6 juli 2024
Soloreisverslag van een jonge vrijzinnige vrouw (deel 4)
Magnetic Island, de plek om ... uit te zieken (?)
Na mijn intense duikervaring nam ik de bus naar Townsville en de ferry naar Magnetic Island. Ik verbleef in het hostel Nomads Magnetic Island. En dit hostel was aan de zee. Maar echt letterlijk aan de zee. Ik had pasta pesto gemaakt (wat ik de volgende drie of vier dagen heb gegeten omdat ik geen energie had om iets anders te koken en me te ziek voelde om op restaurant te gaan) en had dit opgegeten op het strand wat, ik supercool vond. In mijn kamer begon ik te praten met mijn verschillende kamergenootjes en we besloten om naar de karaokeavond te gaan georganiseerd door het hostel. Ik kon het toch niet laten om als eerste Justin Biebers Baby te zingen, waardoor ik een gratis fles wijn had gewonnen. Maar na een paar slokken wijn besefte ik dat dit geen goed plan was en vertrok ik rond 21.00 uur richting mijn bedje. De eerste nacht ging weer gepaard met enorm veel hoestbuien en slecht slapen.
De tweede dag in Magnetic Island besloot ik om met Hector (Ierse jongen, negentien jaar, die net ook ging beginnen met rechten studeren) op pad te gaan. Ik heb echt een hele fijne dag gehad samen met hem. Ondanks dat ik heel de dag ging 'rusten' had ik toch meer dan 20.000 stappen gezet (oeps). We zijn naar de rotsen gegaan om rock-wallabies te spotten (zo cute!). Erna zochten we een goede snorkelplek, maar ik denk dat Hector niet zo goed op de kaart had gekeken want we zaten aan het strand waar er overal stenen in het water lagen en het water niet helder genoeg was om te snorkelen. Uiteindelijk hebben we meer dan een uur gesukkeld in het water om er in en er uit te gaan, wat ik achteraf hilarisch vond, behalve de blauwe plekken en schaafwonden. Toen ik twee jaar geleden in Portugal aan het rondreizen was, heb ik een niet zo goede ervaring met een iets oudere man (rond de veertig jaar) gehad toen ik Lissabon was. Ik heb me heel de dag op mijn ongemak gevoeld met de vragen die hij me stelde en durfde niet zeggen dat ik alleen verder wou gaan en het niet leuk vond. Daardoor had ik heel de trip erna me (onbewust?) redelijk hard afgesloten om me open te stellen voor jongens, om mezelf wat te beschermen. Ik had mezelf voorgenomen om me op deze reis meer open te proberen stellen en één negatieve ervaring niet in de weg te laten komen voor nog veel mooie mensen. Ik was dus best trots dat ik me heel de dag had geamuseerd, open had gesteld en me op m'n gemak had gevoeld. Dus ook al gaat Hector dit nooit lezen, merci!
De derde dag was ik al om 7.00 uur 's morgens wakker aangezien ik om 3.00 uur in de nacht (door het uurverschil met België) mijn examenresultaten kreeg van het tweede semester. Ik had er niet zo een goed gevoel bij en was compleet verbaasd toen bleek dat ik voor al mijn vakken geslaagd was. Na mijn familie te bellen was ik volledig klaar om de dag te beginnen en besloot ik om een scooter te huren en het eiland te verkennen (op aanraden van Hector). Ik had nog nooit met een scooter gereden en ook nog nooit links van de baan, dus het was zeker een ervaring. Ook al vond ik het in het begin supereng, na een tijdje kon ik er echt van genieten. Ik ging op wandeling naar The Forts, op zoek naar koala's die daar in het wild leven. Ik merkte bij het wandelen hoe moe mijn lichaam nog was, en dat ik vaak kleine pauzes moest inlassen omdat ik buiten adem was. Na mijn wandeling ging ik naar een ander plekje waar ik een meisje leerde kennen (ik ben haar naam helaas vergeten) dat negentien jaar was en als babysitter voor een familie werkte. Ze lag aan het strand met een superschattig hondje dat me helemaal besprong, waardoor we aan de babbel zijn geraakt. Ik was eigenlijk van plan om terug naar het hostel te gaan omdat ik me echt niet goed voelde, maar door de ontmoeting met dat meisje besloot ik om nog een paar uurtjes bij haar aan het strand te liggen, en hadden we een heel diepgaande conversatie. Rond 17.00 uur vertrok ik terug richting het hostel.
De vierde dag voelde ik dat ik ondanks mijn pogingen om uit te rusten ik dat niet echt heb kunnen doen. Ik ben 's morgens de motor terug gaan brengen en heb de rest van de dag heel de tijd geslapen. Ik denk dat mijn lichaam me dankbaar was dat ik eens luisterde en écht niks deed. Mentaal voelde ik me redelijk verdrietig omdat er precies geen einde kwam aan het ziek zijn. En als je ziek bent, dan is de beste oplossing om mama te bellen om je gerust te stellen.
Magnetic Island is een prachtige plek, met zee, zon, leuke wildlife … Het is jammer dat ik ziek was en moeite had met echt proberen uit te rusten, maar toch ben ik heel dankbaar voor alle mooie plaatsen die ik gezien heb en de mensen die ik heb mogen ontmoeten.
(PS Ik heb eindelijk het gevoel dat ik aan het beteren ben.)
(PPS Het is gelukkig geen corona, ik testte negatief.)
None
None
None
None
None
None