Vrijzinnige Vrouwen
Geschreven door Femke Van Durme
  • 189 keer bekeken
  • minuten leestijd
  • Reacties

23 juli 2024 Soloreisverslag van een jonge vrijzinnige vrouw (deel 7)
Het voor de eerste keer koud gehad in Noosa
Nadat Bratt ( van de K'gari Island tour) me had afgezet rond 18.00 uur aan de bushalte van Noosa had ik nog wat tijd om boodschappen te doen voor de shuttlebus kwam naar mijn hostel. Ik had namelijk een plekje geboekt dat ongeveer 45 minuten van het centrum was omdat het bekendstond als het hostel om veel kangeroes te zien. En aangezien ik nog geen enkele kangoeroe had gezien in Australië wou ik daar verandering in brengen.
Toen ik aankwam in YHA Noosa Everglades en incheckte bleek dat ik blijkbaar een tent had geboekt in plaats van een kamer. Dat verklaarde wel waarom het zo goedkoop was haha. Ze zei dat ik de enige was in de tent, ik vroeg waarom en haar antwoord was zeer duidelijk: 'because its fréézing'. Omdat ik de enige in de tent was mocht ik wel de andere dekens gebruiken. Dus sliep ik onder zes dekens om de nacht door te komen. Het was de eerste keer sinds ik  België had verlaten dat ik alleen sliep. Wat ik best eng vond en ergens jammer, want dan kan je niet snel een praatje met iemand maken. De tent zelf vond ik wel behoorlijk fancy. Er waren stopcontacten, verduisterende gordijnen, een licht en een soort houten vloer. Er stond een grote tafel in en aan de tent had je een miniterrasje. De eerste vijf minuten had ik een spinnen-paniekaanval maar toen had ik mezelf doen geloven dat de spinnen niet door de tent konden omdat alles zo goed was vastgemaakt. Misschien was dit ook wel echt waar, want ik heb geen spin gezien. Mijn eerste nacht was een verbazend succes. Ik had geen kou gehad en tot negen uur geslapen.
Mijn ochtend begon wat stressvol aangezien ik een probleem had met het boeken van mijn bus, omdat ik afgezet was met de auto in Noosa en niet de bus had genomen naar Noosa blokkeerde het systeem. Gelukkig heb ik via de telefoon van de receptie kunnen bellen naar het bedrijf en alles kunnen uitleggen, en hebben ze mij goed geholpen.
Ik voelde me wel nog steeds wat moe van de tour dus wou me deze keer niet forceren en besloot om de omgeving van het hostel te ontdekken en niet naar het centrum van Noosa te gaan. Na wat wandelen kwam ik op een plekje uit aan het meer met precies een ministrandje. Er was niemand. Het voelde als een privé-eiland enkel voor mij. De zon scheen en ik heb daar een uurtje in mijn bikini gelegen. Erna heb ik een half uurtje yoga gedaan. Toen ik klaar was kwamen er wat kayakkers die terugkwamen van een tour en toen was mijn privé-eilandje niet echt meer privé, dus voelde ik dat het tijd was om terug te keren naar mijn hostel. Het was al 15.00 uur en ik had nog niet middaggegeten. Na het eten besloot ik op kangoeroezoektocht te gaan. Ik dacht dat het moeilijk ging zijn, maar ze waren echt zo makkelijk te vinden en met zo veel. Ik vond in de gratis boekenkast van het hostel het boek 8 Rules of Love: How to Find It, Keep It, and Let It Go, en had het meegenomen naar de kangeroes. Ik heb dan in het zonnetje, omringd door meer dan dertig kangeroes, een boekje gelezen tot de zon onderging. Toen ik in de avond in mijn kamer zat arriveerden om 20.00 uur twee mannen, ik denk dertigers, die voor één nachtje naar Noosa kwamen. Ze waren beide van Australië en echt heel lief. De ene man had zijn eigen donsdeken meegebracht, wat ik hilarisch vond en ook wel herkenbaar. Als ik een weekendje met de scouts wegga, dan heb ik ook zó veel gerief mee omdat ik geen kou wil hebben. Ik was wel blij met mijn gezelschap in de tent. De volgende ochtend stond ik op om 6.00 uur 's morgens. Ik wou graag het nationaal park verkennen en de shuttlebusuren waren nogal raar, dus het was om 6.40 uur vertrekken of 10.00 uur, maar dat vonden ik en ook de receptioniste wat laat om dan te beginnen aan de wandeling. Het feit dat ik uit de zes dekens moest stappen en mij moest omkleden was niet echt fun. Toen ik op de bus stapte was de bus negen graden en had ze moeite om snel op te warmen. De chauffeur was met handschoenen aan het rijden. In een vingerknip was het echt wel winter in Australië, iets wat ik de voorbije weken nog niks van had gemerkt.
Na een ijskoude busrit stapte ik naar het eerste koffieplekje dat ik tegenkwam. De deuren stonden open dus echt warm binnen was het niet. Maar ze hadden buiten een warmtestaander, dus heb ik al rechtstaand mijn koffietje daar op gedronken. Toen was ik klaar voor een stevige wandeling van tien kilometer met veel hoogtes en dalingen. Maar toen ik toekwam aan de ingang van het park werd ik al snel teleurgesteld omdat het grootste deel van het nationaal park gesloten was voor onderhoud. Ik had heel hard zitten twijfelen of ik de Everglades Canoe Tour wou doen of het nationaal park. Maar had het even gehad met de tours en wou graag voor mezelf wat bewegen.
Na vijf minuten teleurstelling besloot ik om dan een grote wandeling te doen aan het strand. Wat ik zo leuk aan Australië vind is dat iedereen er hier zo productief en gezond uitziet. Je ziet iedereen met een sportoutfitje wandelen of lopen en erna een koffietje drinken. Echt volledig mijn levensstijl hahaha. Ik was zo onder de indruk van hoe gelukkig en rustig iedereen er hier uitziet dat ik me na mijn grote wandeling aan het strand van de zee heb gelegd en heb opgezocht of ik als uitwisseling naar Australië kon gaan. Wat kan, maar wat ik toch niet wil omdat alles zo duur hier is. Ik heb in de namiddag dan nog wat rondgewandeld en de winkeltjes bezocht. Na het avondeten geraakte ik aan de praat met een Duitse gast en een Canadees meisje en hebben we samen gekaart. Maar ik was zeer moe, dus om 21.00 uur ben ik naar bed gegaan, want ik moest de volgende dag weer de vroege shuttlebus nemen om op tijd de bus te kunnen nemen (10.00 uur) naar Byron Bay (aankomst om 18.00 uur).
None
None
None
None
None
None
Vrijzinnige Vrouwen
Femke Van Durme, 23 jaar, politicoloog en student rechten.
_Femke Van Durme -
Meer van Femke Van Durme

_Recent nieuws

Bekijk alle nieuwe berichten

_Populair nieuws

Bekijk meer populair nieuws