De Standaard kan dan wel opperen dat de uitspraak helemaal voor rekening is van Sigrid Wallaert, doctoranda filosofie aan de UGent, maar ik neem aan dat een dagblad toch vrij kiest wie wel en wie niet het woord krijgt. De doctoraatsonderzoekster schiet in haar bijdrage met scherp op de 'blinde haat’ van 'terf’ J.K Rowling. Mocht ik de schrijfster zijn van Harry Potter, ik zou een proces voor smaad overwegen, want 'terf’ is niet minder dan een scheldwoord geworden en de 'blinde haat’ waarvan ze hysterisch beticht wordt, slaat gewoon nergens op. Bij mijn weten is J.K. hoegenaamd niet transfoob, maar spot ze terecht met de geforceerde taalspelletjes van de genderideologie. 'Mensen die menstrueren’ in plaats van 'vrouwen’. Dat soort newspeak, waarmee uitzonderingen tot regel willen promoveren, maar een gewone conversatie nodeloos langer en bovendien op eieren lopen wordt. Als promoverend filosofe zal mevrouw Wallaert wel weten dat er wel degelijk een biologisch kenmerk bestaat dat door alle cisgendervrouwen gedeeld wordt: eicellen, die zijn voor de bioloog het decisieve criterium. Maar dat is wetenschap en geen ideologie, want laten we wel wezen, dat is wat in het opiniestukje gebaard wordt. Moet kunnen, maar wetenschap helemaal opzijzetten is niet echt een productief idee. Dat de associatie van vrouw met baarmoeder niet op enige (sic) feiten zou steunen, mag dat illustreren.  Op een ander puntje geef ik mevrouw Wallaert graag gelijk. Gender is wat je er zelf van maakt, een 'performance’ om het Butleriaanse jargon even te delen. Wat betekent dat nogal wat mannen niet lijken op de karikatuur die mevrouw Wallaert ervan maakt, ook al is die in sommige middens bon ton. Op Facebook kan je kiezen uit 62 genderhokjes (last time I checked), maar uiteindelijk zijn er evenveel genders als aardbewoners, want gender is de rol waarmee men zich identificeert. Dat neemt niet weg dat een transvrouw niet behoort tot het 'selecte clubje der biologische (!) vrouwen’, maar tot het nog selectere clubje der transvrouwen. Zonder chirurgische transitie blijft een transvrouw een potentiële (vrouwen)verkrachter (wat helaas al door feiten werd bevestigd) en na operaties blijft medische opvolging noodzakelijk. Transvrouwen en transmannen zijn een relatief nieuw fenomeen die de gangbare binaire opdeling op de helling zetten, maar biologische vrouwen of mannen zijn het niet, ook al is dat vaak hun vurigste wens.