19 april 2022
Debatfiches van de Vlaamse elite
Woorden zijn wonderbaarlijke dingen en het glijmiddel van ons sociaal verkeer. We denken en spreken met woorden en dus kunnen ze zowel gedachten vormen als misvormen, zowel steun als wapen zijn. George Orwell wist het al, toen hij in zijn profetisch “1984” boek “Big Brother” niet enkel de opdracht liet geven de geschiedenisboeken te herschrijven maar ook de taal. “Newspeak” zou alle woorden, die een ongewenste inhoud hadden, vervangen door op het nieuwe denken gerichte vocabularium.
Zo ontstaat er een nieuwe waarheid en een ander maatschappij model, waarin de onderdanen gemakkelijk te manipuleren zijn, vooral omdat ze ook nog eens overal door Big Brother in het oog gehouden worden. Wij ervaren er al een voorsmaakje van met “fake news”, “war on terror” en de veiligheid die een zich weelderig voortplantend “surveillance” netwerk ons biedt. Covid en Godsdienst hebben ons ook al de gelegenheid geboden te ervaren dat het een onmogelijke taak is iemand te laten inzien dat het misschien toch nogal moeilijk is de bijbel te gebruiken als wetenschappelijk naslagwerk en dat Bill Gates misschien toch niet de aanstichter is van de huidige pandemie.
Ook wij kennen een weelderig bloeiende “Newspeak” en het kijken en vooral aandachtig luisteren naar gesprekken op zekere programma’s op televisie zijn spannend entertainment geworden omdat de protagonisten blijkbaar allemaal zo degelijk getraind zijn in het gebruik van dubbel-spraak, dat je voor hetzelfde geld terzelfdertijd naar twee programma’s kan kijken, het ene “echte” en het andere “echte”.
Dit boek zal je helpen daar een nog scherpere kijk op te hebben, want, onderverdeeld in drie hoofdstukken, gaan een veertigtal mensen (“Elite”!!) met ervaring over een veertigtal “vanzelfsprekende” onderwerpen (veelal geschraagd door woorden en uitdrukkingen) wat uitleg verschaffen.
Wat zou je denken van “België is de oorzaak van de sociale ellende” of “Wie in Antwerpen of Brabant woont, is een Vlaming” of “Racisme is relatief”. Beweringen die komen uit de fabels geconstrueerd door Vlaams Belang en NVA of jargon gebruikt door Neoliberale denktanks of de truc het sociaaleconomische te vermommen onder een cultureel identiteitslaagje.
En al die tijd de dreiging te voelen dat de kapitalistische kijk en het denken het toch lijkt te winnen op alle fronten. Ontmoedigend, zelfs, als je moet merken dat zovele kleine Vlamingen zo verblind worden door woordgebruik en slogans zoals “ Wij, Vlamingen”, “moslimknuffelaars”, “inactieven”, “onze mensen”, sociaal profitariaat”, “ cultuurmarxisten”, “de bezorgde burger”, “ de zwijgende meerderheid” dat ze zelfs stemmen tegen hun eigen belangen, zoals de verhoging van het minimumloon in Europa.
Dit boek is ergens een handleiding waarin een team van auteurs ingaat op een reeks prominente problemen waar we als weldenkende, links denkende mens regelmatig mee geconfronteerd worden en er dikwijls niet meteen een reactie op hebben of een antwoord op kunnen formuleren. Het help bij het plaatsen van dooddoeners, mythes, oneliners, cassante opmerkingen, de verborgen intenties en sluipende verrechtsing.
Waarvan een paar willekeurig geleesde (“lezen”, zoals in “aren lezen”, of bloemlezing) voorbeelden:
De groeiende zekerheid dat “men” de woordenschat subtiel aan het veranderen is en er een andere inhoud aan geeft. Een sleutelwoord zoals “vrijheid” dat in een democratische context de betekenis meedroeg van zelfbestuur en het zich mondig kunnen laten horen in een dialoog met een (over)heersende neoliberale elite. Nu - meer wijdverspreid dan ooit en in navolging van de Amerikaanse Republikeinse partij - wil “vrijheid” gewoon zeggen dat iedereen gewoon zijn gang moet kunnen gaan zonder dat de overheid er tussen komt, er zich “moet mee moeien” en het natuurlijke proces van de Markten en de vrijheid van Big Business komt verstoren. Aan spelbrekers zoals vakbonden of mutualiteiten wordt subtiel maar efficiënt geknaagd. Hoe kan je de naïef onverschilligen overtuigen van het wezenlijk belang ervan?
De groeiende zekerheid dat “men” de woordenschat subtiel aan het veranderen is en er een andere inhoud aan geeft. Een sleutelwoord zoals “vrijheid” dat in een democratische context de betekenis meedroeg van zelfbestuur en het zich mondig kunnen laten horen in een dialoog met een (over)heersende neoliberale elite. Nu - meer wijdverspreid dan ooit en in navolging van de Amerikaanse Republikeinse partij - wil “vrijheid” gewoon zeggen dat iedereen gewoon zijn gang moet kunnen gaan zonder dat de overheid er tussen komt, er zich “moet mee moeien” en het natuurlijke proces van de Markten en de vrijheid van Big Business komt verstoren. Aan spelbrekers zoals vakbonden of mutualiteiten wordt subtiel maar efficiënt geknaagd. Hoe kan je de naïef onverschilligen overtuigen van het wezenlijk belang ervan?
“Inwijkelingen komen leven op kosten van de stille meerderheid.” “Ze profiteren maar. Ze doen niets. Ze werken niet.” Profiteurs die enkel komen voor de sociale voorzieningen en niet willen werken, waarover dan in bijna dezelfde adem beweerd wordt: “Mensen met kleur stelen ‘onze’ jobs.” Een blindheid die maar enkel het gevolg kan zijn van een primair racisme van de angst.
Als je echt aansluiting wil met het volk, is de enige echte manier Vlaams Nationalist te zijn, natuurlijk. En lid van een passende partij.
“Het Vlaamse Volk” laat zich niet betuttelen en hoe je stereotypering kan herkennen aan het bepaald lidwoord: DE hardwerkende Vlaming.
Hoe zit het met de fameuze “transfers”? Die zijn er, inderdaad, zoals in vele andere landen, tussen verschillende regio’s. In 2019 ging dat over 6,6 miljard waar West-Vlaanderen en Limburg ook “ontvangers” van waren. In de periode van 1930 tot 1950 “vloeiden” die transfers in de andere richting.
Voor Vlaanderen als onafhankelijke staat, bestaat er helemaal geen kans op meerderheid. Deelstaten kunnen zelfs geen eigen grondwet opstellen. Wel is er sinds 2012 een “Handvest voor Vlaanderen” waar geen gebruik van gemaakt wordt.
Vrede, verdraagzaamheid en Vlaams beginnen met een V. En horen dus samen.
De enige manier van leven is “onze manier van leven”.
Als je echt aansluiting wil met het volk, is de enige echte manier Vlaams Nationalist te zijn, natuurlijk. En lid van een passende partij.
“Het Vlaamse Volk” laat zich niet betuttelen en hoe je stereotypering kan herkennen aan het bepaald lidwoord: DE hardwerkende Vlaming.
Hoe zit het met de fameuze “transfers”? Die zijn er, inderdaad, zoals in vele andere landen, tussen verschillende regio’s. In 2019 ging dat over 6,6 miljard waar West-Vlaanderen en Limburg ook “ontvangers” van waren. In de periode van 1930 tot 1950 “vloeiden” die transfers in de andere richting.
Voor Vlaanderen als onafhankelijke staat, bestaat er helemaal geen kans op meerderheid. Deelstaten kunnen zelfs geen eigen grondwet opstellen. Wel is er sinds 2012 een “Handvest voor Vlaanderen” waar geen gebruik van gemaakt wordt.
Vrede, verdraagzaamheid en Vlaams beginnen met een V. En horen dus samen.
De enige manier van leven is “onze manier van leven”.
De “bezorgde burger” is helemaal geen racist. Hij wil zich enkel verdedigen tegen gesluierde vrouwen, hangjongeren (met kleur), vluchtelingen in rubberbootjes, geen asielzoekers in onze wijk, de vergeten burgers.
Nieuwe woorden die komen meespelen zoals “omvolking” en “ transmigrant” dekken een strategie die bezig is met het promoten van een racistisch programma.
Nieuwe woorden die komen meespelen zoals “omvolking” en “ transmigrant” dekken een strategie die bezig is met het promoten van een racistisch programma.
“Debatfiches” is degelijk, gevarieerd, rijk aan inzichten en de zo nodige achtergrond en inlichtingen. Geschreven door “onze” elite nog wel, en toch erg leesbaar. Lezen, waar hopelijk druk zal van gebruik gemaakt worden.
Victor De Raeymaeker
Victor De Raeymaeker
Met bijdragen van o.a. Tom Lanoye, Rachida Lamrabet, Jean-Paul Van Bendegem, Marlies De Munck, Ico Maly, Evelien Jonckheere, Olivier Pintelon, Michelle Graus, Rudi Laermans, Deniz Agbaba, Dominique Willaert, Saïda Isbai, Jelle Versieren, Christophe Callewaert, Sacha Dierckx, Patrick Deboosere, Lieven Decauter en Jan Blommaert.
Met cartoons van lectrr
Meer van Victor De Raeymaeker
Met cartoons van lectrr
