12 april 2021
Lente in de kerk
Tot hiertoe las ik vooral boeken die ervan uitgingen dat geen enkel bovennatuurlijk wezen de aarde geschapen heeft en evenmin met argusogen zijn schepping in het oog houdt. Dit boek is wel even anders.
Al in zijn inleiding stroomt René van Loon over van dankbaarheid en enthousiasme tegenover alle mensen die hij ontmoette (ze waren allemaal fantastisch), hij heeft de beste vrouw getroffen die iemand zich kan wensen.
_Lof aan God
En bovenal heeft hij de steun van de juiste God: “En vooral: lof aan God, die ons alle reden geeft om op Hem te vertrouwen en vol verwachting de toekomst tegemoet te leven.” (p. 11)
Dan komt de reden waarom hij dit boek schreef. Hij wil een hart onder de riem steken van alle gelovigen – protestants, christelijk of katholiek – die denken dat het gedaan is met de godsdiensten en dat alle gebedshuizen in boekenwinkels of festivalruimtes zullen veranderd worden. Integendeel! Hij is in Nederland en Groot-Brittannië religieuze bijeenkomsten gaan bijwonen en hij is danig onder de indruk van de vitaliteit, het elan en ook nog van de hartelijkheid die hij mocht ondervinden.
Dan komt de reden waarom hij dit boek schreef. Hij wil een hart onder de riem steken van alle gelovigen – protestants, christelijk of katholiek – die denken dat het gedaan is met de godsdiensten en dat alle gebedshuizen in boekenwinkels of festivalruimtes zullen veranderd worden. Integendeel! Hij is in Nederland en Groot-Brittannië religieuze bijeenkomsten gaan bijwonen en hij is danig onder de indruk van de vitaliteit, het elan en ook nog van de hartelijkheid die hij mocht ondervinden.
_Lof aan Loon
Deel 1 is zijn biografie. We mogen kennismaken met al de mensen die hij tegenkwam en die hem beïnvloedden. Hij eindigt dit overzicht met de grootste invloed: “Want God is veel groter dan we denken. Als Hij aan het werk gaat, is niets onmogelijk” (p. 33)
_Lof aan de religieuze gemeenschappen
Van Loon wijdde in 2019 een studieverlof aan het bezoeken van verschillende kerkelijke gemeenschappen in Nederland en Groot-Brittannië om daar de vraag te stellen: Is er sprake van lente in de kerk? Een groot deel van het boek is dus gewijd aan het verslag van die bezoeken, opgesmukt met allerlei details: hoe ze zijn jas aanpakken, dat er koffie geschonken wordt, welke liederen er gezongen worden, welke dag van de week het is, hoe en hoeveel stoelen er staan,…
Als het niet de Geest is, dan is het de geur van koffie en soep die door deze gemeenschappen waart. Onbedoeld maakt hij dus duidelijk dat de menselijke diersoort nood heeft aan opname in en ondersteuning door een groep. Vandaar dat dus met name de migrantenkerken in Nederland bloeien.
Als het niet de Geest is, dan is het de geur van koffie en soep die door deze gemeenschappen waart. Onbedoeld maakt hij dus duidelijk dat de menselijke diersoort nood heeft aan opname in en ondersteuning door een groep. Vandaar dat dus met name de migrantenkerken in Nederland bloeien.
Hij ontmoet enkel enthousiaste mensen die hem hartelijk ontvangen en maakt kennis met frisse initiatieven. Hij besluit dat er hoop is, nieuwsgierigheid en interesse, ja, er is sprake van “lente in de kerk”.
Dit boek is echter enkel interessant voor medestanders. Mogelijk is het de voorbereiding van een evenement geweest in september 2020, al vind ik dat enkel terug op internet en niet in het boek.
Het boek handelt niet over pijnpunten zoals bijvoorbeeld de houding van de kerkelijke gemeenschappen tegenover homoseksualiteit, euthanasie of geboorteregeling. Het is van begin tot einde in grote overgave aan zijn God en zijn Kerk geschreven, zonder enige kritiek.
Dit boek is echter enkel interessant voor medestanders. Mogelijk is het de voorbereiding van een evenement geweest in september 2020, al vind ik dat enkel terug op internet en niet in het boek.
Het boek handelt niet over pijnpunten zoals bijvoorbeeld de houding van de kerkelijke gemeenschappen tegenover homoseksualiteit, euthanasie of geboorteregeling. Het is van begin tot einde in grote overgave aan zijn God en zijn Kerk geschreven, zonder enige kritiek.
Van Loon eindigt met raadgevingen om de lente in de kerk nog méér ruimte te geven. Een ervan is: liturgietransitie. Achter dit mooie woord gaat onder andere het idee schuil dat er muziek moet gebruikt worden die ook de jongeren aanspreekt. In het Verenigd Koninkrijk leidde dat met succes tot het vervangen van het orgel door een band!
Op de laatste bladzijden suggereert hij gespreksvragen per hoofdstuk.
Op de laatste bladzijden suggereert hij gespreksvragen per hoofdstuk.
René van Loon (°1966) is predikant binnen de Protestantse Kerk. Hij werkt in Rotterdam. Schrijven is zijn passie. Niet alleen schrijft hij elke week een preek (die gepubliceerd wordt op de website van de kerk www.samaritaan.org), hij schrijft ook boeken en columns in het blad IDEA. Wat hij vooral mooi vindt, is het doorgeven van verhalen, uit de Bijbel en ook uit het dagelijks leven. Zowel in zijn preken als in zijn boeken zijn heel wat verhalen te vinden.
Meer van Gerda Sterk
