harlaar
Meer van Martin Harlaar
Wie nieuwsgierig is naar de regenbooggemeenschap in de 21e eeuw moet Spectrum. De regenbooggemeenschap in de 21e eeuw zeker lezen. Wie ondertussen – net als ik - doodmoe wordt van alle nieuwe ‘genderidentiteiten’ raad ik het ten stelligste af. Lees dan liever The Identity Trap: A Story of Ideas and Power in Our Time (2023) van Yascha Mounk, The Anxious Generation: How the Great Rewiring of Childhood Is Causing an Epidemic of Mental Illness (2024) van Jonathan Haidt, Bad Therapy: Why the Kids Aren’t Growing Up (2024) van Abigail Shrier, of Gay Shame: The Rise of Gender Ideology and the New Homophobia (2024) van Garreth Roberts. Het zijn boeken die ik nog wil bespreken voor u.
Martin Harlaar
