10 juni 2020
Mijn lockdown
Het begin van de lockdown was zeer eigenaardig, je weet niet wat het is. Een nieuwigheid, nooit beleefd! Hoe begin je eraan? Gelukkig zitten wij met zijn allen in hetzelfde schuitje. De maatregelen door onze experts gedebiteerd, werden met de regelmaat van de klok herhaald.
Ik begreep dat mijn leventje dooreengeschud zou worden.
De eerste grapjes over de queeste naar toiletpapier sijpelden mijn mail binnen. Ik zag vanuit mijn kot regelmatig mensen voorbijwandelen met onder elke arm een family pack toiletpapier. Spaghetti bolognese mocht ik ook vergeten, geen enkel pak deegwaren meer in de warenhuizen. Huismoeders die in hun leven nog nooit een cakevorm van kortbij gezien hadden, begonnen verwoed bakmeel te hamsteren. Ja, de tv-koks hebben hun nut bewezen. Neen, hamsteren is niet aan mij besteed.
Aangezien ik een gestructureerd mens ben, besefte ik dat ik een bepaalde dagindeling moest volgen. 's Morgens stond ik op mijn normaal uur op, ontbijt, huishoudelijke taken, eten bereiden enzovoort. Ik denk dat bij de meeste mensen de kasten en laden opgeruimd zijn. Het was lenteschoonmaak. Ik ontdekte voorwerpen waarvan ik niet meer wist dat ik ze bezat, noch minder waarvoor ze dienden.
Bepaalde verenigingen gaven lezingen via internet. Een fantastische uitvinding in deze tijd, toch! Laten wij de nefaste kant even achterwege. Ik vond talloze expo's die je virtueel kon bezoeken. Ik heb heel wat musea bezocht. In het werkelijke leven heb ik geen oriëntatiegevoel. Wel, ik merkte dat ik deze eigenschap ook niet bezit in de virtuele wereld.
Verleden jaar heb ik New York bezocht, door de ellenlange rij bezoekers aan het Metropolitan Museum of Art geraakte ik niet binnen, dus nu heb ik een virtueel bezoek gebracht aan het Metropolitan en was ik ook mijn weg kwijt. De expo Van Eyck heeft een diepe indruk op mij gemaakt. Ik heb podcasts beluisterd, toneelvoorstellingen gezien, mij uit de naad gewerkt met gymnastiek met Saartje. Uiteindelijk had ik zo veel activiteiten dat ik een speciale lockdownagenda moest aanleggen. Ik ben nog nooit zo actief geweest. 's Avonds ging ik met de kippen op stok en sliep onmiddellijk in.
Wij mopperen altijd over het weer. Nu hadden wij toch geluk; zo'n mooie dagen. Dus deed ik een wandelingetje. Ik woon reeds 30 jaar in Ganshoren. Wel, achter ons appartementsgebouw is er een landweg die leidt tot in Sint-Agatha-Berchem. Ik had dit nooit gezien. Nog een ontdekking. Dan waren er de telefoontjes, die steevast begonnen met: "Eigenlijk heb ik niet zoveel nieuws, want ik blijf in mijn kot", maar een kwartiertje later hing ik nog aan de telefoon.
Oei, ik vergeet nog de Zoom-meetings met Magda en met Tine, daar keek ik naar uit. Cruijff, de voetballer zei terecht: "Elk nadeel 'hep' zijn voordeel." Inderdaad. Mijn weegschaal toont mij de gewonnen kilootjes. Om hiermee niet meer geconfronteerd te worden, heb ik ze onder de kast geschoven. Trouwens, als de lockdown over is, dan zijn er de solden. Heerlijk toch, zo'n vooruitzicht ... Een maatje meer heeft ook zijn charmes ... maak ik mezelf wijs.
Meer van Monique Brulé