26 januari 2021
Leerrijk en aangenaam. Het Kunstuur
In Mechelen hebben twee broers, Joost en Hans Bourlon, een uitstekend initiatief genomen dat – niet verwonderlijk – een enorm succes kent.
Kunstuur 1 (dat loopt tot eind januari) is uitverkocht, maar je kan – zoals ik – geluk hebben dat er juist een annulatie was. Ik raad in elk geval aan Kunstuur 2 vanaf half februari in het oog te houden.
Er worden 32 topwerken van Belgische kunstenaars uit de periode 1887-1938 voorgesteld. Valerius De Saedeleer bijvoorbeeld is prominent aanwezig.
Op zich is dat al knap, maar het is vooral de manier waarop de tentoonstelling werd uitgewerkt die lof verdient.
Het is corona-tijd en dat vraagt van de organisatie speciale maatregelen. Je wordt ingedeeld in groepen van maximum zes, je krijgt een vouwstoeltje mee, oortjes en een audio. Alles wordt na elke rondgang ontsmet. Je hoeft geen enkele deur aan te raken, alles gaat automatisch.
Op zich is dat al knap, maar het is vooral de manier waarop de tentoonstelling werd uitgewerkt die lof verdient.
Het is corona-tijd en dat vraagt van de organisatie speciale maatregelen. Je wordt ingedeeld in groepen van maximum zes, je krijgt een vouwstoeltje mee, oortjes en een audio. Alles wordt na elke rondgang ontsmet. Je hoeft geen enkele deur aan te raken, alles gaat automatisch.
Terwijl je naar een inleiding luistert, gaat stipt op tijd de deur open naar de eerste zaal en ben je omringd door een achttal schilderijen. De eer om het eerste werk te bespreken valt aan burgemeester Bart Somers, die in een videobeeld plots mee in de ruimte staat. Het schilderij is een portret van een voorganger van hem, geschilderd door Gustave Van de Woestyne.
foto Joost Bourlon
De bespreking is dus niet altijd van een kunstkenner. Rik Wouters schilderde zijn vrouw en de commentaar wordt verstrekt door Kurt De Boodt, een Wouters-kenner. Maar het is een chirurg in neus-, keel- en ooraandoeningen die uitleg geeft over Zelfportret met zwarte Oorlap. Bij De Mosseleters (Gustave De Smet) zien we Pascale Naessens; bij een tafereel als een scène uit een film (De Dronkaard) zien en horen we regisseur Stijn Coninx.
Gert Verhulst en Hans Bourlon zijn ook commentatoren. We kennen hen als CEO’s van Studio 100, een organisatie die een belangrijk aandeel had in het tot stand komen van het geheel.
Het schilderij waarover het gaat wordt speciaal belicht. Dat op zich draagt al erg bij aan de appreciatie. Gedurende een soort inleiding zien we de BV’s geprojecteerd in een hoek van de zaal, maar niet te lang zodat je snel de aandacht kan vestigen op het schilderij zelf.
Het schilderij waarover het gaat wordt speciaal belicht. Dat op zich draagt al erg bij aan de appreciatie. Gedurende een soort inleiding zien we de BV’s geprojecteerd in een hoek van de zaal, maar niet te lang zodat je snel de aandacht kan vestigen op het schilderij zelf.
De hele rondleiding duurt exact een uur en is dus niet geestelijk uitputtend, en doordat je op een stoeltje kan zitten is er evenmin gevaar voor lichamelijke vermoeidheid!
Ik heb niets dan lof voor dit uurtje kunst en de manier waarop het is uitgewerkt.
Ik heb me al ingeschreven voor de volgende uitgave die begint vanaf 13 februari!
Meer van Gerda Sterk
Ik heb niets dan lof voor dit uurtje kunst en de manier waarop het is uitgewerkt.
Ik heb me al ingeschreven voor de volgende uitgave die begint vanaf 13 februari!