6 december 2021
Reisgids Borgerhout
Hellhole
De benaming “reisgids” klinkt ironisch voor iemand die – zoals ik – in Antwerpen woont. Bovendien is Borgerhout (Borgerrokko, Borgerrio) wel de laatste plaats waar ik in een toeristische stemming naartoe zou wandelen. Drugs en dreigementen, dat is wat je op het nieuws hoort als het over dat Antwerpse district gaat. De auteur is zich daarvan terdege bewust, getuige de eerste titel: “Een reisgids over Borgerhout, ben je gek?” Vervolgens doet hij een boek lang zijn best om ons van het tegendeel te overtuigen en hij slaagt daarin wonderwel!
Eviva España
Er zijn een paar beroemde personen geboren in Borgerhout. Samantha scoorde een wereldhit met deze meezinger. Stan(neke) Ockers werd in 1955 wereldkampioen wielrennnen. Alfred Martougin was een beroemde chocolademaker. Vinçotte is een beeldhouwer die behalve standbeelden van (de omstreden) Leopold II ook het monumentale vierspan op de Triomfboog in het Brusselse Jubelpark maakte, het fronton op het Koninklijk paleis in Brussel en de tweespannen op het KMSKA. Albert Poels van de “Lange Wapper” aan het Steen woonde en werkte het grootste deel van zijn leven in Borgerhout. Van Pol Mara hangen er schilderijen in binnen- en buitenland.
Er zijn een paar beroemde personen geboren in Borgerhout. Samantha scoorde een wereldhit met deze meezinger. Stan(neke) Ockers werd in 1955 wereldkampioen wielrennnen. Alfred Martougin was een beroemde chocolademaker. Vinçotte is een beeldhouwer die behalve standbeelden van (de omstreden) Leopold II ook het monumentale vierspan op de Triomfboog in het Brusselse Jubelpark maakte, het fronton op het Koninklijk paleis in Brussel en de tweespannen op het KMSKA. Albert Poels van de “Lange Wapper” aan het Steen woonde en werkte het grootste deel van zijn leven in Borgerhout. Van Pol Mara hangen er schilderijen in binnen- en buitenland.
Borgerhout voor beginners
In dit hoofdstuk geeft hij telkens 5 tips, waaruit blijkt dat het district de moeite van een bezoek waard is, bv. voor gezinnen met kinderen, liefhebbers van groen (die komen niet echt aan hun trekken, dat geeft hij toe), architectuur, eten en drinken.
Sommige van de tips vinden we uitgebreider besproken terug in andere hoofdstukken.
In dit hoofdstuk geeft hij telkens 5 tips, waaruit blijkt dat het district de moeite van een bezoek waard is, bv. voor gezinnen met kinderen, liefhebbers van groen (die komen niet echt aan hun trekken, dat geeft hij toe), architectuur, eten en drinken.
Sommige van de tips vinden we uitgebreider besproken terug in andere hoofdstukken.
Borgerhout intra muros
Dit is het 19de-eeuwse Oud-Borgerhout dat gelegen is binnen de Antwerpse Ring. Het eerste waarmee de auteur uitgebreid uitpakt is het oud-gemeentehuis dat hij een sprookjeskasteel noemt, een parel van de 19de-eeuwse architectuur. Hij beschrijft bovendien wat er in de omgeving te zien is (een Rubens in de Sint-Willibrorduskerk!)
Hij vestigt de aandacht op De Roma, het Laar, de Engelselei en andere plaatsen die we zonder zijn uitleg voorbij zouden lopen. Kunst in Borgerhout beperkt zich niet tot de vele voorbeelden van streetart, er zijn ook goede kunstgalerieën, zoals Zeno X.
Dit is het 19de-eeuwse Oud-Borgerhout dat gelegen is binnen de Antwerpse Ring. Het eerste waarmee de auteur uitgebreid uitpakt is het oud-gemeentehuis dat hij een sprookjeskasteel noemt, een parel van de 19de-eeuwse architectuur. Hij beschrijft bovendien wat er in de omgeving te zien is (een Rubens in de Sint-Willibrorduskerk!)
Hij vestigt de aandacht op De Roma, het Laar, de Engelselei en andere plaatsen die we zonder zijn uitleg voorbij zouden lopen. Kunst in Borgerhout beperkt zich niet tot de vele voorbeelden van streetart, er zijn ook goede kunstgalerieën, zoals Zeno X.
Borgerhout extra muros
We ontdekken wat het 20ste-eeuwse deel, gelegen buiten de Antwerpse Ring, te bieden heeft. Daar treffen we het enige park aan: het Te Boelaerpark. Niemand kan je tegenhouden om Het Rivierenhof in te wandelen, dat strikt genomen in Deurne ligt. Silsburg is de begraafplaats van Borgerhout, al ligt die vreemd genoeg op het grondgebied van Deurne. Hij wijdt een paar bladzijden aan wat er te zien is en welke belangrijke personen er een laatste rustplaats gevonden hebben.
We ontdekken wat het 20ste-eeuwse deel, gelegen buiten de Antwerpse Ring, te bieden heeft. Daar treffen we het enige park aan: het Te Boelaerpark. Niemand kan je tegenhouden om Het Rivierenhof in te wandelen, dat strikt genomen in Deurne ligt. Silsburg is de begraafplaats van Borgerhout, al ligt die vreemd genoeg op het grondgebied van Deurne. Hij wijdt een paar bladzijden aan wat er te zien is en welke belangrijke personen er een laatste rustplaats gevonden hebben.
Diversiteit
Het boek staat vol mooie foto’s, waarop gebouwen en inwoners te zien zijn. Dat het een multiculturele plek is, valt niet te ontkennen en dat doet Marc Spruyt dan ook niet, integendeel. Kijk daarvoor ook maar bij de restaurants: een keuken met een Catalaanse toets, een Palestijnse, een Koreaanse en natuurlijk een Marokkaanse. Tal van landen beïnvloeden wat er op de tafel komt.
Het boek staat vol mooie foto’s, waarop gebouwen en inwoners te zien zijn. Dat het een multiculturele plek is, valt niet te ontkennen en dat doet Marc Spruyt dan ook niet, integendeel. Kijk daarvoor ook maar bij de restaurants: een keuken met een Catalaanse toets, een Palestijnse, een Koreaanse en natuurlijk een Marokkaanse. Tal van landen beïnvloeden wat er op de tafel komt.
Teenentander
Het boek is een joviale, plezierige stijl geschreven, af en toe doet het je lachen. Het begint al met: “Hoe in Borgerhout geraken?”. Je kan met de auto komen, Dat is een hel, met de trein: Antwerpen-Centraal lijkt gebouwd om gemakkelijk in Borgernhout te geraken, met het vliegtuig en dan een taxirit via de Cogels-Osylei, met het ruimteschip: “buitenaardsen zijn welkom… zolang ze in vrede komen en hun inkopen bij de lokale winkeliers doen”. In Borgerhout ga je te voet, neem je de fiets of gebruik je het openbaar vervoer. Hij is niet vies van een woordje Antwerps, al staat dat cursief gedrukt en soms wordt het zelfs verklaard. Niet iedereen weet immers wat “travakken” is.
Het boek is een joviale, plezierige stijl geschreven, af en toe doet het je lachen. Het begint al met: “Hoe in Borgerhout geraken?”. Je kan met de auto komen, Dat is een hel, met de trein: Antwerpen-Centraal lijkt gebouwd om gemakkelijk in Borgernhout te geraken, met het vliegtuig en dan een taxirit via de Cogels-Osylei, met het ruimteschip: “buitenaardsen zijn welkom… zolang ze in vrede komen en hun inkopen bij de lokale winkeliers doen”. In Borgerhout ga je te voet, neem je de fiets of gebruik je het openbaar vervoer. Hij is niet vies van een woordje Antwerps, al staat dat cursief gedrukt en soms wordt het zelfs verklaard. Niet iedereen weet immers wat “travakken” is.
De Reuskens
Hij wijdt een aantal bladzijden aan de “Reuskens”, de 300 jaar oude folklore. Conscience heeft hier ooit gewoond en les gegeven. De tweede wereldoorlog heeft lelijk huis gehouden. Er hangen nog 94 Mariabeeldjes aan Borgerhoutse gevels, kortom, de auteur laat waar nodig de geschiedenis uitleggen wat er nu te zien is.
Hij wijdt een aantal bladzijden aan de “Reuskens”, de 300 jaar oude folklore. Conscience heeft hier ooit gewoond en les gegeven. De tweede wereldoorlog heeft lelijk huis gehouden. Er hangen nog 94 Mariabeeldjes aan Borgerhoutse gevels, kortom, de auteur laat waar nodig de geschiedenis uitleggen wat er nu te zien is.
Nieuw leven
Borgerhout herleeft, jonge gezinnen namen en nemen er hun intrek, de hele buurt wordt hip. Ik heb het nagevraagd bij een collega die er geboren en getogen is. Zij is getuige geweest van zowel de verloedering als van de heropleving: tegenwoordig zijn er veel leuke plekken. Spruyt kan het niet nalaten om te vermelden dat een overkapping van de lawaai en luchtvervuiling veroorzakende Antwerpse Ring een zegen zou zijn voor heel Borgerhout.
Er staat één plannetje: een wandelroute, maar er hadden er gerust wat méér mogen instaan. Spruyt somt op de laatste bladzijden een aantal goede “adresjes” op. Er is een index met zowat alle namen die in het boek voorkomen.
Ik ben alvast van plan een kijkje te gaan nemen.
Gerda Sterk
Meer van Gerda Sterk
Borgerhout herleeft, jonge gezinnen namen en nemen er hun intrek, de hele buurt wordt hip. Ik heb het nagevraagd bij een collega die er geboren en getogen is. Zij is getuige geweest van zowel de verloedering als van de heropleving: tegenwoordig zijn er veel leuke plekken. Spruyt kan het niet nalaten om te vermelden dat een overkapping van de lawaai en luchtvervuiling veroorzakende Antwerpse Ring een zegen zou zijn voor heel Borgerhout.
Er staat één plannetje: een wandelroute, maar er hadden er gerust wat méér mogen instaan. Spruyt somt op de laatste bladzijden een aantal goede “adresjes” op. Er is een index met zowat alle namen die in het boek voorkomen.
Ik ben alvast van plan een kijkje te gaan nemen.
Gerda Sterk
