12 juni 2020
Begin maart corona in 't land
Begin maart vierde mijn jongste broer zijn 50ste verjaardag met een feestje met dj en waren al zijn vrienden en familie uitgenodigd. Met wel wat schrik gingen wij naar het feestje om toch voorzichtig mee te vieren. Want wat was dat coronavirus? Zeker geen kussen geven en afstand houden. Doe dat maar eens na een paar glazen en gedans. We zijn toch maar naar huis gegaan rond 23.30 uur, liever bange piet dan …
Met onze Grijze Geuzen Waasland gingen wij op 10 maart met de trein naar Train World in Schaarbeek. Verzamelen geblazen in de hal van het Centraal Station en dan op de trein. Gelukkig was er niet te veel volk op de trein zodat wij praktisch een ganse wagon voor ons alleen hadden en gespreid konden zitten. Uiteindelijk was het een fantastisch en leerrijk bezoek en konden wij nog eens voor de laatste maal nagenieten in de cafetaria van het museum. Toen werd alles geblokkeerd en was dit onze laatste uitstap.
Vanaf 16 maart lockdown. Een voordeel was, we konden zo lang we wilden in onze pyjama blijven zitten, kranten lezen en puzzels oplossen. De kranten en boekjes konden op tafel blijven liggen, geen mens die het zag. Met het mooie weer maakten wij ons dagelijks wandelingetje in en rond ons dorp en toonde ik Raymond de woningen van de mensen welke ooit nog in mijn winkel over de vloer kwamen.
Tevens vertelde ik over oude buren uit de tijd toen ik nog jong was. Of het hem eigenlijk wel interesseerde weet ik niet, maar hij luisterde toch naar mijn gegidste rondleiding.
Tevens vertelde ik over oude buren uit de tijd toen ik nog jong was. Of het hem eigenlijk wel interesseerde weet ik niet, maar hij luisterde toch naar mijn gegidste rondleiding.
Gezien wij niet uit 'ons kot' mochten, ben ik dan maar begonnen met mondmaskers te maken, Raymond zijn iets oudere hemden moesten er aan geloven. Na een tijdje gaf mijn naaimachine er de brui aan, waarschijnlijk niet meer gewoon van gebruikt te worden. Groot probleem, want de herstellingsdiensten waren allemaal gesloten.
Wij misten natuurlijk onze bijeenkomsten met de Grijze Geuzen en ik vroeg mij af hoe zij het stelden. Dan ben ik maar begonnen met onze leden op te bellen om te vragen hoe zij deze situatie doorkwamen. Dat viel blijkbaar in de smaak, want velen zaten verlegen om een babbeltje. Daarom heb ik Suzanne opgebeld en blijkbaar was zij ook begonnen om onze Geuzen op te bellen. Dus dat werd onze dagtaak.
Onze Geuzen stelden het meestal nog goed, geen coronabesmetting.
Het was ook zo dat velen onderling contact hielden en er zo verschillende bubbels werden gevormd om te wandelen, fietsen of gewoon te babbelen. Tijdens onze soms hilarische babbels kwam ik wel te weten waar er in 't stad mooie verborgen plekjes zijn, welk restaurant lekkere afhaalmaaltijden serveerde, welke onverwachte momenten zij hadden meegemaakt.
Het was ook zo dat velen onderling contact hielden en er zo verschillende bubbels werden gevormd om te wandelen, fietsen of gewoon te babbelen. Tijdens onze soms hilarische babbels kwam ik wel te weten waar er in 't stad mooie verborgen plekjes zijn, welk restaurant lekkere afhaalmaaltijden serveerde, welke onverwachte momenten zij hadden meegemaakt.
Wat natuurlijk ook in het oog sprong waren de vele taarten, cakes en vlaaien die werden gebakken zodat er misschien wel coronakilootjes zouden kunnen bijkomen?
Ook kwam natuurlijk het gemis naar de kleinkinderen naar boven. Er werd wel meer gefacetimed, gewhatsappt en gebeld, maar het fysieke contact werd wel gemist. Uiteindelijk was iedereen wel blij dat zij een telefoontje ontvingen en eens rustig konden babbelen. Een telefoontje van 45-60 minuten was meer regel dan uitzondering.
Ook kwam natuurlijk het gemis naar de kleinkinderen naar boven. Er werd wel meer gefacetimed, gewhatsappt en gebeld, maar het fysieke contact werd wel gemist. Uiteindelijk was iedereen wel blij dat zij een telefoontje ontvingen en eens rustig konden babbelen. Een telefoontje van 45-60 minuten was meer regel dan uitzondering.
Iedereen miste wel het samenkomen en ze vinden het erg dat al onze activiteiten geschrapt zijn. Alles wat mogelijk was, is verzet naar het najaar. Wij kunnen alleen maar het beste hopen.
Suzanne en ik zullen nog eventjes doorgaan met bellen. Ondertussen is mijn naaimachine hersteld en kan ik, wanneer de goesting terugkomt, nog wat mondmaskers maken. Ik vond het wel fantastisch hoezeer kinderen, kleinkinderen bezorgd waren om de oudere generatie. Ook hoe vrijwilligers en stads- en gemeentediensten hun hulp aanboden.
Nu de lockdownmaatregelen langzaam worden afgebouwd en het mooie weer in het land blijft, begint het toch te kriebelen om terug naar het normale te kunnen gaan.
Het zal waarschijnlijk niet voor direct zijn, maar er is niemand die ons kan verbieden om te verlangen naar hetgeen wij gemist hebben.
Het zal waarschijnlijk niet voor direct zijn, maar er is niemand die ons kan verbieden om te verlangen naar hetgeen wij gemist hebben.
Hou jullie verder allemaal gezond en remember, we'll meet again …
Meer van Lilly Eeckelaert