19 maart 2020
Als de straat je huis is, waar kun je dán zijn?
Omwille van het coronavirus zagen ook alle armoedeorganisaties zich verplicht hun deuren voorlopig te sluiten. Hierdoor blijken heel wat mensen in armoede en vooral ook onze daklozen zich in een nog moeilijkere situatie te bevinden dan anders. Ze weten nu niet waar ze heen moeten om eten of onderdak te vinden. Normaal krijgen ze regelmatig wat voeding toegestopt via voedselbanken of andere private initiatieven zoals 'Zonder Honger naar Bed' en alle andere aanverwante organisaties, maar dat is onder de gegeven omstandigheden niet meer mogelijk.
Dit is voor de mensen in armoede, en vooral voor de daklozen, een vreselijke situatie. Zij kunnen momenteel niet meer rekenen op voedseloverschotten van supermarkten of restaurants. En er zijn ook minder vrijwilligers die hen komen helpen. En zelfs de vrijwilligers die er nog staan, zouden niet weten wat ze nog kunnen uitdelen, want ze hebben haast niets meer. De daklozen voelen zich totaal aan hun lot overgelaten, iets wat diepe wonden slaat in hun harten, maar ook in de onze.
De CAW's die nog opvang willen bieden, krijgen een enorme instroom van dak- en thuisloze cliënten die geen inkomen hebben en die nergens nog aan voeding geraken. Dit is een groot probleem. Daarnaast kunnen zij niet doorverwijzen naar de andere diensten, want die zijn gesloten. Door gebrek aan dagopvang en toegankelijke plekken voor daklozen dolen er heel wat mensen door de straten en dat is wat zowel overheid als burgers nu toch juist willen vermijden? De CAW's en tal van andere organisaties roepen lokale besturen op om samen te zoeken naar duurzame oplossingen voor dak- en thuislozen. Dit is broodnodig. Enkel zo kunnen wij iedereen beschermen tegen deze onzichtbare vijand.
Natuurlijk zou het beter zijn als het probleem van de dak- en thuisloosheid voorgoed zou worden opgelost. Maar dat is nu helaas geen realiteit. Het harde besparingsbeleid en de jaarlijks stijgende facturen en huurprijzen hebben ervoor gezorgd dat er in onze dagen nog meer mensen in de kou komen te staan dan voorheen. Niemand had kunnen weten dat het zo'n vaart zou lopen met dat coronavirus en – geef toe – ook ons land was er niet echt op voorbereid. Toch zouden we willen vragen om, ondanks alle paniek, ook deze groep van arme en thuisloze medeburgers niet te vergeten.
Als armoedeorganisatie hebben wij ook niet meteen een voor de hand liggende oplossing klaar, maar we zouden met aandrang willen vragen: vergeet de mensen niet die het nu zo moeilijk hebben en werk een oplossing uit. Het zou toch doenbaar moeten zijn om grote leegstaande ruimten, zoals bijvoorbeeld lege industriële ruimtes, ter beschikking te stellen, zodat daklozen met voldoende afstand van elkaar kunnen overnachten, voeding en drinken kunnen bekomen, en ondersteuning kunnen genieten van hulpverleners en vrijwilligers. Uiteraard met inachtneming van alle basisregels voor veiligheid en hygiëne.
Ook andere maatregelen zijn mogelijk, zoals uitstel van betaling verlenen voor mensen die hun zaken nu niet zelf kunnen gaan regelen, in plaats van hen straks een deurwaarder te sturen. Een (tijdelijke) stop op deurwaardersexploten en gedwongen beslagleggingen tijdens deze crisisperiode zou voor heel wat mensen kunnen helpen.
Desgewenst kan u deze voorbeeldbrief opsturen naar politici om zo aandacht te vragen voor de precaire situatie van de dak- en thuislozen en mensen in armoede. Vind de Armoedevakbond Limburg op Facebook via deze link.
Meer van Stefan Roumen