29 maart 2019
Bushcraft. Over leven in de natuur.
Het concept ‘bushcraft’ is in de Lage Landen nog vrij onbekend. Er bestaat niet eens een geschikte Nederlandse vertaling voor deze uit Australië afkomstig Engelstalige term, die een breed scala dekt aan overlevingstechnieken die natuurtoeristen kunnen aanwenden om in de wildernis - specifiek de zogeheten ‘bush’ - met kennis van zaken te (over)leven.
In bosrijke gebieden wordt soms ook de benaming “woodcraft” gebruikt voor dit begrip, wat je in ons taalgebied nog het best zou kunnen omschrijven als “natuurvaardigheden”, vaardigheden die een reiziger die minder toegankelijke gebieden wil verkennen, kan toepassen zonder zichzelf en de natuur geweld aan te doen.
Bushcraft heeft weinig raakpunten met survival – een bezigheid voor waaghalzen die erg riskante solo-experimenten uithalen in ontoegankelijke gebieden, enkel vergezeld van een eenmanscamera, en van wie de ervaringen geregeld op TV worden uitgezonden op natuurzenders zoals National Geographic of Discovery Channel, waarmee ze het fenomeen een zekere bekendheid geven.
Zoek je echter de wildernis op en doe je dat met zo weinig mogelijk kunstmatige middelen zonder je aan onbezonnen roekeloosheid te wagen, dan ben je ongetwijfeld aan het ‘bushcraften’.
Het uitoefenen van deze sportieve bezigheid vergt wel een zekere voorkennis, anders begin je er beter niet aan.
Zoek je echter de wildernis op en doe je dat met zo weinig mogelijk kunstmatige middelen zonder je aan onbezonnen roekeloosheid te wagen, dan ben je ongetwijfeld aan het ‘bushcraften’.
Het uitoefenen van deze sportieve bezigheid vergt wel een zekere voorkennis, anders begin je er beter niet aan.
Op jaarbasis vallen er wereldwijd enkele duizenden doden in de natuur - zowel in wildparken, bloedhete woestijnen en ijskoude regio’s, bergstreken en oerbossen, als in gebieden die heel wat dichter bij de menselijke habitat zijn gelegen. Vaak gaat het om verdwaalde toeristen die gedesoriënteerd geraken en als dusdanig vrij snel in ernstige moeilijkheden komen – bijvoorbeeld omdat ze vast komen te zitten in een voor hulpdiensten moeizaam bereikbare zone.
Daar worden ze uiteindelijk dood aangetroffen, omdat ze zijn omgekomen van ontbering door een gebrek aan water of voeding of als gevolg van een opgelopen kwetsuur.
Conclusie: je kan maar beter goed voorbereid vertrekken als je deze ‘sport’ wil beoefenen. De natuur is dan wel bloedmooi, ze is vol gevaren. Al is ze ook kwetsbaar. Heel wat bosbranden ontstaan omdat argeloze natuurliefhebbers een vuurtje stoken zonder rekening te houden met de wind, waardoor gensters voor een oncontroleerbare ravage zorgen - vaak met dodelijke slachtoffers en een enorme materiële schade tot gevolg.
Mike De Roover geeft in deze publicatie een tsunami aan handige tips mee aan de lezer voor het overleven in de wildernis, maar ook en vooràl over hoe je de natuur met eerbied moet behandelen. Want ook in deze vrije wereld waar wilde planten groeien en dieren vrij leven, zijn er regels - zoals de natuurvolkeren wereldwijd ze sinds mensenheugenis toepassen.
Leo De Ley
De auteur brieft hierover met kennis van zaken. De Roover leidt namelijk al geruime tijd een outdoorbedrijf, dat cursussen aanbiedt in natuurbeleving en teambuilding. Hij leert er toekomstige bushcrafters aan hoe ze een onderkomen kunnen maken met eenvoudige middelen uit de omringende natuur, of hoe ze water drinkbaar kunnen maken. Hij onderwijst zijn cliënteel tevens in het veilig aanmaken van vuur of in het herkennen van eetbare planten, vruchten en noten. Hij geeft tips over het op afstand houden van wilde dieren. Zelfs het sereen slachten van een kip hoort er bij.
Voor gevorderden geeft De Roover nog bijkomende lessen - in speervissen, navigatietechnieken, vallen opzetten, omgaan met messen, bijlen en zagen of het maken van touw met materialen die je ter plaatse aantreft. Maar in eerste instantie leert hij cursisten aan hoe ze zich met respect moeten gedragen in de nog vrij ongerepte gebieden die ze bezoeken.
Voor gevorderden geeft De Roover nog bijkomende lessen - in speervissen, navigatietechnieken, vallen opzetten, omgaan met messen, bijlen en zagen of het maken van touw met materialen die je ter plaatse aantreft. Maar in eerste instantie leert hij cursisten aan hoe ze zich met respect moeten gedragen in de nog vrij ongerepte gebieden die ze bezoeken.
De teksten in deze uitgave zijn kort en compact gebracht, met schitterende illustraties van Sarah Devos die ook de redactiecoördinatie op zich nam. De fotografie van Katleen Willaerts en Jochen Verghote maken dit kijkboek compleet en dus bijzonder aangenaam om door te nemen.
Meer van Leo De Ley
