7 februari 2018
Moeten we David en Patrick beter informeren?
David Van Reybroeck en Patrick Loobuyck werden verkozen tot 2de en 3de invloedrijkste intellectueel in Vlaanderen
Ik wil hen daar oprecht mee gelukwensen. Hun verdiensten zijn genoeg bekend. We hadden het slechter kunnen treffen.
Zeer invloedrijk betekent, in hun geval, dat ze vaak in de media komen. Of ze de uitslag van de verkiezingen zullen beïnvloeden, moeten we afwachten. Wel is hun invloed op het gevoerde beleid, van de diverse overheden en van de bedrijfswereld en de financiële sector, niet echt zichtbaar: David en Patrick pleiten immers voortdurend voor een andere samenleving, of minstens voor grote verbeteringen in de huidige.
Kunnen ze van een oude prof aanvaarden dat hij ze daarbij helpt? Ik bespreek twee van hun thema’s: de verdediging van het proletariaat, en het levensbeschouwelijk onderwijs.
Onder ernstige mensen moet dit gaan over de inhoud, en niet over de mediahypes of Tom & Tom al of niet thuishoren op de lijst.
_Wie verdedigt het proletariaat?
David zegt in het dubbelinterview in Zeno (De Morgen): “De sociaaldemocratie is er voor hoogopgeleiden. Maar wie vertegenwoordigt het blanke proletariaat?” Een eind verder herhaalt hij: “ik heb er moeite mee dat links wel mededogen heeft met de vluchtelingen, maar niet meer met het blank proletariaat.” Patrick zegt: “Akkoord.”
Nu vrees ik dat beiden zich alleen hebben laten voorlichten door de commerciële media, en niet door de primaire bronnen. De media geven immers geen informatie over de honderden acties en voorstellen van de vakbonden en de politieke partijen, militanten en verkozenen. Die moet men zelf gaan opzoeken, en dat kost tijd. Wordt het witte proletariaat niet verdedigd omdat Caroline Copers, de voorzitter van het Vlaamse ABVV, een grote en forse madam is? Omdat de sp.a-fractievoorzitter in het federale parlement, oud-arbeidster bij Ford-Genk, Meryame Kitir, een buitenlandse naam heeft?
Om te weten wat de vakbonden allemaal doen, moeten we de tientallen websites en publicaties raadplegen, niet alleen van het Vlaamse en nationale secretariaat, maar ook van de centrales, de sectoren, en betreffende afzonderlijke bedrijven en cao’s. Daar vult men een hele dag mee. Ik gaf daarvan vroeger al een lange reeks voorbeelden, die nu al verouderd zijn omdat er elke dag wel iets gebeurt op syndicaal vlak; en dan bedoel ik niet stakingen of betogingen die meestal een slechte pers krijgen.
Voor de politieke partijen geldt ongeveer hetzelfde: de commerciële media geven nauwelijks informatie over de partijvoorstellen en -activiteiten. Dat realiseert men zich pas door te kijken op de websites, niet alleen van het nationaal secretariaat, maar ook van de partijafdelingen en van de individuele verkozenen, bestuursleden en militanten.
Omdat David een uitspraak doet over het proletariaat en de sociaaldemocratie, neem ik dat als enkel voorbeeld voor recente stellingnamen en voorstellen. De verhoging van alle uitkeringen boven de armoedegrens staat vooraan in 10 programmapunten van sp.a. Recente tussenkomsten in het parlement door Bart Van Malderen. Over mensen met een handicap. Tegen de schuldindustrie:
“Eén onbetaalde school- of ziekenhuisfactuur, één keer je water- of elektriciteitsrekening niet kunnen betalen, kan je op korte tijd een schuld opleveren van duizenden euro’s. Een realiteit die voor intussen meer dan 350.000 mensen uitzichtloos wordt en dat cijfer dikt elke dag nog aan.”
Tegen het afsluiten van drinkwater. Een andere aanpak van de werkloosheid.
Op Europees vlak nemen commissarissen Pierre Moscovici en Margethe Vestager een reeks ingrijpende maatregelen tegen belastingsontwijking door multinationals. (Zie interview met Vestager in VS over vennootschapsbelasting geëist van Apple en andere.)
Moscovici en Vestager zijn beiden naar de Europese Commissie gestuurd door sociaaldemocratisch geleide regeringen – Hollande in Frankrijk; Helle Thorning-Schmidt in Denemarken. Dit beleid wordt ondersteund door de S&D-fractie in het Europees Parlement.
Het ABVV, met zijn talrijke afdelingen en hun eisen, is voer voor dagenlang opzoeken en lezen. Ik hoop dat David en Patrick beseffen dat hier de belangen van een klein miljoen leden verdedigd worden, en door het ACV en ACLVB nog eens een paar miljoen. Een heel beperkte greep in verband met het “proletariaat” waar David (terecht) bezorgd over is. Over ongelijkheid. De eigen kleur en accenten van andere partijen vindt men bij Groen, Open Vld, CD&V en PVDA.
Iedereen merkt meteen dat de massa’s partij- en syndicale info van deze sites niet tot hun recht komen in de commerciële media. Dat moeten ook David en Patrick beseffen. Teneinde een onderbouwd oordeel te vormen over de “sociaaldemocratie” of elke andere politieke beweging, moeten ze regelmatig de primaire bronnen raadplegen. Ik spreek natuurlijk niet in naam van “de sociaaldemocratie”, maar misschien willen David en Patrick ook eens mijn voorstellen lezen.
_Het levensbeschouwelijk onderwijs
Patrick staat bekend om zijn jarenlange kruistocht voor een nieuw verplicht onderwijsvak, “levensbeschouwing, ethiek en filosofie” (LEF). David zegt in het dubbelinterview dat hij LEF volmondig bijtreedt.
Nu zou dit vak handelen over ethiek; het zijn geen lessen ín moraal – vergelijk met les in wiskunde, of les in de Engelse taal. Tot nog toe bestaan lessen in ethiek als de niet-confessionele zedenleer, en als lessen godsdienst.
In tegenstelling tot mijzelf hebben David en Patrick katholiek onderwijs gevolgd (beiden in het Onze-Lieve-Vrouwecollege in Assebroek) waar ze geïmpregneerd zijn met de katholieke moraal. Blijkbaar hebben ze daar vandaag geen positieve herinnering aan, want ze willen LEF, een nieuw vak, in de plaats stellen. Maar over de lessen zedenleer hebben ze dus hoogstens zeer onrechtstreekse informatie. Zouden ze die best niet eens opzoeken? Want het vak beantwoordt precies aan hun verwachtingen over een ondogmatisch, kritisch nadenkend, maatschappelijk geëngageerd vak. Magazines voor leerlingen lager onderwijs en secundair.
Maar dan vooral over de speciaal opgeleide, gedreven, ervaren leerkrachten. De wedstrijd van de leerlingen is dit jaar een werkstuk over armoede. En er is de jaarlijkse debatwedstrijd op zes locaties: Kortrijk, Gent, Hasselt, Mechelen, Brussel, Diest, en de finale in het Vlaams Parlement. De twee thema’s zijn: “jong kapitaal” en “democratie”. Leerkrachten zedenleer hebben hun eigen inspectie en begeleiding en hun didactisch vaktijdschrift voor het LO.
Dit is niet alleen een boodschap voor David en Patrick, maar ook voor alle ouders. ’t Is een oude professor die het zegt.
De auteur schreef deze tekst in eigen naam.
Meer van Frank Roels