29 mei 2019
De beloning.
Na de trilogie Ayoub (‘Het Schapenfeest’, ‘Drarrie in de nacht’, ‘Alleen Zij’) was ik als lezer voorbereid. De soms nogal chaotische schrijfstijl van Fikry El Azzouzi is als een treintje dat steeds dreigt van de sporen te geraken. Je weet dat ondanks de soms onsamenhangende verhalen je pas aan het meestal verrassende einde het verband zult kennen.
Zakaria, een doodgewone man van vreemde origine, heeft verschillende exotische (bij)namen en die gebruikt hij gretig ook al noemt hij zich voortdurend een echte Belg. Het botert niet echt in het gezin van Zakaria. Zijn vader en moeder leven op gespannen voet. Vader sterft vroegtijdig en het gezin wordt uiteengerukt. Vanaf dan gaat het grondig mis. De affaire met de nymfomane Reusachtige Verpleegster die abrupt eindigt als zijn beste vriend Emre ook in haar ban geraakt, maakt Zakaria boos en opstandig.
Er verschijnt een heer met pedofiele neigingen, meneer Patron, en die moet dat met een flinke aframmeling bekopen.
Het hoedje van Zakaria wordt plots de rode draad doorheen de rest van het verhaal. Er wordt eventjes uitgeweken naar Marokko of ... is het een vlucht? Er zijn de bootvluchtelingen en daar verschijnt plots een walgelijk koppel ramptoeristen.
Terug thuis volgt een gewapende overval. En na een heel pijnlijk inwijdingsritueel belandt Zakaria stilaan bij een groep jihadisten. We kennen ze.
Het hoedje van Zakaria wordt plots de rode draad doorheen de rest van het verhaal. Er wordt eventjes uitgeweken naar Marokko of ... is het een vlucht? Er zijn de bootvluchtelingen en daar verschijnt plots een walgelijk koppel ramptoeristen.
Terug thuis volgt een gewapende overval. En na een heel pijnlijk inwijdingsritueel belandt Zakaria stilaan bij een groep jihadisten. We kennen ze.
Doorheen alle soms hilarische verhalen verneem je heel duidelijk wat de laatste jaren de schrijver in onze samenleving heeft verontrust. Het loont zeker en je kan niet anders, dan verder te lezen tot de laatste bladzijde. Het hoedje!
Op 22 maart 2016 omstreeks 07.30 uur stond ondergetekende na een vermoeiende nachtvlucht uit Mumbai in Zaventem ongeduldig op zijn bagage te wachten toen de bommen afgingen. Ik vluchtte weg naar de dorpskern van Zaventem, wellicht samen met de man met het hoedje. Dit boek kreeg derhalve een heel speciale, wrange betekenis voor mij.
Meer van Michel Ackaert
