5 mei 2021
Wat moeten we doen? Leven met de ondergang van Europa
Prof. David Engels is van opleiding historicus klassieke oudheid. Na een leeropdracht aan de Université Libre de Bruxelles is hij thans verbonden aan het Instytut Zachodni in Poznan, Polen, waar hij het onderzoek leidt naar de ideeëngeschiedenis van het Avondland, de Europese identiteit en de relatie tussen Polen en West-Europa.
Hij is ook wetenschappelijk medewerker aan het Renovatio-Instituut in Augsburg dat zich inzet voor de “Herausforderung Europas” op basis van de christelijke sociale leer.
Prof. Engels vertrekt van de vaststelling dat ons continent zich aan de rand van de afgrond bevindt ten gevolge van innerlijke ontbinding. We lieten teveel dingen uit de hand lopen door traagheid, eigenwijsheid of gebrekkige betrokkenheid. “Der Untergang des Abendlandes” is onvermijdelijk. Een gevolg van materialisme, globalisering, verpaupering, multiculturalisme, middelmatigheid, hang naar politieke correctheid, met een vernietiging van de traditionele waarborgen van solidariteit zoals familie, volk, staat en cultuur tot gevolg. Europa pleegt zelfmoord door grootschalige abortuspraktijken en massa-immigratie van volkeren die de westerse cultuur en waarden negeren (Islamisierung des Abendlandes).
Prof. Engels vertrekt van de vaststelling dat ons continent zich aan de rand van de afgrond bevindt ten gevolge van innerlijke ontbinding. We lieten teveel dingen uit de hand lopen door traagheid, eigenwijsheid of gebrekkige betrokkenheid. “Der Untergang des Abendlandes” is onvermijdelijk. Een gevolg van materialisme, globalisering, verpaupering, multiculturalisme, middelmatigheid, hang naar politieke correctheid, met een vernietiging van de traditionele waarborgen van solidariteit zoals familie, volk, staat en cultuur tot gevolg. Europa pleegt zelfmoord door grootschalige abortuspraktijken en massa-immigratie van volkeren die de westerse cultuur en waarden negeren (Islamisierung des Abendlandes).
Na deze vrij pessimistische vaststellingen wil de auteur de lezer een weg aanbieden om zijn waardigheid te bewaren en zich te engageren in de strijd om het overleven van de westerse cultuur.
Het boek is opgedeeld in 24 korte hoofdstukjes die telkens beginnen met een beknopte ontleding van de aangesneden problematiek, waarna de auteur een reeks constructieve overwegingen aanreikt om het algemeen verval mogelijks tegemoet te treden.
Een aantal van de gesuggereerde remedies roepen vragen op; soms zijn ze ook naïef-idealistisch.
De raad de stad te ontvluchten en zich op het platteland te vestigen, staat haaks op een gezond milieubeleid en een verstandige ruimtelijke ordening.
Het boek is opgedeeld in 24 korte hoofdstukjes die telkens beginnen met een beknopte ontleding van de aangesneden problematiek, waarna de auteur een reeks constructieve overwegingen aanreikt om het algemeen verval mogelijks tegemoet te treden.
Een aantal van de gesuggereerde remedies roepen vragen op; soms zijn ze ook naïef-idealistisch.
De raad de stad te ontvluchten en zich op het platteland te vestigen, staat haaks op een gezond milieubeleid en een verstandige ruimtelijke ordening.
Andere (remedies) zijn erg controversieel, zoals over de rol van de vrouw, die wel gelijkwaardig is aan de man, maar zich toch zoveel mogelijk met de kinderen (die als vanzelfsprekend in elk gezin aanwezig zijn) moet bezig houden. De kinderen zijn de zwaksten onder ons en moeten beschermd worden waar zij “in inmiddels astronomische aantallen door abortus vermoord worden of voor hele dagen geloosd worden in peutercrèches of andere verzamelbakken, die steeds meer en onder applaus van de politici, de plaats van het gezin innemen”. Kortom, de vrouw terug aan de haard!
Daarbij sluit de oproep aan tot het stichten van een gezin, aangezien in Europa een oorlog woedt om de grootste vrouwelijke vruchtbaarheid, die beslissend zal zijn voor de vraag welke etnisch-culturele groep Europa zal domineren. Aansluitend dient de migratie teruggedrongen te worden, en de christelijke traditie dient respect betuigd. Het is de eerste plicht van iedereen christen te worden en daar trots op te zijn (!).
De lezer zal deze suggesties op hun waarde beoordelen naar eigen inzicht.
De lezer zal deze suggesties op hun waarde beoordelen naar eigen inzicht.
De auteur raadt daarnaast ook de emigratie naar Oost-Centraal-Europa aan, “dit laatste bastion van het traditionele westen”. Polen zou voor wetenschappers met een uitgesproken conservatief-christelijk profiel meer intellectuele ademruimte bieden dan de Belgische of de meeste West-Europese universiteiten. Ex oriente lux.
Zo de auteur landen als Polen, Hongarije, Slovakije als lichtbakens ziet, gaat hij wel compleet voorbij aan het democratisch deficit van deze landen: de beknotte of praktisch onbestaande persvrijheid, de doorgedreven politisering van het volledige rechtssysteem, de afwezigheid van een onafhankelijke justitie, de beperking van de rechten van de vrouw, de welig tierende corruptie, de cultuur van homohaat, de beknotting van de vrije meningsuiting,… Als dit de ideale samenleving is? Tja..
Zo de auteur landen als Polen, Hongarije, Slovakije als lichtbakens ziet, gaat hij wel compleet voorbij aan het democratisch deficit van deze landen: de beknotte of praktisch onbestaande persvrijheid, de doorgedreven politisering van het volledige rechtssysteem, de afwezigheid van een onafhankelijke justitie, de beperking van de rechten van de vrouw, de welig tierende corruptie, de cultuur van homohaat, de beknotting van de vrije meningsuiting,… Als dit de ideale samenleving is? Tja..
Tenslotte wordt de lezer opgeroepen het geloof in het huwelijk, gezin, het goddelijke, de liefde tot Europa trouw te blijven.
De auteur heeft wel een punt bij zijn kritiek op de falende overheid, het geglobaliseerde turbokapitalisme, de grootschalige nivellering van het onderwijs. Hij prijst terecht ook de aanschaf van kwalitatief hoogwaardige goederen aan boven inferieure artikelen.
Lezers die het behoud van het traditionele, rechtse, christelijk-Westerse erfgoed verdedigen, zullen zeker gecharmeerd zijn door de bedenkingen en suggesties van de auteur en hun grote gelijk bevestigd zien. Aan de lezers die zich niet kunnen vereenzelvigen met dit gedachtengoed, zal de lectuur van het besproken werk weinig meerwaarde bieden.
Meer van Ignace Claessens
De auteur heeft wel een punt bij zijn kritiek op de falende overheid, het geglobaliseerde turbokapitalisme, de grootschalige nivellering van het onderwijs. Hij prijst terecht ook de aanschaf van kwalitatief hoogwaardige goederen aan boven inferieure artikelen.
Lezers die het behoud van het traditionele, rechtse, christelijk-Westerse erfgoed verdedigen, zullen zeker gecharmeerd zijn door de bedenkingen en suggesties van de auteur en hun grote gelijk bevestigd zien. Aan de lezers die zich niet kunnen vereenzelvigen met dit gedachtengoed, zal de lectuur van het besproken werk weinig meerwaarde bieden.
