2 mei 2022
Passie
In zijn carrière is Hecke met veel mensen in contact gekomen. In de inleiding stelt hij ze aan ons voor, tenminste diegenen die een indruk op hem nagelaten hebben, dié mensen die hun leven uitbouwden gedreven door hun passie. Zij die zeggen dat ze zonder die drang nooit de essentie van hun zijn hadden bereikt.
Rudolf Hecke had zichzelf in de rij kunnen opnemen: gedurende 5 jaar is hij met dit onderwerp "gepassioneerd" bezig geweest. Verder schrijft hij behalve boeken, ook nog liedjesteksten én hij is een zanger/performer.
26 uitverkorenen bevolken de inleiding. Iedereen zegt in het kort wat passie is en wat het begrip voor hun leven betekende. Voor één persoon staat de sterfdatum naast de geboortedatum: Dixie Dansercoer (1962-2021).
Damascusmoment
Dan volgen 21 hoofdstukken waarin iedereen door elkaar op vragen antwoordt, vragen die Hecke niet op een papier voor zich had liggen. Enkel de laatste vraag stelde hij aan nagenoeg iedereen: wat was het gelukkigste moment in uw leven?
De eerste vraag behelst het Damascusmoment: wanneer openbaarde de zin van het leven zich voor jou? Wat was een kantelmoment? Voor Bart van Loo (schrijver en verteller) is dat iets totaal anders dan voor bv. Delfine Persoon (bokser), Catherine De Bolle (politie), Peter Goossens (chef-kok), Frank De Winne (astronaut), Johan Bonny (bisschop)... om er maar een paar te noemen. Er komen allerlei onderwerpen aan bod, die allemaal iets met passie te maken hebben. Louis Tobback noemt als ingrediënt van de passie de nieuwsgierigheid, Sam Dillemans beseft dat je niet zonder discipline kan, Michel Vandenbosch vindt dat je niet zonder empathie mag leven. Maar op de vraag of passie en empathie hand in hand gaan, of passie het behalen van particuliere doelen beoogt of het ten dienste staat van het algemeen goed, daarop heeft weer iedereen een ander antwoord.
Dan volgen 21 hoofdstukken waarin iedereen door elkaar op vragen antwoordt, vragen die Hecke niet op een papier voor zich had liggen. Enkel de laatste vraag stelde hij aan nagenoeg iedereen: wat was het gelukkigste moment in uw leven?
De eerste vraag behelst het Damascusmoment: wanneer openbaarde de zin van het leven zich voor jou? Wat was een kantelmoment? Voor Bart van Loo (schrijver en verteller) is dat iets totaal anders dan voor bv. Delfine Persoon (bokser), Catherine De Bolle (politie), Peter Goossens (chef-kok), Frank De Winne (astronaut), Johan Bonny (bisschop)... om er maar een paar te noemen. Er komen allerlei onderwerpen aan bod, die allemaal iets met passie te maken hebben. Louis Tobback noemt als ingrediënt van de passie de nieuwsgierigheid, Sam Dillemans beseft dat je niet zonder discipline kan, Michel Vandenbosch vindt dat je niet zonder empathie mag leven. Maar op de vraag of passie en empathie hand in hand gaan, of passie het behalen van particuliere doelen beoogt of het ten dienste staat van het algemeen goed, daarop heeft weer iedereen een ander antwoord.
Vlaams
Je bent gewoon aan een vernoordnederlandst taalgebruik en daarom stoort het Vlaams tijdens de eerste bladzijden. Al snel maakt die lichte irritatie plaats voor een soort trots: kijk, de Noordnederlanders palmden de taal in, maar er is niks mis met iemand die klodden verf smijt, goesting heeft, zeggen dat het kot te klein is, niet meer weet waar kruipen, spreekt van de Vlaanders en opmerkt dat: schone liedjes duren niet lang... Dankzij die ongedwongen spreektaal, hóór je de ondervraagden antwoorden. Ik vind het deshalve een beetje spijtig dat de jij-vorm overal gebruikt wordt i.p.v. de gij-vorm, die intussen in de geschreven taal compleet in onbruik geraakt is, maar in de gesproken taal helemaal niet.
Je bent gewoon aan een vernoordnederlandst taalgebruik en daarom stoort het Vlaams tijdens de eerste bladzijden. Al snel maakt die lichte irritatie plaats voor een soort trots: kijk, de Noordnederlanders palmden de taal in, maar er is niks mis met iemand die klodden verf smijt, goesting heeft, zeggen dat het kot te klein is, niet meer weet waar kruipen, spreekt van de Vlaanders en opmerkt dat: schone liedjes duren niet lang... Dankzij die ongedwongen spreektaal, hóór je de ondervraagden antwoorden. Ik vind het deshalve een beetje spijtig dat de jij-vorm overal gebruikt wordt i.p.v. de gij-vorm, die intussen in de geschreven taal compleet in onbruik geraakt is, maar in de gesproken taal helemaal niet.
Waarom lezen?
Het boek is een aanrader omdat het je doet nadenken en dat is altijd meegenomen! Het is geen spannend werk dat je in één adem uitleest. Leg het op het salontafeltje en neem het vast bij dat kopje koffie in de namiddag. De meningen botsen, vullen elkaar aan en openen af en toe de ogen voor die fake cultuur van het verplicht "genieten".
Gerda Sterk
Meer van Gerda Sterk
Het boek is een aanrader omdat het je doet nadenken en dat is altijd meegenomen! Het is geen spannend werk dat je in één adem uitleest. Leg het op het salontafeltje en neem het vast bij dat kopje koffie in de namiddag. De meningen botsen, vullen elkaar aan en openen af en toe de ogen voor die fake cultuur van het verplicht "genieten".
Gerda Sterk
