4 oktober 2023
Over 'schrijftwijfel'
Een reactie op Sophia De Wolf
Onlangs schreef Sophia De Wolf Zou Ik? – een tekst over spreken of zwijgen, over de zin of onzin van schrijven en de impact ervan. Ik waag geen poging om haar uitstekende artikel samen te vatten, u leest het best zelf. Het zette mij in elk geval aan het denken.
_Vele woorden, weinig daden
Woorden, teksten, meningen, ideeën. Vaak worden ze afgemeten tegenover daden. 'Zijn je woorden minder waard wanneer je geen daden of actie onderneemt?', is vaak de onderliggende vraag. Maar het is waardevol die vraag net in vraag te stellen. Het woord, een tekst, een idee komt meestal niet uit het niets. Je zou kunnen zeggen dat voor je een tekst geschreven hebt er al een daad gepleegd is: nadenken over de zaken. Dat lijkt triviaal, maar een daad zoals zelfreflectie (zoals gedemonstreerd in Sophia's artikel) vergt net moeite en voorbereiding, denkwerk. Is dat op zich geen waardevolle daad?
Ook het neerschrijven, in een vlotte en leesbare stijl (waar ikzelf helaas niet het beste voorbeeld van ben), vergt net kunde en kan je beschouwen als een daad op zich. Je ideeën met de wereld delen is niet zonder enige vorm van risico. Al is dat risico soms beperkt tot omgaan met enige comments of kritiek. In andere domeinen kan het soms leiden tot verontwaardiging, bedreigingen en het verliezen van je carrière of levensonderhoud.
Woorden schrijven lijkt weinig te maken te hebben met daden, maar als een tekst weloverwogen is en een punt probeert te maken, en de auteur openstaat voor kritiek en feedback – dan kan het niet anders dan een daad zijn in mijn ogen.
_Maar het haalt toch niets uit ...
'Het haalt vaak niets uit ...', interessante opmerking. Haalt teksten schrijven iets uit? Kan er verandering zijn door enkel het woord? Ik haal er geen studies of voorbeelden bij – want er is een quote die me bijbleef die voor mij genoeg zegt: 'Nothing is more dangerous than an idea when it is the only one you have' (auteur onbekend).
Dat op zich vind ik reeds motivatie genoeg om mensen aan te sporen toch hun ideeën, hun woorden, hun teksten te delen. Ook al denk je dat het al zo vaak gezegd is, ook al heeft het geen impact (volgens jezelf) op de mensen, je draagt wel bij tot eventueel een andere invalshoek te geven, of nuance te brengen. Hoe klein ook, de ene opvatting staat plots niet meer alleen. En ook al zijn er ideeën die sterk op elkaar gelijken – dan nog kunnen we daar verschillen in opmerken. Zeker wanneer tijden snel veranderen, is het vaak nuttig dat andere mensen hun ideeën toch blijven delen, hun nieuwe inzichten in een schrijfsel neerpennen en dit kunnen delen.
_Zou je dan?
Dit 'bloggen', teksten schrijven en je ideeën delen: het is een vorm van blijvend collectief nadenken en continue discussie. Daardoor bijschaven van inzichten en inleving creeëren op bepaalde thema's, zodat we elkaar beter begrijpen: dialoog. Als er iets is wat een steeds complexere wereld nodig heeft, is het net dat. Zaken lezen waar we ons oncomfortabel bij voelen, waar we op moeten gewezen worden, waar anderen over kijken, zaken waar we zelf niet bij stilstaan.
Op zich vind ik de 'schrijftwijfel' zeer gezond. Lang niet alles moet getweet worden (dat is een ander artikel waard), en lang niet alles moet meteen in een tekst gegoten worden. Zou je dan toch? Dat ga ik niet voor iemand anders beslissen. Laat dat maar sudderen, denk erover na, en als de tijd er is – dan schrijven zou ik zeggen.
Ideeën delen is verrijkend – en teksten zijn daar een medium voor (net zoals kunst, muziek en poëzie). En ook al hebben ze niet rechtstreeks een impact op de oplossing, er kan een zaadje geplant worden bij mensen. Ook al zie je daar het effect niet meteen van, uiteindelijk komt er doorgaans wel iets uit voort.
Meer van Yves Schelpe