7 juni 2021
Ben ik wel woke genoeg? (6)
'Der Utopist sieht das Paradis, der Realist das Paradis plus Schlange.' Friedrich Hebbel (1813-1863)
Ruim 170 jaar na het verschijnen van Het Communistisch Manifest waart er wederom een spook door Europa. Het spook van het 'postmoderne communisme'. Dat spook kent vele verschijningsvormen en vele namen, waarvan Critical Race Theory, Intersectionality, Identity Politics en Woke de bekendste zijn. Instellingen en organisaties die positief staan tegenover sociale rechtvaardigheid zullen als eerste worden gedeconstrueerd en eventueel gereconstrueerd, maar dan in gedekoloniseerde staat, dat wil zeggen, ontdaan van de dominante, westerse, witte ideeën, zoals de waarden van de Verlichting.
_De leeuw vreet hooi en andere illusies
Het Communistisch Manifest inspireerde de social justice warriors van de negentiende en twintigste eeuw tot het vestigen van de dictatuur van het proletariaat. Tijdens die dictatuur zou er dan gewerkt worden aan de vorming van de Nieuwe Mens, vrij van slechte eigenschappen. Uiteindelijk zou er een communistische heilstaat aanbreken, een arbeidersparadijs waar onderdrukking en onrecht niet langer voorkwamen. Ach ja, homo sapiens is een dier dat al millennialang droomt over een paradijs.
'Dan huist de wolf bij het lam, Vlijt de panter zich naast de geit; Samen grazen kalf en leeuw, Een kind kan ze weiden. Koe en berin wonen samen, haar jongen liggen bijeen, En de leeuw vreet hooi als het rund; De zuigeling speelt bij het hol van de adder, Het kind steekt zijn hand in het nest van de slang! Dan doet niemand meer zonde of kwaad.'
Het vestigen van een dictatuur bleek geen enkel probleem, hoewel het proletariaat niet zelf aan de macht kwam. Het vormen van de Nieuwe Mens liep uit op een totale desillusie. Uiteindelijk won de biologie het van de ideologie. De mens bleek minder kneedbaar dan gedacht. Dat weerhoudt de social justice warriors die in ons midden verkeren er geenszins van om een nieuwe poging te wagen een heilstaat te creëren.
_Onward, Crit’cal soldiers! / Marching as to war / With the cry for Justice / Going on before
Hoe bereiken we de heilstaat die deze moderne social justice warriors voor ogen hebben? U bent de zwakke schakel. U zult als onbewuste onderdrukker heel sterk in uw schoenen moeten staan om niet aan hun voorwaarden te voldoen, want zeg nu zelf, u bent toch ook voor sociale rechtvaardigheid? U bent toch geen racist? En u wilt toch niet bij de onderdrukkers ingedeeld worden?
Het eerste waar u als onbewuste onderdrukker afstand van dient te doen, is uw gevoel van eigenwaarde; daar heeft u lang genoeg van kunnen genieten. Nu zijn de onderdrukten aan de beurt. Zij zullen toezien hoe u werkt aan uw eeuwigdurende resocialisatieproject en zij zullen zich laven aan uw schuldgevoel, uw angst en uw wanhoop. Inderdaad, wanhoop, want u zult nooit genoeg kunnen doen om uw schuld af te lossen. U zult gevangen zitten in een catch-22-situatie. U hebt, bewust of onbewust, dat maakt voor uw schuld niet uit, gemarginaliseerde groepen uitgebuit, of ze nu een andere huidskleur hadden, een andere seksuele geaardheid of wat dan ook. Om uzelf te rehabiliteren moet u kennis nemen van het geleefde en structurele onrecht dat leden van gemarginaliseerde groepen dagelijks ervaren. U hebt die kennis dus nodig. Maar steeds als u die kennis 'weghaalt' bij leden van gemarginaliseerde groepen, maakt u zich schuldig aan uitbuiting; dat noemen de social justice warriors 'epistemic exploitation'. Ik heb voor u een kort filmfragment geselecteerd waarin dit wordt uitgelegd.
_Academia
In datzelfde filmfragment wordt ook gesproken over de gevolgen voor de academische wereld. Er ontstaat een parallelle structuur met 'critical' onderzoeksterreinen waar men werkt vanuit het perspectief van de gemarginaliseerde groepen. Volgens de 'critical theory' mag wetenschap zich niet beperken tot het bestuderen van de wereld, maar dient zij de wereld ook te veranderen. De wetenschap moet het onrecht dat gemarginaliseerde groepen werd en nog altijd wordt aangedaan ontmaskeren en bestrijden. Deze parallelle 'critical' onderzoeksterreinen zullen zich al snel opstellen als een alternatief voor de traditionele, onderdrukkende onderzoeksterreinen. Waar wil je werken? Waar wil je studeren? Kies je de kant van de onderdrukkers waar men geen oog heeft voor 'justice' of kies je de kant van de onderdrukten waar men strijdt tegen het onrecht? U heeft uw lot in eigen handen, dus u kiest de kant van de onderdrukten, de misdeelden, de slachtoffers. U zou wel gek zijn om voor de traditionele wetenschap te kiezen. U heeft het licht gezien!
_Zo bouwen we aan een betere wereld
De social justice warriors hoeven niet te wachten tot ze hun eigen afdelingen binnen de universiteit hebben. Ze zullen bestuurders en docenten er voordien al van overtuigen dat het beter voor hen is als zij zich aanpassen aan de Nieuwe Tijd. De lange mars door de instituties is reeds begonnen. Of was u dat ontgaan? Het is zelfs totale buitenstaanders opgevallen. Zo kwam ik op de website van Flanders Investment & Trade een artikel (17 april 2020) tegen over genderneutraal taalgebruik in de VS. Ik citeer:
'Gender identity
En aan universiteiten [in de VS] – althans de meer progressieve faculteiten – is het sinds een paar jaar meer en meer gebruikelijk dat studenten, wanneer ze bijv. tussenkomen in een groepsdiscussie, zich introduceren met hun naam én hun 'pronouns'. Dat kan dan als volgt luiden: 'My name is Jane Doe, my pronouns are he/him/his' – waarmee die persoon (vrouwelijk qua biologisch geslacht bij de geboorte) aangeeft zichzelf als mannelijk te zien (qua 'gender identity') en ook zo te willen worden aangesproken.
En aan universiteiten [in de VS] – althans de meer progressieve faculteiten – is het sinds een paar jaar meer en meer gebruikelijk dat studenten, wanneer ze bijv. tussenkomen in een groepsdiscussie, zich introduceren met hun naam én hun 'pronouns'. Dat kan dan als volgt luiden: 'My name is Jane Doe, my pronouns are he/him/his' – waarmee die persoon (vrouwelijk qua biologisch geslacht bij de geboorte) aangeeft zichzelf als mannelijk te zien (qua 'gender identity') en ook zo te willen worden aangesproken.
Net zo goed kan ene John Davis de voornaamwoorden 'she/her/hers' hanteren. Of misschien opteren voor 'they/them/theirs' – als enkelvoudsvorm, niet als meervoud –, om te ontkomen aan (of zich af te zetten tegen) de traditionele 'binaire' indeling van man en vrouw. Bepalend is dus hoe de persoon zichzelf voelt of identificeert en niet het biologische geslacht van de persoon bij de geboorte.
De discussie over genderneutraal taalgebruik en over een niet-binaire opvatting van 'gender identity', die in Vlaanderen voor zover ons bekend nog een veelal academische discussie is, heeft in de VS al merkelijk méér impact op hoe mensen zich in hun dagelijkse omgang voorstellen. (…) 't Is maar dat u het weet, wanneer een klant of leverancier uit de VS zich bij u zou introduceren mét 'pronouns' erbij, of wanneer u op sociale media of onderaan een e-mailhandtekening zulke vermelding van voornaamwoorden ziet.'
Wie de boot naar een betere wereld niet wil missen, kan maar beter 'vrijwillig' laten zien dat het hem/haar/hun ernst is. Wie wil weten hoe gedwongen inschepen bij de social justice warriors eruit ziet, raad ik aan dit filmpje uit 2017 over de 'Canoe Meeting' op het Amerikaanse Evergreen State College nog eens rustig te bekijken. Wat bij het betreden van de kano op de kade achterbleef, was het gevoel van eigenwaarde van bestuur en docenten.
_Nagekomen bericht
Bron: https://www.facebook.com/Hermanvangoethem
Op 17 mei 2021 plaatste Herman Van Goethem, rector van de Universiteit Antwerpen, het bovenstaande bericht op zijn Facebookpagina.
O kinderen van de Verlichting, steekt jullie handen niet in het nest van de slang!
Met vriendelijke groet
Martin Harlaar (jullie/jullie/jullie)
Door mijn voornaamwoorden op te nemen, geef ik aan hoe ik wens aangesproken te worden. Bovendien draag ik hierdoor bij aan de zichtbaarheid van personen met een meervoudige persoonlijkheidsstoornis.
Meer van Martin Harlaar