Voor velen is het ongetwijfeld hard. Maar voor anderen valt het voorlopig misschien allemaal best mee. Ik vermoed, en hoop, dat jij tot die laatste categorie behoort. Je bent immers een lezer. Daarmee bedoel ik dat een dag voor je mislukt is, als je niet meerdere uren per dag kan lezen, zeven dagen op zeven. Soms ga je wel eens wandelen, maar na een uur vraag je je reeds af wat je daar eigenlijk loopt te doen. De boeken waarin je aan het lezen bent – het zijn er altijd meerdere tegelijk – bevinden zich in je huis, waar ook je zetel en je leeslamp is. Was het Blaise Pascal die zei dat al onze problemen voortkomen uit het feit dat mensen niet in staat zijn om rustig op hun stoel te blijven zitten? Wie het ook was, ik denk dat je jezelf erin herkent. Je hebt vele duizenden boeken. Misschien heb je het merendeel ervan gelezen, maar er zijn er honderden waarvan dat niet zal lukken. Je vindt dat niet zo erg denk ik. Het geeft een goed gevoel dat ze zich in je buurt bevinden, misschien maar op enkele meters afstand, ook al weet je dat ze ongelezen blijven. Iemand vertelde me onlangs dat daar een naam voor is: het syndroom van Spitzweg. Zo genoemd naar het schilderij De boekenwurm, van de negentiende-eeuwse Duitse kunstenaar Carl Spitzweg. Jan Van Herreweghe, ongetwijfeld een van de meest bibliofiele mensen die er in Vlaanderen rondlopen, schreef er zelfs een boek over.