26 september 2019
De mooiste gedichten van de wereld. 50 dichters kiezen hun favoriete gedichten uit de schatkamers van Poetry International
Dichters zijn dat bijzondere soort mensen die anders en beter dan gewone stervelingen met woorden omgaan, die woorden ontdekken, nieuwe woorden scheppen, woorden beter kennen, woorden hun betekenis geven. Ze zijn dus meer dan belangrijk en nodig in deze tijd waar er onachtzaam en oppervlakkig met woorden gegooid wordt.
Iedere gedichtenbundel, hoe onbeduidend ook, is een steentje in die dijk tegen die tsunami van het woord als wegwerpartikel.
Poetry International staat daar ondertussen - sinds 1970 - al 50 jaar stoer te doen en is een begrip als contactpunt van grote en kleine dichters over de hele wereld, uit alle landen, actief in alle talen. Betrokken op elkaar, samenwerkend met uitgevers, vertalers, en natuurlijk als venster voor hun werk.
Poetry International staat daar ondertussen - sinds 1970 - al 50 jaar stoer te doen en is een begrip als contactpunt van grote en kleine dichters over de hele wereld, uit alle landen, actief in alle talen. Betrokken op elkaar, samenwerkend met uitgevers, vertalers, en natuurlijk als venster voor hun werk.
Dit 50-jarige bestaan is een jubileumviering waard. Daarom ook deze bloemlezing, die een terugblik is, maar zeker ook een her-ontdekking van wat was en wat waardevol blijft.
De formule is eenvoudig: 50 dichters hebben uit die massa van 50 jaar poëzie één gedicht gekozen. Dat gedicht leggen ze niet zomaar even in het uitstalraam. Nee, ze schrijven daar een kort tekstje bij, een herinnering, een interpretatie, een lofrede, een mini-verhaaltje, een getuigenis, een ontleding. Eigenlijk zijn het net deze begeleidende tekstjes die het lezen van de gedichten duidelijk een meerwaarde geven. Het gaat immers over 50 mensen uit het vak die dat ene gedicht kozen, en die vervolgens bij die keuze commentaar leveren.
Daar komen ook nog schetsen bij uit “de coulissen” van Poetry International over ontmoetingen tussen dichters, (grappige) bespiegelingen over poëzie en het nut ervan, of stukjes over taalzuivering, taalvernieuwing. Deze mensen zijn allen begeesterd door poëzie, erdoor gegrepen - bewonderend, ontdekkend, bezinnend, na-genietend, soms gedetailleerd ontledend, … Zoekend naar wat poëzie nu eigenlijk is en waarover ze moet gaan.
Natuurlijk moet een gedicht op zichzelf staan, als entiteit gelezen worden, voor zichzelf spreken. Toch is een gedicht ook in bepaalde omstandigheden geschreven, het product van een “ander” mens, een andere persoonlijkheid met een andere stem, in een ander kader. Het zweeft niet in het luchtledige.
En dan zijn er uiteraard de 50 geselecteerde gedichten: zoveel woorden die staan te dringen om in hun volle waarde gelezen te worden, al of niet gegoten in een vorm, aangrijpend, gruwelijk, onthutsend, troostend, bewonderend, … Of juist verdrietig, smalend, een ongrijpbare herinnering. Dit levert telkens verschillende stemmen en klanken op, een ander zoeken, een andere “melodie en geur”; de vorm van telkens een andere mens, gegoten in gecondenseerde taal. Dat wonderlijk iets dat we ’gedicht’ noemen.
En dan zijn er uiteraard de 50 geselecteerde gedichten: zoveel woorden die staan te dringen om in hun volle waarde gelezen te worden, al of niet gegoten in een vorm, aangrijpend, gruwelijk, onthutsend, troostend, bewonderend, … Of juist verdrietig, smalend, een ongrijpbare herinnering. Dit levert telkens verschillende stemmen en klanken op, een ander zoeken, een andere “melodie en geur”; de vorm van telkens een andere mens, gegoten in gecondenseerde taal. Dat wonderlijk iets dat we ’gedicht’ noemen.
Dit is een zeer genietbare bundel, die je vanzelfsprekend met mondjesmaat leest: eerst het gedicht en daarna de “toelichting”- waarna je waarschijnlijk het gedicht nog eens leest.
Meer van Victor De Raeymaeker
