23 maart 2022
Een zee van tijd. Handboek voor iedere pensionado.
Youp van ’t Hek is geboren op 28 februari 1954. Op zijn twaalfde wilde hij reeds cabaretier worden. Toen hij zeventien was, richtte hij cabaret Nar op. Daarmee speelde hij in kleine zalen. Vanaf 1984 lopen de theaters vol. In 1986 begint zijn solocarrière en in 1987 wordt hij columnist bij NCR Handelsblad en de Vara-Gids. 1989 zorgt voor de grote doorbraak met zijn eerste oudejaarsconference. In februari 2014 werd hem de Edison Oeuvreprijs Kleinkunst toegekend.
Van de ruim 25 boekjes met gebundelde columns, werden inmiddels meer dan vier miljoen exemplaren verkocht. Hij varieert steeds op dat ene thema: de discrepantie tussen wat het maatschappelijk leven van je verwacht en wat je diep in je hart zou willen. Veertig jaar geleden klonk dat reeds door in zijn allereerste programma: “Leef toch je leven als het allerlaatste uur”. Eind december 2015 onderging hij een zware hartoperatie en in 2020 werd hij in het ziekenhuis opgenomen vanwege een besmetting met het coronavirus.
Marije Tolman (°1976) is een Nederlandse illustratrice van kinderboeken. Ze is als grafische ontwerpster opgeleid aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Na haar opleiding legde ze zich toe op het illustreren van kinderboeken. Samen met haar vader maakte zij “De boomhut”, in 2010 bekroond met het Gouden Penseel.
Als je Youp van ’t Hek kent, hoor je het hem zo declameren. Alleen wat trager nu. Hij is ook bijna met pensioen. En “pensioen”, daar gaat dit boek over. Eigenlijk is “Een zee van tijd” een prachtig kijkboek met flarden tekst.
Als je Youp van ’t Hek kent, hoor je het hem zo declameren. Alleen wat trager nu. Hij is ook bijna met pensioen. En “pensioen”, daar gaat dit boek over. Eigenlijk is “Een zee van tijd” een prachtig kijkboek met flarden tekst.
In dit werk nemen schrijver Youp van ’t Hek en tekenares Marije Tolman je mee in het leven van een beginnende pensionado. Hij is pas gestopt met werken en moet nu iets nuttigs met zijn zeeën van tijd zien te doen. Dit is het idee achter een “handboek voor iedere pensionado”. Samen hadden ze al kinderboeken gemaakt en ze wilden nu ook een boek voor volwassenen maken. Mensen die letterlijk aan het einde waren geraakt en met ironie hun volgende – laatste – levensetappe beschrijven.
De tekeningen zijn prachtig en in een van de steeds weerkerende figuurtjes herken je zonder twijfel Youp. Hoewel zelf nog niet gepensioneerd, hoopt hij het er beter van af te brengen dan zijn getekende versie. Met vrolijke tekeningen krijgt hij alvast een beeld van het nieuwe leven dat hem te wachten staat. De tips van wat je wel en niet kan doen stapelen zich op, de een al hilarischer dan de ander, maar wel zeer herkenbaar.
Een prentenboek neem je vast om in te bladeren. Het zeer mooi uitgevoerde harde kaft maakt dat al gemakkelijker. De tekeningen zijn helder en fris van kleur, afwisselend van grootte. Dan begin je te lezen en krijgen die tekeningen nog meer inhoud. Het boek leg je niet meer weg: je leest, kijkt tot de laatste pagina. Die laatste pagina karakteriseert de auteurs dan weer volledig: “Succes… en heel vrolijk naar de dood”. Op de allerlaatste pagina kiest de roze ballon dan de vrijheid.
"Een zee van tijd” is een subliem boek waarin elke gepensioneerde karaktertrekjes zal herkennen. Het is niet sarcastisch, wel ironisch en overtuigend gebracht.
Een boek dat elke gepensioneerde zou moeten krijgen.
Paul Van Aelst
Meer van Paul Van Aelst
Een boek dat elke gepensioneerde zou moeten krijgen.
Paul Van Aelst
