13 december 2018
Vernietig het islamitisch fascisme
De auteur is een Marokkaanse journaliste die in Frankrijk leeft. De titel van het boek laat geen twijfel bestaan over haar positie ten overstaan van het land en de godsdienst waarin ze geboren is en waarvan zij afstand genomen heeft. Zij veroordeelt in de meest strenge bewoordingen de rol die de islam speelt, zowel naar binnen toe (in en tegenover de individuen, de families en de gemeenschap) als naar buiten toe (in de maatschappij en op de internationale scène).
Geen dikke boeken, geen ellenlange discours, geen poging om te nuanceren - laat staan goed te praten. Zij neemt de belangrijkste elementen van de islam onder de loupe en houdt de teksten tegen het licht. Haar analyse is recht voor de raap: zij noemt een kat een kat. Haar conclusies zijn vernietigend.
De auteur maakt een heldere analyse van het functioneren van de islam binnen de huidige westerse maatschappij. Hierbij doorprikt ze systematisch een aantal semantische - en andere - verwarringen die door de islamisten doelbewust geschapen en onderhouden worden.
De auteur maakt een heldere analyse van het functioneren van de islam binnen de huidige westerse maatschappij. Hierbij doorprikt ze systematisch een aantal semantische - en andere - verwarringen die door de islamisten doelbewust geschapen en onderhouden worden.
Haar doel is de ‘verderfelijke dialectiek’ van de islamisten onderuit te halen. Deze zijn onder andere te vinden in:
Opzettelijke verwarring van ‘islam’ en ‘moslims’ - idem voor islamofobie en racisme. Het gelijk stellen van islamofobie aan crimineel gedrag. Loskoppelen van terrorisme van de ideologie / godsdienst die ze inspireert. Het onderhouden van het drogbeeld van de ‘ware’ islam. Het kapen van reële maatschappelijke politieke problemen om er een (anti)islamistische interpretatie aan te geven. Het selectief inroepen van de koran als een boodschap van vrede en liefde met weglating van passages die de brutaalste barbarij rechtvaardigen. Het opeisen van religieuze vrijheid voor henzelf tegenover de christelijke godsdiensten van het westen, maar tezelfdertijd het ontzeggen van deze vrijheid aan alle anderen in hun thuislanden. Idem overigens voor de begrippen democratie, mensenrechten en vrijheid. Tenslotte het gebruik van de ‘strategie van het slachtoffer uithangen’ waarbij daders zich systematisch als slachtoffer voordoen (calimerogedrag).
Opzettelijke verwarring van ‘islam’ en ‘moslims’ - idem voor islamofobie en racisme. Het gelijk stellen van islamofobie aan crimineel gedrag. Loskoppelen van terrorisme van de ideologie / godsdienst die ze inspireert. Het onderhouden van het drogbeeld van de ‘ware’ islam. Het kapen van reële maatschappelijke politieke problemen om er een (anti)islamistische interpretatie aan te geven. Het selectief inroepen van de koran als een boodschap van vrede en liefde met weglating van passages die de brutaalste barbarij rechtvaardigen. Het opeisen van religieuze vrijheid voor henzelf tegenover de christelijke godsdiensten van het westen, maar tezelfdertijd het ontzeggen van deze vrijheid aan alle anderen in hun thuislanden. Idem overigens voor de begrippen democratie, mensenrechten en vrijheid. Tenslotte het gebruik van de ‘strategie van het slachtoffer uithangen’ waarbij daders zich systematisch als slachtoffer voordoen (calimerogedrag).
Volgens de auteur is islamisme gewoon fascisme dat in ongeveer niets verschilt van het fascisme van extreemrechts. Tot nu is het wel meer succesvol gebleken, immers “het islamitisch fascisme is geslaagd in wat alle andere vormen van fascisme niet lukte: respectabiliteit krijgen in de ogen van de eigen vijanden bij extreemlinks, intellectuelen, antiracisten, politici en zelfs feministen”. Deze groepen noemt zij ‘de Franse collaborateurs’. Elk van die groepen blijkt bereid te zijn om de islam te behagen, en daarbij zichzelf, de eigen identiteit alsook hun belangrijkste strijdpunten te verloochenen. De auteur bestempelt hen als ‘nuttige idioten’. Het is mede door hun steun en hulp dat fenomenen als de hoofddoek en de boerkini plots kunnen uitgroeien tot schijnbaar onoverbrugbare maatschappelijke splijtzwammen en verregaande polarisering. Deze nuttige idioten begrijpen niet dat ze gewoon instrumenteel zijn in het verspreiden van het islamitisch fascisme dat zich steeds verder uitbreidt.
De auteur eindigt met een luide oproep tot het daadwerkelijk bestrijden van de ideologie die het terrorisme voortbrengt. Het Westen moet dringend ondubbelzinnig partij kiezen en genadeloos optreden om zo haar eigen waarden te vrijwaren en de trouw eraan te onderstrepen.
“De inhoud van dit kleine boekje met een niet te mis te verstane titel, is een krachtige aanklacht tegen het islamisme. De auteur put hiervoor uit de originele teksten alsook uit haar eigen ervaringen. En deze worden nog permanent aangevuld door wat er zich in haar dagelijks leven in Frankrijk voordoet.”
Dirk De Schrijver
Meer van Dirk De Schrijver
