Het besnijden van meisjes werd intussen strafrechtelijk verboden, voor jongens is dat niet zo. Velen zullen het pleidooi van Rik niet volgen, ze zullen beweren dat het over een klein onschuldig stukje voorhuid gaat. “Traditie en religie wegen zwaarder dan het ‘jongens’recht”, beweren ze met luide stem. De islam en het Jodendom hebben een bijzonder luide stem, altijd mannelijk en… besneden.

Ook Etienne Vermeersch sprak er zich ooit over uit in een advies van het Raadgevend Comité voor bio-ethiek (Advies nr. 70 van 8 mei 2017 van het Belgisch Raadgevend Comité voor Bio-ethiek betreffende de ethische aspecten van de niet-medische besnijdenis).
Het besluit is duidelijk: `Alhoewel het besnijden van meisjes veel ingrijpender is, zelfs een vernedering van de vrouw als zijnde ‘minderwaardig’ en ‘onderdanig’ – zij mag en kan niet genieten van seks – komt het besnijden van jongens op hetzelfde neer. Het is een onomkeerbare ingreep op hun lichaam zonder dat aan hen de mogelijkheid gegeven wordt zelf te beslissen. Elke ingreep (besnijdenis) waarvoor er geen medische reden is, zou verboden moeten worden, is een aanslag op de menselijke integriteit en is bijgevolg het ‘opzettelijk aanbrengen van slagen en verwondingen’. Dit is ook de mening van de auteur. Ik denk niet dat het nuttig en nodig is om te verklappen dat het ook mijn mening is. Zeker als het volgens elke religie uitgesteld kan worden tot een latere leeftijd, tot de jongen ‘oordeelsbekwaam’ is en zélf kan beslissen over deze onomkeerbare ingreep. Intussen kan er een symbolische ‘besnijdenis’ overwogen worden, iets wat in een deel van de Joodse gemeenschap al bestaat.

Dit boek is een goed naslagwerkje. De auteur geeft historische, culturele, religieuze en esthetische duiding, al mis ik de verwijzing naar de wet op de patiëntenrechten die sinds 2002 aan iedereen (ook een kind) het recht geeft zijn of haar medische verhaal zélf te schrijven. Het boek zou net iets boeiender en leesbaarder zijn als de opeenvolging van de hoofdstukjes wat minder rommelig was. Wat mij ook wat stoort, is het bewieroken van de opgevoerde politici. Ik kan alleen maar hopen dat zij ook doen wat ze zegden, wat ze beloofden.

De ‘kruisweg’ van Rik leidde hem naar vele politici van zowat alle partijen. Meestal vrouwelijke politici, maar dat zal ons wel niet verwonderen, een (besneden) man die mee op de barricades springt zal pas écht het verschil maken. Want, alhoewel al die politica hem hun steun toezegden, veranderde er wettelijk nog niet veel, il y a loin du dire au faire.

Remmery krijgt wel hoe langer hoe meer steun van – mannelijke – artsen en professoren. Als we de lectuur van het boek van Professor Guy T’Sjoen samennemen met die van dit boek, zijn we helemaal mee met de problematiek. Misschien zelfs voldoende overtuigd om ervoor te zorgen dat jongens zelf kunnen beslissen over hun piemel en hun voorhuid. Vermits dit een wetsaanpassing vereist, weten we ineens tot wie wij ons kunnen richten.

Steun via de FB-pagina van Rik Remmery is een signaal en… maakt het verschil!
 
Het boekje kopen ook…