2 september 2024
Soloreisverslag van een jonge vrijzinnige vrouw (deel 10)
De reden waarom ik naar Australië ben gegaan
Op maandag 29 juli nam ik het vliegtuig van Melbourne naar Sydney, waar Jasmine me ging opwachten. Ik heb jullie nog niet verteld waarom ik voor Australië had gekozen als reisbestemming. Jasmine is namelijk de reden. Ik leerde Jasmine twee jaar geleden kennen toen ik aan het soloreizen was in Portugal en zij een roadtrip aan het doen was in Europa voor zes maanden, ze is zelf van Sydney. We ontmoetten elkaar in een surferstadje namelijk Peniche. Mijn tijd daar was een van de mooiste herinneringen van die reis. We sliepen in dezelfde kamer voor vier nachten en verbleven in een hostel dat enorm familiair aanvoelde. Oorspronkelijk had ik maar voor een paar nachten een bedje geboekt, maar ik heb daar uiteindelijk een week verbleven. Toen ik chocoladetaart aan het bakken was in het hostel deelde ik de taart uit en zo heb ik Jasmine leren kennen bij een stukje taart. We zijn daar samen naar een surffestival gegaan en hebben vaak samen opgetrokken. Ik had nooit verwacht dat ik na de reis in Portugal blijvend contact zou gehouden hebben. Net voor Jasmine haar Europa-reis afsloot in november 2022 kwam ze mij bezoeken in Gent en verbleef ze hier vijf dagen. Ik was net begonnen met mijn nieuwe richting Rechten en alles voelde redelijk chaotisch aan maar het deed zo deugd om toen Jasmine mijn landje en stad te kunnen tonen. Ik voelde me een toerist opnieuw om samen door Brugge te wandelen en naar The Chocolate Line te gaan. Ik had geregeld dat we met een bootje door de Graslei in Gent konden gaan varen, ook al was het aan het gieten van de regen, was het wel een heel grappige avond. Door die vijf dagen waren we nog veel meer naar elkaar gegroeid en was het dan ook heel verdrietig toen we afscheid namen en niet wisten wanneer we elkaar nog eens terug gingen zien.
Er is altijd wel het plan geweest dat ik haar ooit in Australië zou bezoeken, maar een concrete datum was er nooit. Tot ik in maart door een aantal omstandigheden besloot om mijn zomerplannen die ik al had gemaakt af te zeggen en mijn vliegticket naar Sydney te boeken. Ik voelde dat dit het juiste moment was om Jasmine terug te zien na twee jaar. Een beslissing waar ik absoluut geen spijt van heb gehad. Soms zit de timing niet altijd mee maar ik heb geleerd dat je toch altijd moet luisteren naar je gevoel en wat je wil doen.
De vlucht ging zo traag vooruit omdat ik er zo naar uitkeek om na zo een lange reis in Australië eindelijk aan te komen op mijn eindbestemming. Ik was precies een klein kindje dat op zoek was naar Jasmine in de luchthaven van Sydney. Toen bleek dat Jasmine zich had vergist en stond bij de international airport, maar ik kwam van Melbourne dus was aan de domestic airport. Dat was weer zo een typisch chaosmomentje hahaha. Eindelijk na twintig minuutjes vertraging zag ik haar daar staan met een heel lange jurk en een vestje. Ze had een mandje mee met allemaal snacks die typisch Australisch zijn, super schattig. (Ik heb na negen dagen nog meer dan de helft van de snacks moeten achterlaten omdat ze niet meer in mijn rugzak geraakten, zo veel snacks had ze bij.)
Een hele lange knuffel later zaten we in de auto richting haar huisje. Ze deelt een huis in Sydney centrum met drie andere gasten die allemaal al werken, net als Jasmine. Jasmine is video-editor en ook fotograaf als freelancer. Ze is heel gepassioneerd in haar job en soms was het wel wat moeilijk aangezien ze vaak iets te veel opdrachten had en niet goed kon inschatten hoeveel tijd ze kon spenderen met mij en hoeveel werk ze nog moest afwerken. Maar ondanks haar heel druk werkschema had ze er wel alles aan proberen te doen om elk vrij momentje samen in te vullen.
Ik mocht een badjas lenen wat ik echt zalig vond om even een beetje meer luxe te hebben dan in een hostel. Het was in Sydney midden winter. Zelf vond ik dat ze soms wat aan het overdrijven waren over hoe koud ze het vonden. Het was daar meestal nog rond de zeventien graden. En elke keer dat ze buitenkwam was het 'it's f*cking freezing'. Maar omdat de huizen geen centrale verwarming hebben (maar enkel een goede airco voor in de zomer) voelt het in de nacht wel koud aan. Ik heb elke nacht dan ook met een trui en mijn badjas aan geslapen.
Mijn eerste dinsdagochtend in Sydney stond ik op om zeven uur 's morgens zodat ik samen met Jasmine een koffietje kon gaan drinken in een koffieplekje recht tegenover haar huis. We hebben dit elke ochtend gedaan om samen de dag te beginnen voor Jasmine naar haar werk vertrok. Ik heb die dag de stad wat verkend en veel gewandeld, zoals naar de Opera House en in de Botanical Gardens. 's Avonds gingen Jasmine en ik naar een kaas- en wijnbar samen met Jasmine haar zus en diens vriendje. Het was een heel gezellige avond. Ik vind het altijd heel fijn om de mensen te leren kennen die belangrijk zijn in Jasmine haar leven. We sloten de avond af met een taart die ik had gekocht en keken naar de Olympics op het appartement van Jasmine haar zus.
Woensdagochtend stonden we om vijf uur 's morgens op om samen naar de fitness class te gaan. Mensen in Australië zijn echt allemaal heel productief in de ochtend, wat ik geweldig vind want ik ben zelf ook zo en ik heb het gevoel dat België toch nog niet de ochtendvibes heeft omarmd zoals Australië. Jasmine gaat dus vier keer in de week naar de fitness en ik ging eens mee voor de ervaring. Ik had ook een kleine cultuurschok toen we vertrokken. Jasmine wou niet wachten op haar twee huisgenoten die ook meegingen (waar ze trouwens heel goed mee overeenkomt) en dus vertrokken we met de auto voor vijf minuten rijden naar de plek en kwamen de jongens vijf minuten later aan met hun eigen auto. De autocultuur vond ik het minst leuke aan Australië, carpoolen is precies een onbekend concept en een tien minuten durende wandeling naar de winkel in plaats van de auto te nemen voor milieuoverwegingen is een onbestaand idee.
Voor de rest van die dag ben ik naar een museum geweest en heb ik geshopt voor nieuwe onderbroeken en sokken want ik was op de luchthaven mijn laundry bag kwijt geraakt, wat vooral heel vervelend was. Ik kreeg toen ook een berichtje van Jasmine dat ze toch niet mee zou kunnen gaan naar de Blue Mountains omdat ze nog te veel werk had dus was ook een beetje teleurgesteld en moe van onze vroege fitnessles. Gelukkig hebben we een alternatief weekendplan kunnen uitwerken zodat we toch nog wat tijd samen konden spenderen en Jasmine haar werk zou kunnen afwerken. We sloten de avond af met een goede girls night en maakten shakshuka. We keken naar een supergrappige film en hadden gezichtsmaskertjes gedaan.
Donderdag zette Jasmine me met de auto af aan het station van Sydney en nam ik de trein naar de Blue Mountains (een rit van twee uur). Ik zou daar één nachtje verblijven in een hostel zodat ik twee mooie dagen daar kon wandelen en vooral genieten van de natuur. Ik ben heel blij dat ik toch alleen naar daar ben gegaan. Ik deed de vrijdagochtend de Grand Canyon Walking Tour, een route van vier uur wandelen zonder bereik op de gsm. Ik had de eerste ochtendbus genomen die er was (het bussysteem in de Blue Mountains was trouwens verschrikkelijk). Ik begon aan de wandeling en kwam de eerste twee uur geen enkele persoon tegen. Ik zag er de mooiste natuur zoals prachtige watervallen. Het was eng om te voelen dat ik als er iets gebeurde alleen was en niemand zou kunnen bellen maar tegelijk was het prachtig om me zo één met de natuur te voelen. Er was veel ruimte om na te denken over dingen die me in België vaak overweldigen. Ik kwam tot een aantal conclusies en voelde me er rustig door. Deze wandeling was echt helend.
In de late namiddag ben ik dan nog opzoek gegaan naar een plek om de zonsondergang te bekijken. Toen het donker was (rond 18.00 uur want het is winter) moest ik wachten aan de bushalte, die ook niet verlicht was en voelde ik me opnieuw wat bang maar had gelukkig wel terug bereik en belde ik nog even met mijn mama. Erna was het tijd om terug naar Sydney met de trein te keren.
De volgende dag was het weekend, waar ik blij mee was omdat ik daardoor wat meer tijd met Jasmine kon spenderen. We deden een mini-autoroadtrip door Sydney en stopten bij de mooie stranden en keken naar de surfers. Ik ging naar het hondenpark om wat te schrijven in mijn journal. Erna bakten Jasmine en ik een chocoladetaart, dezelfde als toen we elkaar leerden kennen. In de avond had Jasmine een dinertje gepland met al haar huisgenoten, hun lieven en haar twee beste vriendinnen. Een van haar beste vriendinnen was criminal lawyer wat ik heel interessant vond en we hebben lang over de Australisch rechtssysteem gepraat. Na het eten zijn Jasmine en ik nog naar een bar gegaan en zijn we gaan party crashen op iemand zijn verjaardagsfeest en hebben we nog even gedanst.
De zondag was heel rustig en zijn we de dag begonnen met een brunch met pannenkoeken (joepie). Erna heb ik wat aan de blog geschreven terwijl Jasmine nog wat heeft doorgewerkt. We waren beiden moe van de intense zaterdag dus sloten de avond af met een filmpje.
Maandag ben ik alleen naar Manly Beach gegaan, met de ferry. Ik heb er veel gewandeld en een route in het nationaal park gedaan. Het was een heel fijne dag en de zonsondergang van op de ferry toen ik terugkeerde naar het centrum was prachtig.
Dinsdag was mijn allerlaatste volledige dag in Australië. In de ochtend was mijn missie heel duidelijk shoppen shoppen shoppen. Ik wou zo veel mogelijk souvenirs kopen voor iedereen. Erna maakte ik mijn rugzak, wat dus een enorme uitdaging was aangezien ik opeens wel veel meer gerief mee had. Ik moest een duikbril en snorkel meenemen die ik had gekocht in Cairns, ik moest twee boemerangs meenemen die ik had gekocht in de Blue Mountains, ik had een kaasplank gekocht die ochtend ... Uiteindelijk raakte alles in de rugzak maar was die wel veel hoger dan toegestaan. Voor mijn laatste avond koos ik een Italiaans restaurantje om samen met Jasmine te gaan eten. Erna reden we naar Jasmine haar grootouders zodat ik hen ook nog kon ontmoeten voor ik vertrok. Daar was ik heel blij mee want ze waren zo ontzettend lief!
Op woensdagochtend dronken Jasmine en ik ons laatste koffietje en namen we afscheid. Ik nam rond tien uur de bus naar de luchthaven. Ik was redelijk gestrest omdat ik wist dat mijn bagage niet voldeed aan de afmetingen en ik geen extra taks wou betalen. Toen ik aan het wachten was in de luchthaven werd ik geïnterviewd door een man die werkte voor de Australische overheid en een enquête deed over mijn reis in Australië om een kijk te hebben op de manier waarop mensen reizen. Ik vond het wel leuk omdat ik daardoor een volledige terugblik had over wat ik allemaal had gedaan, gezien had, hoeveel dagen ik waar was verbleven, hoeveel geld ik aan wat had uitgegeven. Het duurde wel langer dan dat ik had gedacht maar daardoor was de tijd wel snel vooruitgegaan. Ik legde hem op het einde uit dat ik wat bang was dat mijn rugzak geweigerd ging worden en hij zei dat hij met mij wou meegaan om het te gaan uitleggen tegen de persoon aan de boardingbalie. Uiteindelijk boden ze aan dat mijn rugzak toch in het ruim van het vliegtuig werd gestoken gratis. Ik dacht dat dit een goede deal was want daardoor moest ik niet elke keer opnieuw door security gaan voor ook mijn grote rugzak, aangezien ik drie vluchten moest nemen.
Op de vlucht van Sydney naar Singapore had ik ook een super leuk gesprek met mijn rij van het vliegtuig. Aan mijn linkerkant was er een man die in Singapore woonde en in de goudindustrie werkte en aan mijn rechterkant was er een vrouw van 27 die van Sydney was en psycholoog is. We begonnen over de wetten rond drugs, over het boek Talking to Strangers, The Notebook, ADHD en terwijl dronken we wijn op het vliegtuig. Het was echt een machtige conversatie.
Na dertig uur vliegen en eindelijk aan te komen in Brussels Airport kreeg ik de melding dat mijn bagage vertraging had. Ik had namelijk niet veel overstaptijd van Londen naar Brussel en daar is mijn bagage niet mee geraakt. Ik zat die vlucht blijkbaar ook op een noodgevallenzetel waardoor als er iets gebeurde met het vliegtuig ik hen zou moeten helpen. Gelukkig mocht ik ruilen met een andere zetel want na zo lang vliegen was ik al zo oververmoeid dat ik al bijna een paniekaanval kreeg gewoon bij het idee dat ik niet in staat ging zijn om te kunnen helpen.
Maar dus ik moest vier uur wachten op mijn bagage. Op dat moment wou ik gewoon na zo een lange reis thuis zijn en was ik dus heel geërgerd dat ik nog vier uur moest wachten. Het was ook eerst niet duidelijk hoe lang ik moest wachten enzovoort. Toen de vier uur bijna om waren kreeg ik een berichtje van mijn beste vriendin Margot, of ik al thuis was. Ik stuurde dat ik nog steeds aan het wachten was op mijn bagage. Op dat moment stuurde ze dat ze ook aan de bagage ze stond te wachten. Zij was met haar vriendje naar Italië gegaan maar ik wist niet wanneer ze was vertrokken of wanneer ze thuiskwam. Toen ik rondkeek zag ik haar dus gewoon staan, zo toevallig en spontaan. Ik was zo blij om gewoon een knuffel te krijgen en haar te zien. Ze wachtten op mij tot ik mijn bagage had en we gingen samen naar huis.
Dat ik mijn beste vriendin daar toevallig tegenkwam op de luchthaven was het mooiste onverwachte einde van mijn reis. Ik heb prachtige stranden, bergen en natuur gezien. Maar wat ik heb geleerd deze reis, is dat vriendschap toch het allermooiste is wat er bestaat op deze wereld.
None
None
None
None
None
None
None