10 november 2020
Amerikanen. Het had zo mooi kunnen zijn
Ooit zei een Belgisch politicus: "Sire, il n y pas plus de Belges." Wel, als we nu net zoals in het volgende verhaal eens de oceaan oversteken, zou ik zeggen: "Mister President, there is no more America."
In tegenstelling tot al het fake news dat u alsmaar te horen krijgt, gaat het bij Uncle Sam niet altijd voor de wind. De 20ste eeuw was duidelijk hun eeuw. Ze werden de leidende economische natie in de wereld en bijgevolg het kompas waar iedereen blindelings op vaarde. Nu de Chinezen hun taak, zij het wel niet blindelings, hebben overgenomen, wankelt Uncle Sam's homeland. The American Century is voorbij. "Een minderheid floreert financieel, maar veel Amerikanen hebben het moeilijk." zo laat Steven De Foer optekenen.
En inderdaad, als we naar een aantal parameters kijken, zien we dat de Amerikaanse samenleving een aantal serieuze deuken heeft gekregen. Te veel deuken om zelfs nog maar in het boek op te noemen, maar we zien toch dat er veel mensen zijn die massaal tussen de plooien van de tijd vallen. De Foer haalt een aantal fijn geselecteerde pijnpunten naar boven, die 'Make America Great Again' een knauw toedienen.
Hieronder een kleine bloemlezing.
Armoede is nog altijd een ferm onderbelichte probleem in de samenleving. Geen werk hebben is in Amerika de hinderpaal om te leven. Geen geld, geen huis, geen gezondheidszorg, geen leven. En volgens De Foer dijt dit probleem verder uit: "Het probleem is niet louter de onderklasse die armoe lijdt, maar ook een ruime middenklasse die een precair bestaan lijdt. 40 procent van de Amerikaanse gezinnen met minstens één werkende volwassene had op één of ander moment in 2018 geen geld om eten te kopen of een doktersrekening te betalen. Nog meer Amerikanen zijn niet in staat om een onverwachte tegenslag zoals ziekte of ontslag te overbruggen."
En inderdaad, door het economische verhaal van de Republikeinen de laatste jaren, zien we die armoede en ongelijkheid alsmaar ondergesneeuwd. De appel vertoont op het eerste gezicht geen rotte plekken, maar als je beter gaat kijken, dan zouden we de appel moeten weggooien. Maar dat kan je natuurlijk niet doen met het land waar we met z'n allen zielsveel van houden. De Amerikanen verdienen beter.
Armoede is nog altijd een ferm onderbelichte probleem in de samenleving. Geen werk hebben is in Amerika de hinderpaal om te leven. Geen geld, geen huis, geen gezondheidszorg, geen leven. En volgens De Foer dijt dit probleem verder uit: "Het probleem is niet louter de onderklasse die armoe lijdt, maar ook een ruime middenklasse die een precair bestaan lijdt. 40 procent van de Amerikaanse gezinnen met minstens één werkende volwassene had op één of ander moment in 2018 geen geld om eten te kopen of een doktersrekening te betalen. Nog meer Amerikanen zijn niet in staat om een onverwachte tegenslag zoals ziekte of ontslag te overbruggen."
En inderdaad, door het economische verhaal van de Republikeinen de laatste jaren, zien we die armoede en ongelijkheid alsmaar ondergesneeuwd. De appel vertoont op het eerste gezicht geen rotte plekken, maar als je beter gaat kijken, dan zouden we de appel moeten weggooien. Maar dat kan je natuurlijk niet doen met het land waar we met z'n allen zielsveel van houden. De Amerikanen verdienen beter.
Amerika is een smeltkroes van volkeren. De Ieren die massaal naar het Beloofde Land kwamen, de Italianen die liever aan het andere eind van de wereld gingen wonen, de Latino's die massaal naar het Noorden trekken omdat ze hun gras ook eens groener willen zien worden,... Kortom iedereen ter wereld kent wel delen van zijn volk die ooit de plas zijn overgestoken op zoek naar een beter leven. Maar kan Amerika wel leven met zoveel kleuren, meningen,...? De Foer heeft forse kanttekeningen bij de smeltkroes: "Amerikanen zijn geen racistisch volk, maar er zitten er wel heel veel tussen. Op de keper beschouwd is racisme nog een ergere zonde voor Amerikanen dan voor Europeanen, omdat zij verondersteld worden the melting pot te zijn."
Geen hoopvolle gedachte als je dit los van elke nuance leest. Maar geen nood hoor. Amerikanen is geen droef boek met alleen alles wat slecht gaat in het land. Het klaagt de raciale ongelijkheid aan, kaart het gebrek aan democratie aan en geeft vegen uit de pan richting religie en onderwijs. Maar de auteur is te veel Amerikaan in zijn hart om zijn tweede vaderland af te branden. Het zijn immers de vurigste liefhebbers die de hevigste kritiek hebben. Het is pas als je geen kritiek meer hebt dat je bij Trump uitkomt.
De Foer zalft op het einde het boek: "En toch blijft de VS een land van belofte. Met majestueuze natuur en ruimte en - nog steeds - vriendelijke enthousiaste mensen. Een smeltkroesnatie, in principe rijk genoeg om al haar burgers welvarend te maken, en dan komt de raciale en seksuele tolerantie wel vanzelf.
De laatste weken was het bang afwachten of het nu Biden of Trump zou worden. En eindelijk, as we speak, werd enkele dagen geleden Joseph R. Biden Jr. uitgeroepen als president-elect. De 46ste inwoner van het Witte Huis.
Zijn taak is het om Amerika terug geloof te laten uitstralen in zichzelf, en in de Amerikanen. Opdat het in de toekomst alvast een beetje mooier wordt.
Meer van Nest Van Ginderen
Zijn taak is het om Amerika terug geloof te laten uitstralen in zichzelf, en in de Amerikanen. Opdat het in de toekomst alvast een beetje mooier wordt.
