5 december 2019
The Game
Een speelse opvolger van ‘De Barbaren’. Met een fascinerende kijk op een brok technische revolutie, gaande van de internetpioniers tot de uitvinding van de iPhone.
De digitalisering luidt het tijdperk van AI in. Hierdoor worden nieuwe vragen opgeroepen over identiteit en over de gevolgen ervan voor de mens(elijk)heid.
Alessandro Baricco weet dit scherpzinnig, helder en vlot weer te geven. Het boek werd een moderne sage van de toekomst die nu reeds begonnen is.
Realiseren we ons eigenlijk wel goed dat het tijdperk van Wikipedia, Facebook, Skype, Airbnb, Netflix, Instagram of Spotify zich reeds gisteren aandienden? Men zou zich afvragen welke speeltjes ons voorheen bezighielden!
Alessandro Baricco weet dit scherpzinnig, helder en vlot weer te geven. Het boek werd een moderne sage van de toekomst die nu reeds begonnen is.
Realiseren we ons eigenlijk wel goed dat het tijdperk van Wikipedia, Facebook, Skype, Airbnb, Netflix, Instagram of Spotify zich reeds gisteren aandienden? Men zou zich afvragen welke speeltjes ons voorheen bezighielden!
Dit boek brengt tevens de geschiedenis van de jonge actoren die de dageraad van dit nieuwe tijdperk onbeschroomd tegemoet treden en die de diepgaande veranderingen verwezenlijken.
Het is duidelijk dat de digitale evolutie onomkeerbaar is. Dit nieuwe landschap heeft dan ook “kaarten” nodig waarmee wij de weg weten te vinden en ook om te spelen: de homo ludens!
Het is duidelijk dat de digitale evolutie onomkeerbaar is. Dit nieuwe landschap heeft dan ook “kaarten” nodig waarmee wij de weg weten te vinden en ook om te spelen: de homo ludens!
Deze “reis naar morgen” is zeer fascinerend. De digitale revolutie luidt daarbovenop ook een mentale revolutie in.
Blijft de hamvraag of deze technische werktuigen de nieuwe mens scheppen. Het is mogelijk dat de nieuwe mens nu (zelf) zijn werktuigen schept, zoals de schrijver het stelt. (Vraag je niet enkel af wat voor soort geest zou kunnen worden voortgebracht door het gebruik van Google, maar vraag je όόk af wat voor soort geest een instrument als Google heeft bedácht.)
Blijft de hamvraag of deze technische werktuigen de nieuwe mens scheppen. Het is mogelijk dat de nieuwe mens nu (zelf) zijn werktuigen schept, zoals de schrijver het stelt. (Vraag je niet enkel af wat voor soort geest zou kunnen worden voortgebracht door het gebruik van Google, maar vraag je όόk af wat voor soort geest een instrument als Google heeft bedácht.)
Grappig is dat de auteur het digitale tijdperk in 1982 laat ingaan, met het spelletje Space Invaders en de populaire Mac (Apple). Deze uitvindingen genereerden een mentale verandering door het produceren van instrumenten die of een spel zijn ofwel er in elk geval op lijken. We mogen niet vergeten dat 40 jaar geleden het veralgemeend bezit van een PC nog een waanzinnig denkbeeld leek. Het web dateert van 1990, en de iPhone van 2007 (en Amazon van 1994).
We kunnen stellen dat men met al deze tools, door de toegang tot massacommunicatie, inspeelt op het eigen initiatief waarbij verdere tussenkomsten (lees: interpretatie en manipulatie) worden uitgeschakeld.
In deze setting blijkt de mening van miljoenen voor velen betrouwbaarder dan die van één expert. Het komt erop neer dat het web een soort kopie van ons wereldbeeld wordt, als het ware een replica van ons eigen brein. Wij zijn “de samenleving van mens, toetsenbord, scherm en web”, zoals de auteur het bij uitbreiding verwoordt. Zo is het mogelijk om via een apparaat een extensie van de werkelijkheid te genereren en te bewonen, een “vermenigvuldigde wereld”.
We kunnen stellen dat men met al deze tools, door de toegang tot massacommunicatie, inspeelt op het eigen initiatief waarbij verdere tussenkomsten (lees: interpretatie en manipulatie) worden uitgeschakeld.
In deze setting blijkt de mening van miljoenen voor velen betrouwbaarder dan die van één expert. Het komt erop neer dat het web een soort kopie van ons wereldbeeld wordt, als het ware een replica van ons eigen brein. Wij zijn “de samenleving van mens, toetsenbord, scherm en web”, zoals de auteur het bij uitbreiding verwoordt. Zo is het mogelijk om via een apparaat een extensie van de werkelijkheid te genereren en te bewonen, een “vermenigvuldigde wereld”.
Na het web kwam de integratie van de smartphone - deze maakte het apparaat tot een verlengstuk van onszelf.
Het gekende ‘duimenwerk’ werd het logo van de digitale revolutie, het multitasken een symbool van onze tijd.
Dixit Baricco: “De iPhone bekrachtigde officieel de dageraad van een tijdperk waarin de overgang naar de nevenwereld een vrijwel vloeibare handeling zou worden, volkomen natuurlijk en mogelijk zonder onderbrekingen!”
Het gekende ‘duimenwerk’ werd het logo van de digitale revolutie, het multitasken een symbool van onze tijd.
Dixit Baricco: “De iPhone bekrachtigde officieel de dageraad van een tijdperk waarin de overgang naar de nevenwereld een vrijwel vloeibare handeling zou worden, volkomen natuurlijk en mogelijk zonder onderbrekingen!”
Het lijkt erop dat we een tijdperk binnengetreden zijn, een seculiere, functionele, ludieke versie van de wereld, voor gebruik van mensen die geen zin hebben om zich nog erg in te spannen. Maar zo dreig je over te hellen naar een nevenwereld terwijl je de “echte wereld” niet de aandacht, tijd en zorg schenkt die ze verdient. Wat heeft het voor zin ons op sociale media te begeven terwijl je de mensen die op straat langs je heen lopen niet eens opmerkt?
Ludo Raeijmaekers
Positief is wel dat het helpt de eenzaamheid en de doffe verveling op te heffen, de oppervlakkigheid mogelijk terug te dringen en een individuele communicatie te promoten waar dit meestal niét gebeurt met een anonieme voorbijganger.
Alessandro ziet de huidige mutatie (zo noemt hij het letterlijk) haast als een organische verbinding tussen mens en machine, met bijna levende dingen, natuurlijke verlengstukken van lichaam en geest.
In zijn ogen kan dit evolueren naar een massa-individualisme, wat dan weer zou kunnen uitmonden in een massa-egoïsme. Mogelijk is een overgang van digitale revolutie naar digitale cultuur een aanzet tot een oplossing.
Helaas is de huidige vorm van ‘The Game’ er een van oppervlakkigheid in plaats van verdieping. De toekomst zal uitwijzen of ‘The Game’ een geraffineerde vorm van stupiditeit wordt όf een verhaal niet alleen geproduceerd dόόr mensen, maar ook geschikt vόόr mensen.
Meer van Ludo Raeijmaekers
In zijn ogen kan dit evolueren naar een massa-individualisme, wat dan weer zou kunnen uitmonden in een massa-egoïsme. Mogelijk is een overgang van digitale revolutie naar digitale cultuur een aanzet tot een oplossing.
Helaas is de huidige vorm van ‘The Game’ er een van oppervlakkigheid in plaats van verdieping. De toekomst zal uitwijzen of ‘The Game’ een geraffineerde vorm van stupiditeit wordt όf een verhaal niet alleen geproduceerd dόόr mensen, maar ook geschikt vόόr mensen.
