5 september 2019
Brutopia. Dromen van Brussel
Brussel wordt de meest gehate stad van België en de Europese Unie genoemd. Bruxellofobie is bekend als uitdrukking voor angst en afkeer van Brussel. Maar in ‘Brutopia’ volgt Verbeken het spoor van de dromenjagers.
Pascal Verbeken verkent Europese salons en achterbuurten, luistert naar denkers, daklozen, prostituees, politieke leiders en nieuw aangespoelde plannenmakers.
De auteur leidt de lezer in zijn boek op magistrale wijze door de geschiedenis van de Brusselse dromen en legt zo de hedendaagse ziel bloot van deze voor ons toch altijd belangrijke stad.
De auteur leidt de lezer in zijn boek op magistrale wijze door de geschiedenis van de Brusselse dromen en legt zo de hedendaagse ziel bloot van deze voor ons toch altijd belangrijke stad.
Het boek is in de eerste plaats al interessant vanuit informatief oogpunt. Het bevat informatie die voor vele lezers vaak onbekend is, misschien niet zo belangrijk, maar toch wetenswaardig.
De schrijver getuigt heel menselijk over de positieve en negatieve kenmerken van de gemengde Brusselse bevolking in vroegere tijden en nu. Er wordt tevens geregeld geput uit boeken over Brussel door andere auteurs.
De heel diverse schare van opmerkelijke stedelingen en lokale gebeurtenissen - sappige en andere - wordt door Verbeken flink in de kijker geplaatst.
De heel diverse schare van opmerkelijke stedelingen en lokale gebeurtenissen - sappige en andere - wordt door Verbeken flink in de kijker geplaatst.
“Brussel is intussen kouder, harder en anoniemer geworden”, luidt een conclusie. Saneringsoperaties hebben de microkosmos van solidariteit en samenhorigheid doen verdwijnen.
Het geheel van dit boek biedt een schilderachtig panorama van de veranderingen in Brussel en zijn bewoners in de loop der tijden. Alle facetten van het stadsleven komen rijkelijk aan bod, zeker ook dat wat emotioneel geladen is. Telkens haalt de auteur door hem geïnterviewde personen aan, met hun merkwaardige ervaringen en levensverhalen.
De schrijver getuigt daarnaast over de ingrijpende sociale omwentelingen die zich in de stad hebben voorgedaan. En hij laat zijn licht schijnen over de architectuur voortgebracht door de arbeidersbeweging. Het ‘strijdsocialisme’ dat in iets minder dan een halve eeuw de ene overwinning na de andere behaalde: stemrecht, betaald verlof, de achturige werkdag,…
De auteur bespreekt verder de ongelijkheid tussen mensen met inkomen uit kapitaal en de massa met inkomen uit arbeid, een vorm van ongelijkheid die blijft groeien. (cfr. Thomas Piketty’s ‘Kapitaal in de 21ste eeuw’)
De schrijver getuigt daarnaast over de ingrijpende sociale omwentelingen die zich in de stad hebben voorgedaan. En hij laat zijn licht schijnen over de architectuur voortgebracht door de arbeidersbeweging. Het ‘strijdsocialisme’ dat in iets minder dan een halve eeuw de ene overwinning na de andere behaalde: stemrecht, betaald verlof, de achturige werkdag,…
De auteur bespreekt verder de ongelijkheid tussen mensen met inkomen uit kapitaal en de massa met inkomen uit arbeid, een vorm van ongelijkheid die blijft groeien. (cfr. Thomas Piketty’s ‘Kapitaal in de 21ste eeuw’)
Brussel is trouwens niet één stad, ze is vele steden en ongrijpbaar, zelfs voor de Brusselaars.
Men vindt er andere werelden, andere tijden en andere taalgebieden. Dat wringt en wrijft…
Men vindt er andere werelden, andere tijden en andere taalgebieden. Dat wringt en wrijft…
Verbeken vult ook vele bladzijden in het boek met de mening over Brussel en de EU van Caroline de Gruyter, Europa-correspondent voor de Nederlandse krant NRC Handelsblad.
Een ander deel van het boek is dan weer gewijd aan diversiteit in Brussel, onder andere aan de islam en de transmigranten. Liefdevolle aandacht gaat verder naar het “helende” Zoniënwoud als een “beukenkathedraal”. Er wordt bijvoorbeeld verwezen naar het literaire oeuvre van Herman Teirlinck in dat verband.
Een ander deel van het boek is dan weer gewijd aan diversiteit in Brussel, onder andere aan de islam en de transmigranten. Liefdevolle aandacht gaat verder naar het “helende” Zoniënwoud als een “beukenkathedraal”. Er wordt bijvoorbeeld verwezen naar het literaire oeuvre van Herman Teirlinck in dat verband.
De auteur schets ten slotte de NMBS en de Belgische spoordroom, die begon op 5 mei 1835 met de eerste rit op het Europese continent. Ook dit doet hij op open wijze, met inbegrip van alle doorlopen tribulaties.
Hij eindigt zijn werk met de vaststelling dat in onze hoofdstad alles nog steeds evolueert. Alleen de Brusselse meridiaan blijft onveranderd.
Er zijn stadskaarten van de 19 gemeenten van het Brussels Gewest, plus verschillende lokale stratenplannen in de uitgave opgenomen. Het boek is ook rijk geïllustreerd met foto’s.
Meer van Willy Raats
Hij eindigt zijn werk met de vaststelling dat in onze hoofdstad alles nog steeds evolueert. Alleen de Brusselse meridiaan blijft onveranderd.
Er zijn stadskaarten van de 19 gemeenten van het Brussels Gewest, plus verschillende lokale stratenplannen in de uitgave opgenomen. Het boek is ook rijk geïllustreerd met foto’s.
