24 maart 2021
De onvolmaakten
In dit boek zijn de twee voornaamste personages Cas en een applicatie genaamd Gena.
Het verhaal speelt zich af in wat ik ervaar als een vooral dystopische wereld. Het is mijn ergste nachtmerrie, waarin de machine het ongemerkt van de mens overneemt.
De schrijver is zich duidelijk goed bewust van de gevaren van dit nieuwe normaal waarin de mens totaal is overgeleverd aan kunstmatige intelligentie (KI).
Dit is een roman, een verhaal dus, maar tegelijk ook de beschrijving van een toekomstbeeld dat niet echt meer zo veraf is. Is het toevallig dat Ewoud Kieft herhaaldelijk verwijst naar Bertolt Brecht?
Net zoals Bertolt Brecht zich voortdurend vragen stelde bij de maatschappij, word je als lezer van dit boek evenzeer aangezet om na te denken.
De schrijver is zich duidelijk goed bewust van de gevaren van dit nieuwe normaal waarin de mens totaal is overgeleverd aan kunstmatige intelligentie (KI).
Dit is een roman, een verhaal dus, maar tegelijk ook de beschrijving van een toekomstbeeld dat niet echt meer zo veraf is. Is het toevallig dat Ewoud Kieft herhaaldelijk verwijst naar Bertolt Brecht?
Net zoals Bertolt Brecht zich voortdurend vragen stelde bij de maatschappij, word je als lezer van dit boek evenzeer aangezet om na te denken.
Cas is eigenlijk een onbeduidend persoontje die vooral leeft in de Yitu, een virtuele wereld waar je zowat alles kunt zijn en beleven; zelfs seks. Via artificiële intelligentie, zijn Gena, communiceert hij met zijn Al die alles voor hem regelt, maar die ook ongevraagd advies verleent. Berichten en informatie verschijnen op zijn netvlies en die swipet hij heen en weer net zoals voorgaande generaties dat deden op hun smartphones. Juist, dit boek is pure sciencefiction maar ook heel beangstigend dichtbij.
Ik onthield vooral het optreden van Samuel, een zeventiger, die ergens op een verborgen locatie een controversieel optreden geeft. Hij analyseert perfect hoe het zover is kunnen komen en zijn woorden blijven bij. Hij provoceert en typeert zijn toehoorder:
‘Maar ik zal het jullie eerlijk zeggen. Jullie zijn niet uniek. Jullie zijn niet speciaal. Jullie zijn in een lachwekkend eenvoudig algoritme te vatten. Jullie hebben niets toe te voegen. Jullie zijn volstrekt overbodig.’
Behoort Samuel tot de onvolmaakten?
Jawel, er is verzet, en maar goed ook want zoals een andere lezer terecht heeft opgemerkt, pleit deze roman voor humanisme en een persoonlijk streven naar (on)volmaaktheid - met of zonder technologie.
Meer van Michel Ackaert
Ik onthield vooral het optreden van Samuel, een zeventiger, die ergens op een verborgen locatie een controversieel optreden geeft. Hij analyseert perfect hoe het zover is kunnen komen en zijn woorden blijven bij. Hij provoceert en typeert zijn toehoorder:
‘Maar ik zal het jullie eerlijk zeggen. Jullie zijn niet uniek. Jullie zijn niet speciaal. Jullie zijn in een lachwekkend eenvoudig algoritme te vatten. Jullie hebben niets toe te voegen. Jullie zijn volstrekt overbodig.’
Behoort Samuel tot de onvolmaakten?
Jawel, er is verzet, en maar goed ook want zoals een andere lezer terecht heeft opgemerkt, pleit deze roman voor humanisme en een persoonlijk streven naar (on)volmaaktheid - met of zonder technologie.
