2 november 2021
Ben ik wel woke genoeg? (19)
'Not all people with vaginas are women' (2)
'Vrouwelijke hyena's hebben een penis en bewijzen daarmee dat het hebben van een penis je niet per se een man maakt. De 'pseudopenis' van de vrouwelijke hyena is eigenlijk een enorme clitoris met iets dat op een balzak lijkt, maar eigenlijk gemaakt is van aan elkaar gegroeide schaamlippen. (…) Om seks te kunnen hebben met mannetjes moeten de vrouwelijke dieren dit aanhangsel terug in hun lichaam trekken. Dus mocht je nog eens iemand tegenkomen die beweert dat je geslacht biologisch bepaald is, herinner diegene er dan aan dat ons geslacht uit verschillende biologische factoren bestaat – en lang niet zo binair is als sommige mensen lijken te denken.' [Diana Tourjée]
Diana Tourjée
_'Veel mensen geloven'
Tijdens mijn zoektocht kwam ik een artikel tegen op de website van Vice met als kop: 'Het dierenrijk barst van de non-binaire dieren', met daaronder 'Veel mensen geloven dat er een absoluut biologisch verschil bestaat tussen vrouwen en mannen. Deze dieren bewijzen het tegenovergestelde.' Het artikel is geschreven door Diana Tourjée.
Diana Tourjée is geen bioloog – althans voor zover ik heb kunnen nagaan – maar 'Senior Staff Writer' bij Vice en volgens haar Twitter-account 'Writer, style icon, gamer, author'.
'Writer, style icon, gamer, author'
Het artikel van Tourjée begint als volgt:
'Het is misschien wat vergezocht om een direct verband te leggen tussen dieren en politiek, maar om de mannenrechtenactivisten die me keer op keer op Twitter aanspreken maar te citeren: "Biologie is nu eenmaal biologie." Deze mensen beweren niet zelden dat er sprake is van een biologisch bepaald verschil tussen vrouwen en mannen. Maar dit is simpelweg niet waar. Op het gebied van biologische geslachtskenmerken is er tussen mensen veel overlap, en in het dierenrijk lopen deze kenmerken vaak nog meer in elkaar over. En omdat mensen het over het algemeen makkelijker vinden om zich in te leven in dieren dan in andere mensen, leggen deze dieren het even voor je uit.'
Vervolgens noemt Tourjée de clownvis, het muiltje (een soort zeeslak), kardinaalachtigen en kippen, baardagamen (hagedissen) en gevlekte hyena's. Over de kardinaalachtigen en kippen merkt de Senior Staff Writer op dat er gevallen bekend zijn dat deze dieren half man, half vrouw bleken te zijn: in 1923 trof een wetenschapper die een kip open had gesneden daarin zowel testikels als eileiders aan, zo staat er te lezen. Ik zou daarbij willen aantekenen, dat er bij mensen vergelijkbare gevallen bekend zijn, maar dat dat niets afdoet aan het feit dat mensen binaire zoogdieren zijn. Uitzonderingen bevestigen ook hier de regel.
_Misleidend
Het enige zoogdier dat Tourjée noemt, is de gevlekte hyena. Er zijn echter meer zoogdieren die een pseudo-penis hebben. Het woord 'pseudo' zegt het al, net als pseudowetenschap geen echte wetenschap is, is een pseudo-penis geen echte penis.
Van Dale
Tourjée maakte voor haar persoonlijke website een aantal video's over mensen die, net als zij, hun eigen werkelijkheid hebben gecreëerd. Een daarvan is de in Maricopa County, Arizona, USA geboren Richard Hernandez. Hij had genoeg van zijn leven als bankier en had er vele, pijnlijke ingrepen (o.a. verwijderen van beide oren en een deel van de neus) en heel veel geld voor over om Eva Tiamat Baphomet te worden, alias de 'Dragon Lady'. Je kunt in het leven alles worden, als je maar je best doet: Style Icon, Dragon Lady.
'She now likes to be known as the Dragon Lady and describes herself as a mythical beast.'
Wie meer wil weten over transvrouw Diana Tourjée, kan hier terecht.
_'Ook iedereen die zich anders identificeert'
Maar kun je alles worden? Het feit dat mannen zich vrouw voelen, maakt ze biologisch nog geen vrouw, ook niet na een operatie. Het zijn transvrouwen. Hetzelfde geldt mutatis mutandis voor vrouwen die zich man voelen. Dat zijn transmannen.
Er bestaan weliswaar individuen die moeilijk in een van beide categorieën kunnen worden ondergebracht (zo nu en dan treden er deviaties op in de ontwikkeling van een foetus; u merkt, beste lezer, dat ik het woord 'afwijkingen' heb vermeden, want dat kan verkeerd worden opgevat), maar die vormen slechts een zeer gering percentage van de gehele populatie en vormen niet een apart, 'derde' geslacht naast dat van man en vrouw.
_Guy T'Sjoen
Tijd om iemand aan het woord te laten die er wel voor heeft doorgeleerd: professor Guy T'Sjoen van de Universiteit Gent.
Prof. dr. Guy T'Sjoen
Tijdens een praatje voor de Universiteit van Vlaanderen, dat hij op en top woke begon met 'Dames, heren en ook iedereen die zich anders identificeert', vertelde hij het volgende:
'Ik denk dat er veel mensen in de zaal nog altijd denken dat er maar twee geslachten zijn, man en vrouw, en binair denken, maar eigenlijk is dat een beetje een ouderwetse visie. Er is veel meer variatie in onze maatschappij. En we weten dat gewoon door te luisteren naar onze mensen … . Het gaat ongeveer om 0,5% van de bevolking.'
_Frank Kruijver
Er is veel meer variatie, zegt professor T'Sjoen, maar als ik hem goed begrijp, dan voelt 99,5% van de bevolking zich 'gewoon' man of vrouw. Maar wat maakt dat 0,5% zich anders voelt? Ik laat psychiater en neurobioloog Frank Kruijver aan het woord. Hij schreef een opiniestuk dat op 15 februari 2019 in het dagblad Trouw werd gepubliceerd.
'Sinds 1990 hebben postmortem-onderzoek en scans bij transgenders structurele en functionele geslachtsverschillen laten zien met een meer vrouwelijk en/of minder mannelijk brein bij mannen die zich vrouw voelen en een meer mannelijk en/of minder vrouwelijk brein bij vrouwen die zich man voelen.
Ook zijn er structurele en functionele hersenverschillen gevonden in de hersenen van mens en dier in relatie tot de seksuele oriëntatie. Ook in de dierenwereld is homoseksueel gedrag beschreven bij insecten, vertebraten (zoals vogels) en zoogdieren. Bij homoseksuele schapen zijn soortgelijke hersenveranderingen te zien in de hypothalamus als bij de mens. Kortom, niets natuurlijks is de mens vreemd.
Bij transgenderisme laat wetenschappelijk onderzoek zien dat tijdens de vroege hersenontwikkeling er een mis-match ontstaat tussen de genderidentiteit (het geslacht van de hersenen) en het geslacht van het lichaam. Dit geeft veel stress bij mensen die dit overkomt. Transitie naar het gewenste lichaam en geslacht maakt voor deze groep weer een goed leven mogelijk.
Laten we dus moeder natuur met haar biologische variaties in relatie tot seksuele oriëntatie en de genderidentiteit blijven onderkennen en daar verdraagzaam, waardig, respectvol, warmhartig en waar nodig helpend, mee omgaan. Zodat niemand zich onveilig of buitengesloten hoeft te voelen.'
Ook zijn er structurele en functionele hersenverschillen gevonden in de hersenen van mens en dier in relatie tot de seksuele oriëntatie. Ook in de dierenwereld is homoseksueel gedrag beschreven bij insecten, vertebraten (zoals vogels) en zoogdieren. Bij homoseksuele schapen zijn soortgelijke hersenveranderingen te zien in de hypothalamus als bij de mens. Kortom, niets natuurlijks is de mens vreemd.
Bij transgenderisme laat wetenschappelijk onderzoek zien dat tijdens de vroege hersenontwikkeling er een mis-match ontstaat tussen de genderidentiteit (het geslacht van de hersenen) en het geslacht van het lichaam. Dit geeft veel stress bij mensen die dit overkomt. Transitie naar het gewenste lichaam en geslacht maakt voor deze groep weer een goed leven mogelijk.
Laten we dus moeder natuur met haar biologische variaties in relatie tot seksuele oriëntatie en de genderidentiteit blijven onderkennen en daar verdraagzaam, waardig, respectvol, warmhartig en waar nodig helpend, mee omgaan. Zodat niemand zich onveilig of buitengesloten hoeft te voelen.'
_Dorothy Stringer High School: 4,75%
De laatste jaren valt er een snelle toename waar te nemen van het aantal kinderen dat zegt in het verkeerde lichaam te zijn geboren. We zien hier en daar ook een samenballing van gevallen.
Een citaat uit het boek The Madness of Crowds: Gender, Race and Identity (2019) van Douglas Murray:
Een citaat uit het boek The Madness of Crowds: Gender, Race and Identity (2019) van Douglas Murray:
'Parents are also becoming familiar with the phenomenon known as 'clustering'. For example, in 2018 the 'equality information report' at one school in Brighton known for its 'liberal vibe' had 40 pupils between the ages of 11 and 16 who 'do not identify as [the] gender presented at birth.' A further 36 pupils said they were gender fluid, meaning that they did not identify with their assigned gender at birth 'all the time'. One effect of this all is that the UK has seen a 700 per cent rise in child referrals to gender clinics in just five years.'
Na een korte zoekactie op internet kwam ik een krantenartikel tegen. De school waar Murray het over heeft is de Dorothy Stringer High School met 1600 leerlingen. De 40 leerlingen in bovenstaand citaat vormen 2,5% van de leerlingenpopulatie en de 36 nog eens 2,25%; samen 4,75%. Dat is ruim negen keer zoveel als volgens de cijfers van professor Guy T'Sjoen statistisch gezien verwacht kon worden.
Bij het lezen van het artikel komen er allerlei vragen bij mij op. Hoe valt het hoge percentage te verklaren? Vormt de omgeving waarin deze kinderen functioneren hier wellicht (mede) een verklaring voor? Kan er wellicht sprake zijn van 'sociale besmetting'? En welke rol spelen de ouders? Twee citaten uit het artikel.
Headteacher Richard Bradford van de Dorothy Stringer High School:
'We are very proud of the equalities and inclusion work we do in school.
When we support the students who do present as trans we listen to them and their parents and carers and wherever possible follow their lead.
When a family approaches the school about a gender-questioning issue we listen to their requests and support them in a way that is appropriate to the young person, family and wider school population.
As a result of this support we are pleased that a number of trans students have successfully completed their secondary education with us.'
When we support the students who do present as trans we listen to them and their parents and carers and wherever possible follow their lead.
When a family approaches the school about a gender-questioning issue we listen to their requests and support them in a way that is appropriate to the young person, family and wider school population.
As a result of this support we are pleased that a number of trans students have successfully completed their secondary education with us.'
Lloyd Russell-Moyle is lid van Labour en parlementslid voor het kiesdistrict Brighton Kemptown. Hij prees de benadering van de Dorothy Stringer High School.
'In the last years I have visited many schools in Brighton and they have support programmes for LGBT students and curriculum about gender diversity. It's great to see schools are active in supporting students in their journey.
No one should be pressured either way and to become something they do not believe they are.
That means we must be supportive for those that choose a different gender than they are assigned at birth. There is of course a push-back at the moment because when changes happen, it's scary for a lot of people.
We need to let people know that young men and women will not be forced into something they don't want to be.
Schools like Dorothy Stringer have demonstrated they show respect for everyone, and they have promoted safety and understanding.'
No one should be pressured either way and to become something they do not believe they are.
That means we must be supportive for those that choose a different gender than they are assigned at birth. There is of course a push-back at the moment because when changes happen, it's scary for a lot of people.
We need to let people know that young men and women will not be forced into something they don't want to be.
Schools like Dorothy Stringer have demonstrated they show respect for everyone, and they have promoted safety and understanding.'
Er staan in deze citaten geen concrete antwoorden op mijn vragen, maar er doemt wel een beeld op. We hebben te maken met een progressieve school die openstaat voor de moderne tijd. De progressieve hoofdonderwijzer kan zich gesteund weten door de progressieve politicus uit het betreffende kiesdistrict. Ik kan mij voorstellen dat er een bepaald publiek op deze school afkomt en dat progressieve ouders van 'buitenbeentjes' hun kind hier met een gerust hart achterlaten. Ik kan mij voorstellen dat kinderen die misschien elders moeilijk vriendjes maken hier eerder aansluiting bij een groepje vinden. En door middel van kleding en gedrag kun je prima laten zien dat je samen (= veilig) bijzonder bent en anders dan de anderen; kopieergedrag, sociale besmetting. Is dit wellicht een deel van de verklaring voor die 4,75%?
_Meer weten?
Zeer aanbevolen op YouTube: 'Former Transgender Activist: Transitioning Is Dangerous - Especially For Youth'. Info: 'Hacsi Horvath is an expert in systematic review methods, assessing bias in research studies and evaluating the certainty of evidence across studies in a given body of scientific literature. He is an adjunct Lecturer in the Department of Epidemiology and Biostatistics at the University of California, San Francisco. Horvath formerly identified as transgender and presented as a woman for more than a dozen years.'
De website van 4thWaveNow (A community of people who question the medicalization of gender-atypical youth) geeft veel informatie, o.a. een uitgebreid overzicht van alle research die er op dit terrein wordt gedaan.
Bron: 4thwavenow.com
_Experimenteel
Het wordt allemaal pas problematisch zodra je als jezelf ontdekkend kind door goedbedoelende volwassenen al te serieus wordt genomen en een experimenteel traject in wordt gemasseerd. Het lijkt erop dat de meeste kinderen die aan zo'n traject beginnen, het ook helemaal doorlopen (puberteitsremmers, genderbevestigende hormonen, operaties), terwijl de meeste kinderen die er niet aan beginnen, over hun twijfel of overtuiging heen groeien.
Ik noem het een experimenteel traject, want wat weet de wetenschap over de oorzaken van genderdysphorie en van de gevolgen van de behandeling? Ik citeer uit een artikel dat op de website van EOS Wetenschap verscheen. Het is een vertaling van een artikel dat op 24 april 2019 op de website van Nature was gepubliceerd.
'ENIGI (kort voor het European Network for the Investigation of Gender Incongruence) is het grootste onderzoek bij transgenders, en het is uniek. Het meeste onderzoek is kleinschalig en evalueert achteraf het resultaat van hormoonbehandelingen en chirurgische ingrepen.
Die momentopname vertelt ons niets over de gezondheidseffecten van de behandeling op de lange termijn – of ze invloed heeft op het kankerrisico, bijvoorbeeld – of over hoe het lichaam en het brein veranderen tijdens de medische en sociale transitie.
De afgelopen tien jaar is er meer aandacht gekomen voor transgenderkwesties, en ook de publieke opinie schuift op. Er is nog nooit zoveel openheid geweest over genderidentiteit, en steeds meer mensen durven het aan de stap te zetten om zich te laten behandelen. Maar de wetenschappelijke onderbouwing staat nog in de kinderschoenen. Er zijn wel medische richtlijnen van wetenschappelijke organisaties, maar het is nog steeds vooral de behandelend arts die een inschatting maakt.
De onderzoekers van ENIGI en andere projecten hopen daar verandering in te brengen. Door de therapieën en hun effecten in kaart te brengen, kunnen ze misschien ook aan het licht brengen hoe sekseverschillen biologisch bepaald worden. Ze hebben al intrigerende aanwijzingen gevonden voor de rol die hormonen en genen spelen bij genderidentiteit, en ze krijgen langzamerhand zicht op de medische en psychologische impact van een gendertransitie. Het gaat hard met het vakgebied, en volgens T'Sjoen kan dat de zorg nu al verbeteren. "Je kunt eigenlijk niet meer zeggen dat je niet op de hoogte bent van het onderwerp", vindt hij. "Dan ben je gewoon lui."'
In hetzelfde artikel lees ik:
'Intussen rust er in België minder en minder taboe op transgenders. Recentelijk outte Sarah Bettens van de groep K's Choice zich als Sam en vorig jaar was er VTM-journalist Bo Van Spilbeek, die tot dan toe als Boudewijn door het leven ging. De film Girl over een van T'Sjoens patiënten kaapte prijzen weg in Cannes en op andere festivals.'
Toen ik die laatste zin las, moest ik onwillekeurig denken aan de documentaire Nathan – Free as a Bird (2014) van filmmaker Roel Nollet. Ik ga u niets vertellen over het tragische leven van Nancy Verhelst die Nathan Verhelst werd. Ik citeer slechts de laatste alinea van de anderhalve pagina die Douglas Murray in The Madness of Crowds daaraan wijdt:
'Of course the case of Verhelst is unusual in all sorts of ways. But it is worth focusing on precisely because some of the lessons it raises are reflected upon so little. What is trans? Who is trans? What makes someone trans? Are we sure that it exists as a category? And if so, are we certain that attempting to turn somebody physically from one sex to another is always possible? Or even the best way to deal with the conundrum this presents?'
Bron: IDFA
_Tot slot
Ik had gedacht deze aflevering met Nathan Verhelst te eindigen, maar dat vind ik te deprimerend. Ik sluit liever af met verbazing en verontwaardiging en een vraag.
Nathan Verhelst liet zich opereren om te worden wie hij dacht te moeten zijn om gelukkig te kunnen worden. Het liep allemaal heel anders dan hij zich had voorgesteld. Alle hoop verdween. Op 31 september 2013 om 14 uur kreeg hij de door hem zo gewenste euthanasie.
Bron: YouTube
_Verbazing en verontwaardiging
De ontwikkelingen op het terrein van de transgenders is snel gegaan. Er rust niet alleen minder een taboe op transgenders, zoals we hierboven konden lezen, ook de geschreven en ongeschreven regels rond transgenders zijn veranderd. Mannen die zich vrouw voelen (of zeggen te voelen) hoeven lang niet altijd meer hormonen te nemen en zich te laten opereren om als vrouw erkend te worden. En steeds vaker eisen zij – tot grote verontwaardiging van feministen – toegang tot plaatsen waar tot voor kort alleen vrouwen werden toegelaten. Dat loopt van vrouwengevangenissen tot vrouwensport. En transactivisten eisen dat alle anderen zich in woord en gebaar aanpassen aan het beeld dat deze transvrouwen en transmannen van zichzelf hebben, hetgeen komiek Dave Chappelle tot de volgende, serieuze vraag bracht: "I support anyone's right to be who they want to be. My question is: to what extent do I have to participate in your self-image?"
Meer van Martin Harlaar