Dit stoot op onbegrip en publieke verontwaardiging, en versterkt de reeds lang bestaande indruk dat er straffeloosheid heerst bij dierenwelzijnsmisdrijven. Het feit dat verboden wapendracht lijkt te primeren op het doden van een welzijnsgevoelig, ongetwijfeld zeer geliefd huisdier voelt moreel fout aan en geeft het signaal dat dieren(welzijn) er niet of nauwelijks toe doet. Dat is niet geheel incorrect. Uit een parlementaire vraag aan toenmalig minister van Justitie Koen Geens bleek dat er in 2015 en 2016 4000 klachten over dierenmishandeling in Vlaanderen waren, waarvan er slechts 235 hebben geleid tot een veroordeling.
Toch is enige nuance noodzakelijk, in elk geval wat het voorval in Waasmunster betreft.
De juridische verklaring is als volgt. Momenteel bepaalt de wet betreffende de voorlopige hechtenis dat een onderzoeksrechter de aanhouding van de verdachte kan bevelen wanneer er sprake is van feiten die een correctionele hoofdgevangenisstraf van minstens een jaar tot gevolg kunnen hebben. Terwijl het strafwetboek voor het ombrengen van dieren (in casu een hond) slechts een gevangenisstraf van acht dagen tot drie maanden voorziet, wordt (bijvoorbeeld) een inbreuk op de wapenwet bestraft met een gevangenisstraf van één maand tot vijf jaar. Vandaar dus de juridisch verantwoorde keuze van de onderzoeksrechter om de jogger aan te houden wegens een inbreuk op de wapenwetgeving en niet omwille van het ombrengen van een dier. Juridisch correct en begrijpelijk, maar het spreekt voor zich dat dit bij de brede bevolking anders wordt gepercipieerd. Men moet zich hierbij evenwel realiseren dat de beslissing om een persoon al dan niet aan te houden losstaat van de vervolging en bestraffing van de dader. Met andere woorden: het niet aanhouden van een persoon wil niet zeggen dat hij niet vervolgd en bestraft zal worden. Het is dus kort door de bocht om justitie te verwijten dat ze geen oog heeft voor dierenwelzijn. Men roeit met de riemen die er zijn, maar dat wil niet zeggen dat die riemen niet aan vervanging toe zijn. Wat het Vlaamse Gewest betreft moet worden opgemerkt dat dierenwelzijnsminister Weyts in 2018 wel strengere straffen invoerde voor gevallen van recidive bij ernstige dierenmishandeling of verwaarlozing. Recent (2 december 2020) werd eveneens een voorstel van decreet ingediend om de strafmaat van dierenmishandeling nog te verzwaren, zodat dierenbeulen ook bij een eerste gruweldaad kunnen worden aangehouden.
De samenleving heeft terecht veel meer empathie voor dierenleed dan vroeger, en is niet langer onverschillig voor de onethische behandeling van dieren. Er is morele vooruitgang; het recht moet volgen.