Sinan Çankaya schreef met dit boek een autobiografisch verhaal. Hij groeide op in een moeilijke buurt van Nijmegen als Nederlander van Turkse afkomst. Aan het begin van dit boek ontvangt hij, die inmiddels in Amsterdam woont, een mail van zijn vroegere middelbare school. In het kader van een jubileum voor hun veertigjarige bestaan zoeken ze sprekers en verzoeken ze ook Sinan een toespraak te houden. De vraag wat hij hiermee moet aanvangen, wat hij precies zal zeggen, vormt een rode draad in dit verhaal, dat geenszins chronologisch verloopt. Het verzoek brengt ook een reeks herinneringen aan zijn middelbare schooltijd en meer in het algemeen aan zijn jeugd op gang. De school was 'wit' en Sinan was er zowat de enige van Turkse afkomst. Meer in het bijzonder gaan zijn gedachten naar een incident met zijn geschiedenisleraar Nico Konst. Die kon goed lesgeven en had de meeste leerlingen op zijn hand. Maar daarnaast was hij ook actief lid van de extreemrechtse Centrumpartij van Hans Janmaat. Wanneer Sinan een keer te laat in Konsts les komt, keert die zich tegen hem en voorspelt dat er niets goeds van hem zal komen.